Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Μποροῦν τά σκάφη τῆς NASA νά ταξειδεύσουν μέ μεγαλυτέρα ταχύτητα ἀπό τό φῶς;

ΣΧΗΜΑΤΙΚΑ Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΡΟΩΘΗΣΕΩΣ ΜΕΣΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΔΥΝΗΣ WARP


«Σήμερα κάποιοι παίζουν με καταστροφικές δυνάμεις, που δεν γνωρίζουν. Και δεν θα τους βγει σε καλό…»

Η NASA ΜΠΟΡΕΙ ΤΥΧΑΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΡΟΠΟ ΓΙΑ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ

Η ιδέα της δυνατότητας ταξιδιού με ταχύτητα μεγαλύτερη απ’ αυτή του φωτός υπήρξε μία από τις βασικότερες ιδέες της επιστημονικής φαντασίας για όσο χρονικό διάστημα υπάρχει αυτό το είδος λογοτεχνίας.
Η ιδέα του ταξιδιού σε άλλους πλανήτες με επίγεια τεχνολογία φαινόταν αδύνατη για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά με τηn βοήθεια του ταχυτέρου από το φως ταξιδιού, η μετάβαση από πλανήτη σε πλανήτη θα είναι σχεδόν στιγμιαία.
Ποιος δεν θα ήθελε να διασχίσει τον γαλαξία για να ανακαλύψει και να επισκεφθεί όλα τα είδη διαφορετικών πλανητών;
Δυστυχώς, η επιστήμη δεν έχει κάνει πολλά για να ενθαρρύνει τα όνειρα της ανθρωπότητας για την γρήγορη μετακίνηση από πλανήτη σε πλανήτη σε όλο τον γαλαξία.
Μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας θεωρεί ότι το ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη από το φώς είναι φυσικώς αδύνατο, και ανεξάρτητα από το υλικό, το να το επιταχύνεις κάτι σε μία τόσο αδιανόητη ταχύτητα απλά δεν μπορεί να συμβεί.
Ωστόσο, υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι τα ταξίδια με μεγαλύτερη ταχύτητα από το φώς είναι δυνατά και μία επιστημονική ομάδα μπορεί κατά λάθος να σκόνταψε επάνω σε αυτό το φαινόμενο.
Μια ομάδα της NASA μπορεί να πέτυχε, χωρίς να το θέλει, επιτάχυνση σωματιδίων σε ταχύτητες μεγαλύτερες από την ταχύτητα του φωτός, κατά την χρήση του θαλάμου συντονισμού του συστήματος EmDrive.
Βασικά, αν τα ευρήματά τους αποδειχθούν ακριβή, η ομάδα μπορεί να έχει μόλις ανακαλύψει τα ταξίδια με ταχύτητα μεγαλύτερη από το φως.
Για να το διευκρινήσουμε, ο θάλαμος συντονισμού του συστήματος EmDrive είναι μια προτεινόμενη μέθοδος προωθήσεως στον χώρο ανάμεσα στα αστέρια.
Βασικά, αυτό το σύστημα θα μπορούσε να καταλήξει να βασίζονται οι μηχανές που θα χρησιμοποιούν τα διαστημόπλοια στο μέλλον.
Τα πλεονεκτήματα της χρήσεως μιας τέτοιας συσκευής είναι πολλά: Είναι ηλεκτροκίνητη, δεν διαθέτει κινούμενα μέρη και δεν απαιτεί κανένα υλικό καύσιμο για να κινηθεί το διαστημόπλοιο. Αν καταλήξει να δουλεύει, όπως έχει προγραμματισθεί, υπάρχει μια καλή πιθανότητα ότι θα μπορούσε το σύστημα αυτό να οδηγήσει σε μια νέα γενεά κινητήρων.
Η NASA μελετά την τεχνολογία για μελλοντικές εφαρμογές, αλλά λίγοι αναμένουν ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί. Σύμφωνα με μιαν ανάρτηση στο φόρουμ της NASA Space Flight, όταν μια ομάδα ερευνητών έστειλε ακτίνες λέιζερ μέσα στο θάλαμο συντονισμού, τα σωματίδια επιταχύνθηκαν σε αστρονομικές ταχύτητες με ορισμένα απ’ αυτά να κινούνται ακόμη πιο γρήγορα κι από την ταχύτητα του φωτός.
ΠΗΓΗ
«.. Αυτή η υπογραφή (η μορφή αλληλεπιδράσεως) στο σύστημα EmDrive μοιάζει με μια φυσαλίδα στρεβλώσεως (warp bubble).
Και τα μαθηματικά, που εξηγούν μία φυσαλίδα στρεβλώσεως, ταιριάζουν προφανώς στην μορφή αλληλεπιδράσεως,που βρέθηκε στο σύστημα EmDrive.»
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;
Λοιπόν, είναι απολύτως πιθανό ότι η NASA μόλις δημιούργησε μια «φυσαλίδα στρεβλώσεως» .
Ενώ αυτό ακούγεται σαν ένα κακό επεισόδιο της σειράς του Star Trek, θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε μια τεράστια πρόοδο της τεχνολογίας για τα διαστημικά ταξίδια.
Το να διανύσουμε την απόσταση μεταξύ της Γης και του γειτονικού μας πλανήτη Άρη εξακολουθεί να είναι ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή με την χρήση συμβατικών μεθόδων,.
Αλλά, αν το σύστημα EmDrive ήταν σε θέση να δημιουργήσει μία σταθερή φυσαλίδα στρεβλώσεως και με τον τρόπο αυτό τα ταξίδια με ταχύτητα μεγαλύτερη από το φώς γίνονταν πραγματικότητα, αυτή η περίπτωση θα μπορούσε να αλλάξει.
Ταξίδι στα αστέρια με ταχύτητα δύνης ( Warp Speed)

Ίσως θα πρέπει όλοι να αρχίσουμε να φτιάχνουμε το διαστημόπλοιο Εnterpise,για κάθε ενδεχόμενο …
Σύμφωνώ ότι θα χρειασθούν πιθανώς χρόνια πριν μπορέσουμε να οδηγηθούμε σε πραγματικά συμπεράσματα, πόσο μάλλον να μπορέσουμε πραγματικά να κάνουμε πειράματα με ταζύτητα μεγαλύτερη από το φως, για να μην αναφέρουμε ότι η επιτάχυνση της ύλης και η επιτάχυνση του φωτός είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Τούτου λεχθέντος, η NASA θα μπορούσε σοβαρά να ανεκάλυψε κάτι τεράστιο…
Κάτι που θα μπορούσε να καταλήξει στο να επαναπροσδιορίσει το πώς η ανθρωπότητα βλέπει τα διαστημικά ταξίδια.
ΠΗΓΗ


ΣΧΗΜΑΤΙΚΑ Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΡΟΩΘΗΣΕΩΣ ΜΕΣΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΔΥΝΗΣ WARP ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 28 Απριλίου 2015, αλλά η ανακάλυψη είναι πολύ παλαιότερη.
Ο κινητήρας κατασκευάσθηκε, ως πρωτότυπο, τον Δεκέμβριο του 2002 από την εταιρεία Satellite Propulsion Research Ltd, που ιδρύθηκε ένα χρόνο νωρίτερα με χρηματοδότηση 250.000 λίρες στερλίνες από το Υπουργείο Εμπορίου και βιομηχανίας της Βρετανίας.
ΠΗΓΗ
Ένας παρόμοιος κινητήρας φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία Ο κινητήρας στην αρχική του έκδοση χρησιμοποιούσε ένα magnetron με ισχύ 850 watt και παρήγαγε προώθηση της τάξεως του 0,02 Νewtons. Σε μεταγενέστερες εκδόσεις του έφτασε σε προώθηση τα 0,1 Newtons με ισχύ μόλις 300 Watt. To κύριο πλεονέκτημα αυτού του κινητήρα για το διάστημα είναι ότι χρησιμοποιεί σταθερό ηλεκτρικό ρεύμα χαμηλής ισχύος, δεν χρειάζεται κάποιο καύσιμο και παράγει επιτάχυνση, που σε βάθος χρόνου θα μπορούσε να οδηγήσει σε επίτευξη μεγάλης ταχύτητας, αν το σύστημα βελτιωνόταν περίπου 100 φορές σε απόδοση.
Από την αρχή οι «επιστήμονες» είχαν αντιρρήσεις για την επιστημονικότητα της ανακάλυψης, γιατί το φαινόμενο «παραβίαζε δήθεν την αρχή της διατηρήσεως της ορμής» και η δύναμη που μετρήθηκε βρισκόταν στα όρια του στατιστικού λάθους. Η αλήθεια είναι ότι οι «επιστήμονες» δεν κατάλαβαν εξ αρχής πως λειτουργεί η συσκευή και ίσως δεν είχαν διαθέσιμη θεωρία για να εξηγήσουν το φαινόμενο.
Για να το εξηγήσω απλά: Έχουμε μία σύριγγα γεμάτη με αέρα και κλειστή από παντού. Πιέζουμε το έμβολο με δύναμη και συμπιέζουμε το αέριο. Αν σε κάποιο σημείο της η σύριγγα είχε ένα μικρό πόρο (τρύπα), το αέριο θα έφευγε με μεγάλη επιτάχυνση, αλλά η μάζα του αερίου, καθώς είναι μικρή, θα προκαλούσε μία αμελητέα σε μέγεθος δύναμη (δράση-αντίδραση). Όλα τα υλικά αποτελούνται από άτομα και συνεπώς έχουν μικρούς πόρους, από τους οποίους διαφεύγουν τα μικροκύματα που παράγονται μέσα στη συσκευή.
Η εξήγηση αυτή είναι σχετικά απλή.
Αν δεν την κατάλαβαν ακόμη οι «επιστήμονες», ίσως θα έπρεπε να μελετούσαν λίγο τον νόμο του Μπερνούλι, στον οποίο βασίζεται η πτήση όλων των σημερινών αεροπλάνων.
ΠΗΓΗ
Αλλά το πρόβλημα τους βρίσκεται αλλού.
Σύμφωνα με την θεωρία της σχετικότητας του Αινστάιν δεν είναι εφικτές ταχύτητες μεγαλύτερες από την ταχύτητα του φωτός στο κενό. Αλλά το φως έχει διαφορετική ταχύτητα, όταν διασχίζει διάφορα υλικά. Η μεγαλύτερη ταχύτητα του φωτός παρατηρείται στο «κενό». Τι ακριβώς εννοούν όταν μιλούν για κενό;
Aν το σύμπαν είναι γεμάτο με μικροσκοπικές τρύπες, που περιβάλλονται από διάχυτη ύλη ή ενέργεια με χαμηλή πυκνότητα, το απόλυτο κενό είναι το περιεχόμενο των μικροσκοπικών τρυπών. Η πυκνότητα αυτού του υλικού τείνει προς το μηδέν και ο όγκος των φυσαλίδων τείνει επίσης στο μηδέν. Κατά συνέπεια η μάζα του περιεχομένου των φυσαλίδων (ως γινόμενο πυκνότητας επί όγκο) τείνει και αυτή στο απόλυτο μηδέν.
Καθώς η δύναμη ορίζεται ως επιτάχυνση επί μάζα, η εξάσκηση μίας απειροελάχιστης δύναμης στην απόλυτα μηδενική μάζα θα προκαλούσε πολύ μεγάλη σχετικά επιτάχυνση και διαστολή της φυσαλίδας με αύξηση της διαμέτρου της υπέρμετρα. Το φώς τότε θα έμπαινε μέσα στη φυσαλίδα, όπου θα είχε την μεγίστη δυνατή ταχύτητα και θα έβγαινε από την επιφάνεια της έντονα καμπυλωμένο σαν να βρισκόταν σε χώρο καμπυλωμένο υπό την επίδραση Alcubierre drive.
Στο παρακάτω σχήμα φαντασθείτε την κύρτωση του χώρου να γίνεται σε 360 μοίρες και να μοιάζει με πραγματικά κλειστή φυσαλίδα αντί για το κύμα του σχήματος.

ΠΗΓΗ
Η ανακάλυψη της ΝΑSA έγινε, επειδή κατά το πείραμα πέρασαν ακτίνες laser μέσα από την μηχανή, δηλαδή στην ουσία φως. Το φως δεν έχει μάζα (η για την ακρίβεια έχει απειροελάχιστη). Η δύναμη που ασκήθηκε στα φωτόνια (0,1 Νewton) ήταν ελάχιστη, αλλά ασκήθηκε σε απειροελάχιστη μάζα. Γι’ αυτό μετρήθηκαν ταχύτητες μεγαλύτερες από την ταχύτητα του φωτός στην γη, αλλά όχι απ’ αυτήν στο απόλυτο κενό.
Στην ουσία δεν παραβιάστηκε κανένας φυσικός νόμος… Απλά μεταβιβάσθηκε ενέργεια από τα μικροκύματα στα φωτόνια και κατά πιθανότητα αυξήθηκε η συχνότητα του φωτός, όταν το φως βρέθηκε μέσα στην φυσαλίδα…
Αν η NASA έβαζε πολλές παρόμοιες μηχανές σε σειρά και στην σωστή απόσταση μεταξύ τους, θα άνοιγε μία σκουληκότρυπα στον χώρο. Οι διαστάσεις της σκουληκότρυπας (διάμετρος) θα εξαρτάτο από το μήκος κύματος του laser. Θα ήταν πολύ μικρή για να περάσει ίσως διαστημόπλοιο, αλλά πολύ μεγάλη για να ανιχνεύσει τον χώρο σε μεγάλη απόσταση (ραντάρ) ή για να σταλεί μήνυμα με την μορφή των ραδιοκυμάτων.
Δεν θα τους συνιστούσα βέβαια να κάνουν το πείραμα, γιατί όπως έχει προβλέψει ο διάσημος Στήβεν Χώκινγκ, οι σκουληκότρυπες καταρρέουν σαν αποτέλεσμα συντονισμού. Σύντομα θα τους περίμενε μία απόλυτα δυσάρεστη, αλλά προβλέψιμη, έκπληξη-επίσκεψη.


Stephen Hawking: Πώς θα κατασκευάσουμε μια μηχανή του χρόνου Γεια σας. Το όνομά μου είναι Stephen Hawking. Είμαι φυσικός, κοσμολόγος και κάτι σαν ονειροπόλος. Αν και δεν μπορώ να κινηθώ και μιλάω μέσω ενός υπολογιστή, στο μυαλό μου είμαι ελεύθερος. Είμαι ελεύθερος να εξερευνήσω το σύμπαν και να απαντήσω σε μεγάλα ερωτήματα όπως: Είναι δυνατό το ταξίδι στον χρόνο;
Μπορούμε να ανοίξoυμε μια πύλη για το παρελθόν ή να βρούμε μια συντόμευση για το μέλλον;
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τελικά τους νόμους της φύσεως για να γίνουμε κύριοι του ίδιου του χρόνου;
Το ταξίδι στον χρόνο κάποτε θεωρείτο επιστημονική αίρεση. Συνήθιζα να αποφεύγω να μιλάω γι’ αυτό από τον φόβο μήπως χαρακτηρισθώ τρελλός. Αλλά αυτές τις ημέρες δεν είμαι τόσο προσεκτικός. Στην πραγματικότητα, είμαι περισσότερο σαν τους ανθρώπους που έκτισαν το Stonehenge. Είμαι παθιασμένος με τον χρόνο. Αν είχα μια μηχανή του χρόνου θα είχα επισκεφθεί την Mέριλυν Μονρώ στην ακμή της ή θα επισκεπτόμουν τον Γαλιλαίο , όταν γύρισε το τηλεσκόπιό του προς τον ουρανό. Ίσως είχα ταξιδέψει ακόμη και μέχρι το τέλος του σύμπαντος για να μάθω πώς τελειώνει όλη η συμπαντική ιστορία μας.
Για να δούμε πώς αυτό θα μπορούσε να είναι δυνατόν θα πρέπει να εξετάσουμε, όπως κάνουν οι φυσικοί, την τετάρτη διάσταση. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται. Κάθε προσεκτικός μαθητής γνωρίζει ότι όλα τα φυσικά αντικείμενα, ακόμα και εγώ στην καρέκλα μου, υπάρχουν σε τρεις διαστάσεις. Τα πάντα έχουν ένα πλάτος, ένα ύψος και ένα μήκος.
Αλλά υπάρχει ένα άλλο είδος μήκους, μία διάρκεια στον χρόνο. Ενώ ένας άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει για 80 χρόνια, οι πέτρες στο Στόουνχεντζ, για παράδειγμα στέκονται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Και το ηλιακό σύστημα θα διαρκέσει για δισεκατομμύρια χρόνια. Όλα έχουν μία διάρκεια στον χρόνο όπως και ο χώρος. Ταξιδεύοντας στον χρόνο διερχόμαστε μέσα από αυτήν την τετάρτη διάσταση.
Για να δούμε τι σημαίνει αυτό, ας φαντασθούμε ότι κάνουμε ένα κομμάτι της κανονικής, καθημερινής μετακινήσεώς μας με αυτοκίνητο. Οδηγήστε σε ευθεία γραμμή και έτσι ταξιδεύετε σε μία διάσταση. Στρίψτε δεξιά ή αριστερά και προσθέτετε την δεύτερη διάσταση. Οδηγήστε επάνω ή προς τα κάτω σε στροφές ορεινού δρόμου που προσθέτει ύψος, έτσι ώστε να ταξιδεύετε σε όλες τις τρεις διαστάσεις. Αλλά πώς ταξιδεύουμε στον χρόνο;Πώς μπορούμε να βρούμε ένα μονοπάτι μέσα στην τετάρτη διάσταση;
Ας επιδοθούμε λίγο σε επιστημονική φαντασία για μια στιγμή. Οι ταινίες σχετικά με ταξίδι στον χρόνο διαθέτουν συχνά μια τεράστια ενεργοβόρα μηχανή. Το μηχάνημα δημιουργεί ένα μονοπάτι μέσα στην τετάρτη διάσταση, ένα τούνελ μέσα στον χρόνο. Ένας ταξιδιώτης του χρόνου, ένα γενναίο, ίσως παράτολμο άτομο, προετοιμασμένο για ποιος ξέρει τι, μπαίνει μέσα στο τούνελ του χρόνου και βγαίνει ποιος ξέρει πότε. Η ιδέα μπορεί να είναι τραβηγμένη και η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ διαφορετική από αυτό, αλλά η ίδια η ιδέα δεν είναι τόσο τρελλή.
Οι φυσικοί έχουμε σκεφθεί για τις σήραγγες του χρόνου πάρα πολύ, αλλά τις πλησιάζουμε από μια διαφορετική οπτική γωνία. Αναρωτιόμαστε αν οι πύλες για το παρελθόν ή το μέλλον θα μπορούσαν ποτέ να είναι δυνατές στο πλαίσιο των νόμων της φύσεως. Όπως αποδεικνύεται, πιστεύουμε ότι είναι. Επιπλέον, τους έχουμε ακόμη δώσει ένα όνομα: σκουληκότρυπες. Η αλήθεια είναι ότι οι σκουληκότρυπες είναι παντού γύρω μας, μόνο που είναι πολύ μικρές για να τις δούμε. Οι σκουληκότρυπες είναι πολύ μικρές. Παρουσιάζονται σε γωνίες και σε σχισμές στον χώρο και τον χρόνο. Μπορείτε να δυσκολεύεστε να το καταλάβετε, αλλά μείνετε μαζί μου.
Μεγέθυνση: ταξίδι στον χρόνο μέσα από μια σκουληκότρυπα.
Μια σκουληκότρυπα είναι ένα θεωρητικό «τούνελ» ή συντόμευση, που προβλέπεται από την θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, που ενώνει δύο σημεία στον χώρο-χρόνο – ορατά επάνω από τα περιγράμματα του τρισδιάστατου χάρτη, όπου η αρνητική ενέργεια τραβά τον χώρο και τον χρόνο μέσα από το στόμιο μίας σήραγγας, και τον εξάγει σε ένα άλλο σύμπαν. Παραμένουν μόνο ως υπόθεση, αφού προφανώς κανείς δεν έχει δει ποτέ μία , αλλά έχουν χρησιμοποιηθεί σε ταινίες σαν αγωγοί για το ταξίδι στον χρόνο – στην ταινία Stargate (1994), για παράδειγμα, όπου εμφανίζονται σύμπαντα που συνδέονται μεταξύ τους με σήραγγες και στην ταινία Τime Bandits (1981), όπου oι θέσεις τους εμφανίζονται στον ουράνιο χάρτη.
Τίποτα δεν είναι επίπεδο ή στερεό. Αν κοιτάξετε προσεκτικά αρκετά οτιδήποτε θα βρείτε τις τρύπες και τις ρυτίδες σε αυτό. Είναι μια βασική φυσική αρχή, και αυτό ισχύει ακόμη και για τον χρόνο. Ακόμη και κάτι τόσο ομαλό όπως μια μπάλα πισίνας έχει μικροσκοπικές ρωγμές, κενά και ρυτίδες. Τώρα είναι εύκολο να δείξουμε ότι αυτό είναι αλήθεια, στις πρώτες τρεις διαστάσεις. Αλλά πιστέψτε με, είναι επίσης αλήθεια για την τετάρτη διάσταση. Υπάρχουν μικροσκοπικές ρωγμές, ρυτίδες και κενά στον χρόνο. Κάτω στην μικρότερη των κλιμάκων, ακόμη και μικρότερη από τα μόρια, μικρότερη από τα άτομα, θα φθάσουμε σε ένα μέρος που λέγεται κβαντικός αφρός. Εκεί είναι όπου υπάρχουν οι σκουληκότρυπες. Μικροσκοπικές σήραγγες ή συντομεύσεις μέσα στον χώρο και τον χρόνο συνεχώς σχηματίζονται, εξαφανίζονται και ξανασχηματίζονται σε αυτό τον κβαντικό κόσμο. Και στην πραγματικότητα συνδέουν δύο ξεχωριστά μέρη και δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές.
Δυστυχώς, αυτές οι σήραγγες του χρόνου στην πραγματικότητα είναι μόλις ένα δισεκατομμυριοστό -τρισεκατομμυριοστό- τρισεκατομμυριοστά του εκατοστού σε μήκος. Χώρος πάρα πολύ μικρός για να περάσει ένας άνθρωπος – αλλά εδώ είναι που οδηγεί η έννοια της σκουληκότρυπας ως μηχανή του χρόνου. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να είναι δυνατόν να συλλάβουμε μια σκουληκότρυπα και να την διευρύνουμε κατά πολλά τρισεκατομμύρια φορές, να γίνει αρκετά μεγάλη για να εισέλθει ένας άνθρωπος ή ακόμα και ένα διαστημόπλοιο.
Με αρκετή δύναμη και προηγμένη τεχνολογία, ίσως μία γιγαντιαία σκουληκότρυπα θα μπορούσε ακόμη και να κατασκευασθεί στον χώρο. Δεν λέω ότι αυτό μπορεί να γίνει, αλλά αν θα μπορούσε να υπάρξει, θα είναι μια πραγματικά αξιόλογη συσκευή. Το ένα άκρο θα μπορούσε να είναι εδώ κοντά στην Γη, και το άλλο μακριά, πολύ μακριά, κοντά σε κάποιον μακρινό πλανήτη.
Θεωρητικά, μια σήραγγα του χρόνου ή σκουληκότρυπα θα μπορούσε να κάνει ακόμη περισσότερα από το να μας μεταφέρει σε άλλους πλανήτες. Αν και τα δύο άκρα ήταν στην ίδια θέση, και χωρίζονται από το χρόνο αντί της αποστάσεως, ένα σκάφος θα μπορούσε να πετάξει μέσα σ’ αυτήν και να βγει ακόμα κοντά στην Γη, αλλά και στο απώτερο παρελθόν. Ίσως οι δεινόσαυροι να έβλεπαν το σκάφος να έρχεται να προσγειωθεί. Το ταχύτερο επανδρωμένο όχημα στην ιστορία ήταν το Απόλλων 10. Έφθασε σε ταχύτητα τα 25.000 mph. Αλλά για να ταξιδέψουμε στον χρόνο θα πρέπει να πάμε επάνω από 2.000 φορές πιο γρήγορα
Τώρα, αντιλαμβάνομαι ότι η σκέψη σε τέσσερις διαστάσεις δεν είναι κάτι εύκολο και ότι οι σκουληκότρυπες είναι μια δύσκολη έννοια για να χωρέσει στο κεφάλι σας, αλλά μείνετε εκεί. Έχω σκεφθεί ένα απλό πείραμα που θα μπορούσε να αποκαλύψει αν το ταξίδι στον χρόνο ενός ανθρώπου μέσω μιας σκουληκότρυπας είναι δυνατόν τώρα, ή ακόμα και στο μέλλον. Μου αρέσουν τα απλά πειράματα και η σαμπάνια.
Έτσι έχω συνδυάσει δύο από τα αγαπημένα μου πράγματα για να δούμε αν το ταξίδι στον χρόνο από το μέλλον στο παρελθόν είναι δυνατόν.
Ας φαντασθούμε. Κάνω ένα πάρτι, μια δεξίωση υποδοχής για ταξιδιώτες του χρόνου από το μέλλον . Αλλά υπάρχει μια περιπλοκή. Δεν έχω αφήσει κάποιον να ξέρει γι’ αυτό πριν να συμβεί. Έχω φτιάξει μια πρόσκληση δίνοντας τις ακριβείς συντεταγμένες στον χώρο και το χρόνο. Ελπίζω αντίτυπά της στὴν μία ή στην άλλη μορφή θα υπάρχουν για πολλές χιλιάδες χρόνια. Ίσως μιαν ημέρα κάποιος που ζει στο μέλλον θα βρεί τις πληροφορίες για την πρόσκληση και να χρησιμοποιήσει μια σκουληκότρυπα ως μηχανή του χρόνου για να επανέλθει στο πάρτι μου, αποδεικνύοντας ότι το ταξίδι στον χρόνο θα είναι κάποια ημέρα δυνατό.
Εν τω μεταξύ, οι επισκέπτες μου ταξιδιώτες του χρόνου θα πρέπει να φθάνουν οποιαδήποτε στιγμή τώρα. Πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα. Αλλά όπως σας είπα γι’ αυτό, κανείς δεν έχει φτάσει. Τι κρίμα. Ήλπιζα τουλάχιστον ότι μία μελλοντική Μις Υφήλιος επρόκειτο να έλθει μέσα από την πόρτα. Γιατί, λοιπόν, δεν πέτυχε το πείραμα; Ένας από τους λόγους στους οποίους μπορεί να οφείλεται είναι ένα πολύ γνωστό πρόβλημα με το ταξίδι στον χρόνο προς το παρελθόν: το πρόβλημα που αποκαλούμε παράδοξα. Είναι διασκεδαστικό να σκεφθούμε παράδοξα.Το πιο γνωστό συνήθως ονομάζεται παράδοξο του παππού. Έχω μια νέα, απλούστερη εκδοχή που την αποκαλώ το παράδοξο του τρελλού επιστήμονα.
Δεν μου αρέσει ο τρόπος που οι επιστήμονες σε ταινίες συχνά περιγράφονται ως τρελλοί, αλλά σε αυτή την περίπτωση, είναι αλήθεια. Αυτός ο τύπος είναι αποφασισμένος να δημιουργήσει ένα παράδοξο, ακόμη και αν αυτό του κοστίσει την ζωή του. Φαντασθείτε κατά κάποιον τρόπο ότι έχει δημιουργήσει μια σκουληκότρυπα, ένα τούνελ του χρόνου που εκτείνεται μόλις ένα λεπτό στο παρελθόν.
Μέσα από την σκουληκότρυπα, ο επιστήμονας μπορεί να δει τον εαυτό του όπως ήταν πριν από ένα λεπτό. Αλλά τι θα γινόταν αν ο επιστήμονας μας χρησιμοποιήσει την σκουληκότρυπα για να πυροβολήσει νωρίτερα τον εαυτό του; Είναι πλέον νεκρός. Έτσι, ποιός πυροβόλησε; Είναι ένα παράδοξο. Απλώς δεν έχει νόημα. Είναι το είδος της καταστάσεως που δημιουργεί εφιάλτες στους κοσμολόγους.
Αυτό το είδος της μηχανής του χρόνου θα παραβίαζε τον θεμελιώδη κανόνα που διέπει ολόκληρο το σύμπαν – που ορίζει ότι η αιτία προηγείται χρονικά από το αποτέλεσμα και ποτέ το αντίστροφο. Πιστεύω ότι τα γεγονότα δεν μπορούν να κάνουν τον εαυτό τους αδύνατο. Αν μπορούσαν , τότε δεν θα υπήρχε τίποτα για να σταματήσει όλο το σύμπαν από το να σβήσει στο χάος. Έτσι, πιστεύω ότι κάτι θα συμβαίνει πάντα που θα εμποδίζει το παράδοξο. Κάπως πρέπει να υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο ο επιστήμονας μας ποτέ δεν θα βρεθεί σε μια κατάσταση όπου θα μπορούσε να πυροβολήσει τον εαυτό του. Και σε αυτή την περίπτωση, λυπάμαι να πω, η σκουληκότρυπα η ίδια είναι το πρόβλημα.
Στο τέλος, πιστεύω ότι μια σκουληκότρυπα όπως αυτή δεν μπορεί να υπάρξει. Και ο λόγος γι’ αυτό είναι η ανατροφοδότηση. Αν έχετε πάει ποτέ σε μια ροκ συναυλία, θα αναγνωρίσετε ίσως αυτό τον συριχτό θόρυβο. Είναι η ανατροφοδότηση. Τι το προκαλεί αυτό είναι απλό. Ο ήχος εισέρχεται στο μικρόφωνο. Μεταδίδεται κατά μήκος των καλωδίων, γίνεται πιο δυνατός από τον ενισχυτή, και βγαίνει στα ηχεία. Αλλά, εάν πάρα πολύ μεγάλο μέρος από τον ενισχυμένο ήχο από τα ηχεία πηγαίνει πάλι πίσω στο μικρόφωνο πηγαίνει γύρω γύρω και μέσα από μία επαναληπτική διαδικασία ο ήχος βγαίνει πιο δυνατός κάθε φορά. Αν κάποιος δεν την σταματήσει η ανατροφοδότηση μπορεί να καταστρέψει το σύστημα ήχου.
Το ίδιο θα συμβεί και με μια σκουληκότρυπα, μόνο που θα πρόκειται για την ακτινοβολία, αντί για τον ήχο. Από την στιγμή που η σκουληκότρυπα επεκτείνεται η φυσική ακτινοβολία θα εισέλθει σ’ αυτήν και θα καταλήξουμε σε έναν βρόχο ανατροφοδοτήσεως. Η ανατροφοδότηση θα γίνει τόσο ισχυρή που θα καταστρέψει την σκουληκότρυπα. Έτσι, αν και μικρές σκουληκότρυπες υπάρχουν και μπορεί να είναι δυνατόν να φουσκώσουμε μία από αυτές κάποιαν ημέρα, δεν θα διαρκέσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως μια μηχανή του χρόνου. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που κανείς δεν θα μπορούσε να έρθει πίσω στον χρόνο στο πάρτι μου.
Κάθε είδος του ταξιδιού στον χρόνο στο παρελθόν μέσω σκουληκότρυπας ή με οποιαδήποτε άλλη μέθοδο είναι μάλλον αδύνατο, αλλιώς θα συμβούν παράδοξα. Έτσι, δυστυχώς φαίνεται ότι ταξίδι στον χρόνο προς το παρελθόν, δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Μια απογοήτευση για τους κυνηγούς δεινοσαύρων και μια ανακούφιση για τους ιστορικούς.
Αλλά η ιστορία δεν έχει τελειώσει ακόμα. Αυτό δεν κάνει όλα το ταξίδια στον χρόνο αδύνατα. Πιστεύω στο ταξίδι στον χρόνο. Στο ταξίδι προς το μέλλον. Ο χρόνος κυλάει σαν ποτάμι και φαίνεται ότι ο καθένας από εμάς παρασύρεται αδυσώπητα από το ρεύμα του χρόνου. Αλλά ο χρόνος είναι σαν ένα ποτάμι με έναν άλλο τρόπο. Ρέει με διαφορετικές ταχύτητες σε διαφορετικά μέρη και αυτό είναι το κλειδί για τα ταξίδια στο μέλλον. Αυτή η ιδέα προτάθηκε για πρώτη φορά από τον Albert Einstein περισσότερα από 100 χρόνια πριν. Συνειδητοποίησε ότι πρέπει να υπάρχουν χώροι όπου ο χρόνος επιβραδύνει και άλλοι χώροι όπου ο χρόνος επιταχύνεται. Είχε απόλυτο δίκιο. Και η απόδειξη είναι ακριβώς επάνω από τα κεφάλια μας. Επάνω στο διάστημα.
Η απόδειξη προέρχεται από το σύστημα Global Positioning System ή GPS. Ένα δίκτυο από δορυφόρους είναι σε τροχιά γύρω από την Γη. Οι δορυφόροι κάνουν δυνατή την δορυφορική πλοήγηση . Αλλά, επίσης, αποκαλύπτουν ότι ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα στο διάστημα από ό, τι στην Γη. Μέσα σε κάθε διαστημικό σκάφος είναι ένα πολύ ακριβές ρολόι. Όμως, παρά το γεγονός ότι είναι τόσο ακριβές, όλα τα ρολόγια κερδίζουν περίπου το ένα τρίτο του ενός δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου κάθε ημέρα. Το σύστημα πρέπει να διορθωθεί για την εκτροπή, αλλιώς η μικροσκοπική αυτή διαφορά θα ανέτρεπε όλο το σύστημα, προκαλώντας σε κάθε συσκευή GPS στην Γη απόκλιση από την πραγματική θέση κατά περίπου έξι μίλια την ημέρα. Μπορείτε να φαντασθείτε το χάος που αυτό θα προκαλούσε.
Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με τα ρολόγια. Τρέχουν γρήγορα, γιατί ο ίδιος ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα στο διάστημα από ό,τι εδώ κάτω. Και ο λόγος για αυτό το εξαιρετικό φαινόμενο είναι η μάζα της Γης. Ο Αϊνστάιν συνειδητοποίησε ότι η ύλη παρασύρει τον χρόνο και τον επιβραδύνει προς τα κάτω, όπως το αργό τμήμα ενός ποταμού. Όσο βαρύτερο είναι το αντικείμενο, τόσο περισσότερο επιβραδύνει τον χρόνο. Και αυτή η εντυπωσιακή πραγματικότητα είναι αυτή που ανοίγει την πόρτα στην δυνατότητα του ταξιδιού στον χρόνο στο μέλλον.
Ακριβώς στο κέντρο του Γαλαξία μας, 26.000 έτη φωτός από εμάς, βρίσκεται το βαρύτερο αντικείμενο στον γαλαξία. Πρόκειται για μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που περιέχει την μάζα τεσσάρων εκατομμυρίων αστέρων στο μέγεθος του δικού μας ήλιου που συνθλίβονται σε ένα σημείο από την δική τους βαρύτητα. Όσο πιο κοντά πλησιάσετε στην μαύρη τρύπα, τόσο ισχυρότερη είναι η βαρύτητα. Πλησιάστε πολύ κοντά και ούτε καν το φως δεν μπορεί να ξεφύγει. Μια μαύρη τρύπα, όπως αυτή έχει μια δραματική επίδραση στον χρόνο, τον επιβραδύνει πολύ περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο στον γαλαξία. Αυτό την καθιστά μια φυσική μηχανή του χρόνου.
Μου αρέσει να φαντάζομαι πώς κάποιος μ’ ένα διαστημόπλοιο θα μπορούσε να είναι σε θέση να επωφεληθεί από αυτό το φαινόμενο, περιστρεφόμενος γύρω από την μαύρη αυτή τρύπα. Αν η διαστημική υπηρεσία ήλεγχε την αποστολή από την Γη θα παρατηρηρούσε ότι κάθε πλήρης τροχιά έχει διάρκεια 16 λεπτά. Αλλά για τους γενναίους ανθρώπους επάνω σε αυτό το σκάφος, κοντά σε αυτό το τεράστιο αντικείμενο, ο χρόνος θα επιβραδυνθεί. Και εδώ η επίδραση θα ήταν πολύ πιο ακραία από την βαρυτική έλξη της Γης. Ο χρόνος του πληρώματος θα επιβραδυνθεί κατά το ήμισυ. Για κάθε τροχιά που διαρκεί 16 λεπτά θα βιώσουν μόνον οκτώ λεπτά από τον χρόνο.
Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων Στο εσωτερικό του μεγάλου επιταχυντή αδρονίων
Γύρω γύρω θα γυρίζουν και θα αντιμετωπίζουν ακριβώς τον μισό χρόνο του καθενός που βρίσκεται μακριά από την μαύρη τρύπα. Το πλοίο και το πλήρωμά του θα πρέπει να ταξιδεύει μέσα στον χρόνο. Φαντασθείτε ότι περιφέρονται γύρω από την μαύρη τρύπα για πέντε χρόνια. Δέκα χρόνια θα έχουν περάσει αλλού. Όταν φθάσουν στο σπίτι τους, ο καθένας επάνω στην Γη θα έχει ηλικία πέντε χρόνια περισσότερο από αυτούς.
Έτσι, μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα είναι μια μηχανή του χρόνου. Αλλά φυσικά, δεν είναι ακριβώς πρακτική. Έχει πλεονεκτήματα έναντι στις σκουληκότρυπες καθόσον δεν προκαλεί παράδοξα. Επιπλέον δεν θα καταστρέψει τον εαυτό της σε μια έξαρση της αναδράσεως. Αλλά είναι πολύ επικίνδυνη . Είναι πολύ μακριά και δεν μας προωθεί ακόμα πολύ μακριά στο μέλλον. Ευτυχώς, υπάρχει ένας άλλος τρόπος για να ταξιδέψουμε στον χρόνο. Και αυτό είναι η τελευταία και καλλίτερη ελπίδα μας για την κατασκευή μίας πραγματικής μηχανής του χρόνου.
Απλά πρέπει να ταξιδέψουμε πολύ, πολύ γρήγορα. Πολύ πιο γρήγορα ακόμη και από την ταχύτητα που απαιτείται για να αποφύγουμε να παρασυρθούμε σε μια μαύρη τρύπα. Αυτό οφείλεται σε ένα άλλο περίεργο γεγονός για το σύμπαν. Υπάρχει ένα κοσμικό όριο ταχύτητας, 186.000 μίλια ανά δευτερόλεπτο, επίσης γνωστό ως ταχύτητα του φωτός. Τίποτα δεν μπορεί να υπερβαίνει αυτή την ταχύτητα. Είναι μία από τις καλλίτερα καθιερωμένες αρχές στον τομέα της επιστήμης. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, όταν ταξιδεύετε σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός μεταφέρεστε στο μέλλον.
Για να σας εξηγήσω πως γίνεται αυτό, ας φαντασθούμε ένα σύστημα μεταφοράς βγαλμένο από την επιστημονική φαντασία. Φαντασθείτε μία γραμμή τραίνου που πηγαίνει δεξιά γύρω από την Γη, μία γραμμή για ένα ταχύτατο τραίνο. Εμείς θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το φανταστικό τραίνο για να κινηθούμε με ταχύτητα όσο το δυνατόν πιο κοντά στην ταχύτητα του φωτός και θα δούμε πώς θα γίνει μια μηχανή του χρόνου. Επάνω στο σκάφος είναι οι επιβάτες με εισιτήριο μονής διαδρομής προς το μέλλον. Το τρένο αρχίζει να επιταχύνει, όλο και πιο γρήγορα. Σύντομα θα είναι σε τροχιά γύρω από την Γη ξανά και ξανά.
Το να πλησιάσουμε την ταχύτητα του φωτός σημαίνει ότι περιστρεφόμαστε γύρω από την Γη αρκετά γρήγορα. Επτά φορές το δευτερόλεπτο. Αλλά δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη ενέργεια έχει το τραίνο, ποτέ δεν μπορεί να φθάσει αρκετά την ταχύτητα του φωτός, δεδομένου ότι οι νόμοι της φυσικής το απαγορεύουν. Αντ’ αυτού, ας πούμε ότι η ταχύτητα του πλησιάζει πολύ κοντά στην τελική ταχύτητα του φωτός. Τώρα συμβαίνει κάτι εξαιρετικό. Ο χρόνος ξεκινά να ρέει αργά επί του σκάφους σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, όπως ακριβώς κοντά στην μαύρη τρύπα, αν όχι περισσότερο. Τα πάντα για το τραίνο είναι σε αργή κίνηση.
Αυτό συμβαίνει για την προστασία του ορίου ταχύτητας και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος γιατί. Φαντασθείτε ένα παιδί που τρέχει προς τα εμπρός μέσα στο τραίνο. Η ταχύτητα του προς τα εμπρος προστίθεται με την ταχύτητα του συρμού, οπότε δεν θα μπορούσε αυτή να υπερβεί το όριο ταχύτητας του φωτός απλά από ατύχημα; Η απάντηση είναι όχι. Οι νόμοι της φύσεως εμποδίζoυν την δυνατότητα με την επιβράδυνση του χρόνου εν πλω.
Τώρα δεν μπορεί να τρέξει αρκετά γρήγορα ώστε να σπάσει το όριο. Ο χρόνος θα επιβραδύνεται πάντα αρκετά ακριβώς για να προστατεύσει το όριο ταχύτητας. Και από αυτό το γεγονός έρχεται η δυνατότητα να ταξιδεύσουμε πολλά χρόνια μπροστά στο μέλλον.
Φαντασθείτε ότι το τραίνο έφυγε από τον σταθμό την 1η Ιανουαρίου 2050. Περιφέρεται γύρω από την γη ξανά και ξανά για 100 χρόνια πριν τελικά έλθει η ώρα να σταματήσει την Πρωτοχρονιά του 2150. Οι επιβάτες θα έχουν μόνο ζήσει μία εβδομάδα επειδή ο χρόνος επιβραδύνεται τόσο πολύ μέσα στο τρένο. Όταν βγουν θα βρουν ένα πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν που είχαν αφήσει. Σε μία εβδομάδα θα έχουν διανύσει 100 χρόνια στο μέλλον. Φυσικά η δημιουργία ενός τρένου που θα μπορούσε να φθάσει μια τέτοια ταχύτητα είναι εντελώς αδύνατη. Αλλά έχουμε φτιάξει κάτι πολύ παρόμοιο με το τρένο στον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων του κόσμου στο CERN στην Γενεύη της Ελβετίας.
Βαθειά κάτω από την γη, σε μια κυκλική σήραγγα μήκους 16 μιλίων, είναι ένα ρεύμα από τρισεκατομμύρια μικροσκοπικά σωματίδια. Όταν η συσκευή είναι ενεργοποιημένη θα τα επιταχύνει από το μηδέν έως 60.000 μίλια την ώρα σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Αυξήστε την δύναμη και τα σωματίδια πάνε πιο γρήγορα και πιο γρήγορα, έως ότου αυτά περιστρέφονται γύρω από το τούνελ 11.000 φορές το δευτερόλεπτο, το οποίο είναι σχεδόν η ταχύτητα του φωτός. Όμως, ακριβώς όπως το τρένο δεν φθάνουν ποτέ αρκετά στην τελική ταχύτητα. Μπορούν μόνο να πλησιάσουν στο 99,99 τοις εκατό του ορίου. Όταν αυτό συμβεί, αυτά αρχίζουν να ταξιδεύουν στον χρόνο. Το ξέρουμε αυτό, επειδή ορισμένα εξαιρετικά βραχύβια σωματίδια που ονομάζονται μεσόνια-pi κανονικά διαλύονται μετά από μόλις 25 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Αλλά όταν επιταχύνονται σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός διαρκούν 30 φορές περισσότερο.
Είναι πραγματικά τόσο απλό. Αν θέλουμε να ταξιδέψουμε στο μέλλον, εμείς απλά πρέπει να πάμε γρήγορα. Πραγματικά γρήγορα. Και νομίζω ότι ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι με την μετάβαση στο διάστημα. Το ταχύτερο επανδρωμένο όχημα στην ιστορία ήταν ο Απόλλων 10. ‘Εφθασε τα 25.000 μίλια την ώρα. Αλλά για να ταξιδέψουμε στο χρόνο θα πρέπει να πάμε πάνω από 2.000 φορές πιο γρήγορα. Και για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει να διαθέτουμε ένα πολύ μεγαλύτερο σκάφος, μια πραγματικά τεράστια μηχανή. Το σκάφος θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο για να μεταφέρει ένα τεράστιο ποσό καυσίμου, ώστε να επιταχυνθεί με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός. Για να φθάσει κάτω από το κοσμικό όριο ταχύτητας θα απαιτηθούν έξι ολόκληρα χρόνια σε πλήρη ισχύ. Η αρχική επιτάχυνση θα είναι ήπια, γιατί το σκάφος θα είναι τόσο μεγάλο και βαρύ. Αλλά σταδιακά θα πάρει ταχύτητα και σύντομα θα καλύπτει τεράστιες αποστάσεις. Σε μία εβδομάδα θα έχει φθάσει στους εξωτερικούς πλανήτες. Μετά από δύο χρόνια θα φθάσει την μισή ταχύτητα του φωτός και θα είναι πολύ έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Δύο χρόνια αργότερα θα ταξιδεύει με το 90 τοις εκατό της ταχύτητας του φωτός. Περίπου 30 τρισεκατομμύρια μίλια μακριά από την Γη και τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη, το σκάφος θα αρχίσει να ταξιδεύει στον χρόνο. Για κάθε ώρα του χρόνου στο σκάφος, δύο θα περνούν στην Γη. Μια παρόμοια κατάσταση με το διαστημόπλοιο που περιστρέφεται γύρω από την τεράστια μαύρη τρύπα.
Μετά από άλλα δύο χρόνια από την πλήρη ώθηση το πλοίο θα φθάσει στην τελική ταχύτητα, στο 99 τοις εκατό της ταχύτητας του φωτός. Σε αυτή την ταχύτητα, μιαν ημέρα στο πλοίο είναι ένα ολόκληρο έτος του χρόνου στην Γη. Το σκάφος μας θα μας μεταφέρει πραγματικά στο μέλλον.
Η επιβράδυνση του χρόνου έχει ακόμα ένα πλεονέκτημα. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσαμε, θεωρητικά, να ταξιδέψουμε σε πολύ μεγάλες αποστάσεις μέσα σε μία χρονική διάρκεια ίση με την ζωή μας. Ένα ταξίδι στην άκρη του γαλαξία θα διαρκέσει μόλις 80 έτη. Αλλά η πραγματική έκπληξη του ταξιδιού μας είναι ότι αποκαλύπτει πόσο παράξενο είναι το σύμπαν. Είναι ένα σύμπαν όπου ο χρόνος τρέχει με διαφορετικό ρυθμό σε διαφορετικά μέρη. Ένα μέρος όπου υπάρχουν μικροσκοπικές σκουληκότρυπες παντού γύρω μας. Και όπου τελικά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την κατανόηση της φυσικής μας για να γίνουμε πραγματικοί ταξιδευτές μέσα στην τετάρτη διάσταση.
πηγή
μετάφρασις Son ofEeon Ελπίζω να καταλάβατε κάτι από το παραπάνω άρθρο. Σήμερα κάποιοι παίζουν με καταστροφικές δυνάμεις, που δεν γνωρίζουν. Και δεν θα τους βγει σε καλό…

Son ofEeon

filonoi.gr



Το διαβάσαμε από το: Μποροῦν τά σκάφη τῆς NASA νά ταξειδεύσουν μέ μεγαλυτέρα ταχύτητα ἀπό τό φῶς; http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/05/nasa_85.html#ixzz3aD5NbGik

http://skotinoprosopo.blogspot.gr/2015/05/nasa.html 

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΣΟΚ ΑΠΟ ΟΒΑΜΑ ΓΙΑ ΥΠΑΡΞΗ ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ;;;










ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ DC. 27/9/2013 - Ο Πρόεδρος Barack Obama ανακοίνωσε ότι οι εξωγήινοι αλλοδαποί έχουν τον έλεγχο των μεγάλων κυβερνήσεων ανά τον κόσμο από το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και μετά.

Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Πειράματα-σοκ από σοβιετικούς και ναζί. Προσπαθούσαν να...αναστήσουν νεκρούς!







Στη δεκαετία του 1940, σοβιετικοί επιστήμονες έκαναν πειράματα ώστε να καταφέρουν να …ανασταίνουν νεκρούς!

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΔΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ 'ΙΣΤΟΡΙΑ'






Στην παραπάνω εικόνα φαίνεται ένα πολυεργαλείο που βρέθηκε στην περιοχή της Μεσογαίας ή Μεσογείου. Η ηλικία του μόλις ...1800 ετών

Ποιός κατασκεύαζε πολυσουγιάδες το 200 μχ ?

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ: ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ UFO ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΑΦΩΝ





ΕΞΩΔΙΑΣΤΑΣΙΑΚΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ

Ζούμε και κινούμαστε σε τρεις διαστάσεις: Είμαστε τρισδιάστατοι. Στην πραγματικότητα «Διάσταση» δεν σημαίνει παρά «Κατεύθυνση».

Είναι πολύ πιο εύκολο να κατανοήσουμε το ζήτημα των διαστάσεων, αν τις δούμε ως κατευθύνσεις. Για τα όντα του κόσμου μας υπάρχουν τρεις τρόποι κίνησης, υπάρχουν τρεις κατευθύνσεις: μπρος-πίσω, δεξιά-αριστερά, πάνω-κάτω, (αν θεωρήσουμε ως μια ακόμη κατεύθυνση και την κίνησή μας στο Χρόνο, από το παρελθόν προς το μέλλον,

τότε έχουμε ακόμη μια κατεύθυνση-διάσταση, αυτήν του Χρόνου). Με οποιονδήποτε τρόπο κι αν κινηθούμε μέσα στο Χώρο, κινούμαστε σε κάποια απ’ αυτές τις τρεις κατευθύνσεις (σε σχέση πάντοτε με τη θέση του παρατηρητή, κι αυτό είναι πολύ σημαντική επισήμανση και με τρομερές προεκτάσεις).

Απ’ όσο ξέρουμε, κανείς μέχρι τώρα δεν έχει ανακαλύψει ένα μέρος, που να μην μπορούμε να φτάσουμε σ’ αυτό με μια κίνηση προς την πρώτη, τη δεύτερη ή την τρίτη κατεύθυνση. Παραδειγματικά, αυτό ίσως σημαίνει ότι αυτήν τη στιγμή, ίσως μέσα στο ίδιο μου το σπίτι υπάρχει ένα δωμάτιο –ή και περισσότερα– το οποίο δεν μπορώ να επισκεφτώ, γιατί για να φτάσω σ’ αυτό χρειάζεται ένας «τέταρτος» τρόπος κίνησης. Πρέπει να κινηθώ με έναν «άλλον τρόπο», σε μια άγνωστη κατεύθυνση. Η πόρτα για το δωμάτιο αυτό θα είναι μπροστά μου, αλλά δεν θα τη βλέπω, επειδή αντιλαμβάνομαι τον κόσμο με τρεις διαστάσεις (σημειώνω ότι αυτό δεν σημαίνει ότι μένω ανεπηρέαστος από συμβάντα που συμβαίνουν σε μια τέταρτη ή πέμπτη διάσταση).

Αν και το σύμπαν φαίνεται ότι έχει μονάχα τρεις κατευθύνσεις για εμάς, είναι δυνατόν να φανταστούμε ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες, αλλά για κάποιον λόγο οι υπολογισμοί μας και οι αισθήσεις μας είναι ανίκανες να τις αντιληφθούν. Οι γεωμετρίες τότε που προκύπτουν από μια τέτοια προέκταση, θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν σαν πιο «υψηλές», ή πιο πολύπλοκες, σε σχέση με τη στερεά γεωμετρία, όπως κι αυτή με τη σειρά της είναι υψηλότερη από την απλή γεωμετρία. Στη Γεωμετρία, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τα ακόλουθα:

α) της μιας κατεύθυνσης: Ευθεία Γραμμή, β) των δύο κατευθύνσεων: Τετράγωνο γ) των τριών κατευθύνσεων: Κύβος, δ) και –ναι– των τεσσάρων κατευθύνσεων: Υπερκύβος, ο οποίος είναι γνωστός και ως Τεσσεράκτιον. (Οι ιδιότητες αυτού του σχήματος είναι πολύ γοητευτικές, αλλά δεν είναι εύκολο να τις εξερευνήσουμε. Οι έδρες του αποτελούνται από οκτώ κύβους, όπως ακριβώς οι έδρες του κύβου αποτελούνται από έξι τετράγωνα…)

Ο καλύτερος τρόπος για να κατανοήσουμε φευγαλέα μια Τέταρτη Κατεύθυνση, είναι να κατεβούμε για λίγο σε έναν κόσμο δύο κατευθύνσεων. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ένα επίπεδο σύμπαν, στο οποίο δεν υπάρχει η κατεύθυνση του ύψους. Ένας απλός κόσμος: σαν ένα τεράστιο κομμάτι χαρτί, γεμάτο ζωγραφιές. Ας τον ονομάσουμε Επιπεδοχώρα (για να θυμηθούμε και τον Ε. Α. Άμποτ).

Αν η Επιπεδοχώρα έχει νοήμονες κατοίκους, αυτοί θα είναι εξοικειωμένοι με τα σχήματα της απλής γεωμετρίας (γραμμές, κύκλοι, τρίγωνα, κλπ), αλλά θα είναι εντελώς ανίκανοι να φανταστούν τέτοιες θαυμαστές οντότητες όπως οι σφαίρες, οι κύβοι και οι πυραμίδες. Στην Επιπεδοχώρα, οποιαδήποτε κλειστή καμπύλη και γωνία, π.χ. ένας κύκλος ή ένα τετράγωνο, θα απέκλειε τελείως έναν χώρο. Δεν θα υπήρχε τρόπος για έναν αυτόχθονα να βγει ή να μπει εκεί μέσα, εκτός κι αν με κάποιο θαύμα διαπερνούσε τη γραμμή όπως εμείς χρειαζόμαστε ένα θαύμα για να περάσουμε μέσα από έναν τοίχο. Οι τράπεζες του κόσμου εκείνου, δεν θα ήταν παρά απλά γραμμικά τετράγωνα, και τα περιεχόμενα τους θα ήταν απολύτως ασφαλή εκεί μέσα.

Όμως, για όντα σαν κι εμάς, που είμαστε ικανοί να κινούμαστε και στην Τρίτη Κατεύθυνση (του ύψους) αυτά τα χρηματοκιβώτια θα ήταν ορθάνοιχτα. Όχι μόνο θα μπορούσαμε να δούμε μέσα σ’ αυτά, όχι μόνο θα μπορούσαμε να μπούμε εκεί μέσα χωρίς κανείς να μας δει, αλλά θα μπορούσαμε να πάρουμε και ότι θέλουμε, κάνοντας το να εξαφανιστεί μυστηριωδώς από εκεί. Κανείς τους δεν πρόκειται να καταλάβει τι συνέβη, ούτε και να το εξηγήσει…

Η αναλογία είναι τώρα προφανέστατη, αν την προεκτείνουμε στο δικό μας σύμπαν. Δεν μπορούν να υπάρχουν κλειστοί χώροι στων «τριών κατευθύνσεων κόσμο» μας, για μια οντότητα ικανή για κίνηση σε μια Τέταρτη Κατεύθυνση, δηλαδή για μια οντότητα από άλλη διάσταση. Σημειώστε ότι, αυτή η «εξωδιαστασιακή» οντότητα, θα χρειαζόταν να ταξιδέψει μονάχα ένα χιλιοστό της ίντσας γι’ αυτήν, όπως κι εμείς χρειαστήκαμε να πηδήξουμε λιγότερο από το πάχος μιας τρίχας για να σαλτάρουμε πάνω από τους «τοίχους» της Επιπεδοχώρας.

Αυτό το όν, θα μπορούσε να μετακινήσει τον κρόκο ενός αυγού χωρίς να σπάσει το τσόφλι του αυγού! Θα μπορούσε να κάνει εγχειρήσεις χωρίς να αφήσει καμιά ουλή ή πληγή, να περάσει «πέρα» από τους τοίχους ενός κλειδωμένου δωματίου χωρίς να περάσει «μέσα» από τους τοίχους…

Αν υπάρχει αληθινά μια Τέταρτη Κατεύθυνση, τότε θα πρέπει να υπάρχουν χώροι στον κόσμο μας που δεν μπορούμε να τους επισκεφτούμε. Χώροι ανάμεσα στους χώρους, που μπορούμε να τους συλλάβουμε μονάχα ως άλλα χωροχρονικά συνεχή. Δηλαδή, Παράλληλοι Κόσμοι.

Αν στις τρεις κατευθύνσεις κινούμαστε με το σώμα μας (άρα το σώμα είναι το όχημά μας για να κινούμαστε στον τρισδιάστατο κόσμο μας) άραγε ποιο όχημα χρησιμοποιούμε για την κίνηση στην Τέταρτη ή Πέμπτη Κατεύθυνση; Μια εύκολη απάντηση θα έλεγε ότι χρησιμοποιούμε τη συνείδηση. Για παράδειγμα, κινούμαστε στον Χρόνο με τη συνείδησή μας. Μέσα από αυτό το πρίσμα, το ταξίδι στο Χρόνο, η Τέταρτη ή Πέμπτη Κατεύθυνση, θα είναι μια προβολή της συνείδησης σε άλλα χωροχρονικά συνεχή. Ίσως αυτήν την κατάσταση στην καθομιλουμένη την ονομάζουμε «Όνειρο». Αν και είναι ωραία σκέψη, δεν είναι αρκετή.

Αφού ο Χώρος και ο Χρόνος είναι αλληλένδετοι (για εμάς δεν υπάρχει ξεχωριστά ο Χώρος και ο Χρόνος, υπάρχει μόνο «Χωρόχρονος»), τότε θα πρέπει να μπορούμε να κινηθούμε στην Τέταρτη Κατεύθυνση με το σώμα μας. Θα πρέπει π.χ. να μπορούμε να μπούμε μέσα στο όνειρο με το σώμα μας, να εξαφανιστούμε από το κρεβάτι μας και όλοι ν’ αρχίσουν να μας ψάχνουν. Εμείς θα έχουμε ξυπνήσει μέσα στο όνειρό μας, από το όνειρο που βλέπαμε. Το όνειρο αυτό θα ήταν η καθημερινή μας πραγματικότητα.

Νομίζαμε ότι ήμαστε ξύπνιοι, ενώ απλά ονειρευόμασταν -και όταν μετά πηγαίναμε να «ονειρευτούμε», ξυπνούσαμε για να βρούμε τον εαυτό μας μέσα στο όνειρο. (Να ξυπνάς μέσα στο όνειρο, στο οποίο ονειρεύεσαι ότι ξυπνάς μέσα στο όνειρο, που ονειρεύεσαι ότι ξυπνάς μέσα στο όνειρο: να μια κατεύθυνση που καταδύεται σαν σπείρα μέσα στους Χωρόχρονους της συνείδησης…) Οι «ονειρικές οντότητες» είναι εξωδιαστασιακές οντότητες…

Οι Εξωδιαστασιακές Οντότητες θα μπορούσαν να κινούνται με ένα τέταρτο τρόπο κίνησης, σε μια Τέταρτη Κατεύθυνση που δεν έχουμε καμία άμεση αντίληψη γι’ αυτήν, και θα μπορούσαν επίσης να κινούνται σε έναν άλλο Χρόνο, σε μια άλλη χρονική ακολουθία γεγονότων. Θα μπορούσαν να υπάρχουν ολόκληροι πολιτισμοί από εξωδιαστασιακές οντότητες, δίπλα μας, κι εμείς να μη γνωρίζουμε το παραμικρό…

Μπορώ ίσως να καταθέσω εδώ μια λογοτεχνική ιδέα, μια virtual εικόνα μιας τέτοιας Εξωδιαστασιακής Οντότητας: φανταστείτε ένα στερεόγραμμα που αποτελείται από στερεογράμματα! (Αντί για τις γνωστές κουκίδες, έχει μικρά στερεογράμματα που αποκαλύπτουν την τελική εικόνα, και πρέπει να δεις την εικόνα «με άλλα μάτια» για να σου αποκαλυφθεί). Τώρα φανταστείτε ότι αυτό το «μετα-στερεόγραμμα» είναι αόρατο για εσάς, αλλά ίσως να μπορείτε να το αντιληφθείτε σαν μια σκιά στην άκρη του ματιού σας ή σαν μια φευγαλέα κίνηση μέσα στο δωμάτιο.

Φανταστείτε επίσης ότι, αν μπορούσατε να το δείτε, δεν θα το βλέπατε σε μια κανονική γραμμική ροή κίνησης, με μια κανονική χρονική ακολουθία, αλλά θα ήταν σαν να βλέπατε ένα τυχαίο αποσπασματικό μοντάζ μιας ταινίας, με καμία λογική ακολουθία. Τη μια στιγμή θα ήταν μεγάλο, την άλλη μικρό, τη μια στιγμή θα ήταν εδώ, την άλλη εκεί, κλπ. Κι όλα αυτά δεν θα ήταν παρά μια προβολή αυτής της εξωδιαστασιακής οντότητας και όχι η ίδια όπως «στ’ αλήθεια είναι», γιατί θα ήταν απερίγραπτη για τις αισθήσεις σας στην κανονική της μορφή…

Εφ’ όσον μιλάμε για Εξωδιαστασιακές Οντότητες, μιλάμε για όντα και δυνάμεις που δεν υπακούνε στους νόμους των τριών διαστάσεων, με φυσικό αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές παραδοξολογίες κατά την παρατήρηση –όταν είναι εφικτή– της δράσης τους. Να υπενθυμίσω πάλι αυτό που έλεγα παραπάνω, ότι ένα πενταδιάστατο όν θα μπορούσε να αφαιρέσει τον κρόκο ενός αυγού χωρίς να σπάσει το αυγό. Έτσι, πράγματα όπως η κίνηση και η μετακίνηση, η επικοινωνία, η εμφάνιση, η δομή των σωμάτων, κλπ, θα είναι τελείως διαφορετικά απ’ ότι έχουμε συνηθίσει στον κόσμο μας των τριών διαστάσεων.

Γι’ αυτό και τείνω να πιστέψω ότι για όλα αυτά είναι σημαντικό κλειδί τα όνειρα. Γιατί, σε ποια διάσταση βρίσκονται οι ονειροχώρες που επισκεπτόμαστε όταν κοιμόμαστε; Εκεί, στην ονειροχώρα που θα βρεθείς σήμερα το βράδυ, μπορεί μια τέτοια οντότητα να σου εμφανιστεί με τη μορφή ενός σπιτιού ή ενός δέντρου ή ενός ήχου, γιατί αυτή θα είναι η έκφρασή της στη συγκεκριμένη διάσταση, εσύ θα βλέπεις μόνο αυτό που θα μπορείς να δεις.

Και, εδώ που τα λέμε, το ίδιο ίσως ισχύει και στην καθημερινή μας πραγματικότητα. Πώς ξέρεις στ’ αλήθεια ότι αυτό που βλέπεις γύρω σου είναι αυτό που νομίζεις ότι είναι; Ποτέ δεν κατάλαβα π.χ. γιατί βλέπουμε σαν οντότητα το λουλούδι και όχι τη ρίζα του, ενώ όλα όσα ξέρουμε λένε ότι η αληθινή ύπαρξη του λουλουδιού είναι κάτω από το χώμα, εννοώ ότι το λουλούδι δεν είναι παρά ένα «πλοκάμι» της ρίζας. Κρίνουμε πάντα απ’ αυτό που εμείς βλέπουμε, και κανείς ποτέ δεν θα μας πείσει για το αντίθετο. Το θέμα είναι αν βλέπουμε σωστά, ή αν τα πράγματα «φαίνονται» σωστά…

Με όλα αυτά απλά εννοώ ότι ίσως κάποια από τα πράγματα που βλέπουμε γύρω μας, να μην είναι παρά «πλοκάμια» κάποιων άλλων πραγμάτων που δεν βρίσκονται εδώ. Μπορεί να είναι προβολές από αλλού, όπως η σκιά σου είναι η προβολή του σώματός σου πάνω στον τοίχο. Ίσως ο κόσμος μας (όπως και κατά το περίεργο παράδειγμα του Πλάτωνα) να είναι ένα τέτοιος τοίχος, που κατοπτρίζει σκιές από οργανικά και ανόργανα όντα και υπάρξεις που δεν κινούνται στο δικό μας Χωρόχρονο…

Για να το πάω ακόμη πιο μακριά, ίσως εμείς οι ίδιοι να είμαστε σκιές κάποιων άλλων, εξωδιαστασιακών οντοτήτων, αδιανόητων οντοτήτων που κινούνται και περιγράφονται σε εκατό διαστάσεις, και όχι μόνο σε τρεις όπως εμείς, οι σκιές τους.

Έτσι κι αλλιώς, όταν εμείς οι άνθρωποι θα βλέπαμε τέτοια όντα, δεν θα βλέπαμε την αληθινή οντότητα, αλλά απλά εκείνο το τμήμα της που συσχετίζεται με τις διαστάσεις στις οποίες ζούμε και παρατηρούμε.

Δεν το σκέφτονται πολλοί άνθρωποι αυτό: ένα όν «από άλλη διάσταση» (π.χ. τετραδιάστατο) που θα κινείται στον κόσμο μας, δεν θα είναι αόρατο. Θα έχει τις τρεις διαστάσεις που καθιστούν ένα όν ορατό στον τρισδιάστατο κόσμο. Δεν θα είναι αόρατο, κάτι θα είναι ορατό από αυτό. Θα βλέπουμε κάτι από αυτό, που θα μπορούσε να είναι κάτι αναγνωρίσιμο από εμάς ή όχι.

Μέσα από τα παραπάνω πρίσματα, ένα «στοιχειωμένο σπίτι» ίσως είναι ένα σπίτι που φιλοξενεί μια εξωδιαστασιακή οντότητα, το μόνο που θα αντιλαμβανόμασταν εμείς θα ήταν κάποιες ενδείξεις ενός μικρού ποσοστού της δραστηριότητάς της μέσα στο σπίτι, δεν θα αντιλαμβανόμασταν την ίδια την οντότητα στην ολότητά της, ούτε όλες τις δραστηριότητές της και τα αποτελέσματά τους, παρά μόνο τα αποτελέσματα των δραστηριοτήτων της στο δικό μας πεδίο. Κι ακόμη κι αυτά τα ολίγα, θα τα κατανοούσαμε μόνο σε σχέση με τις πεποιθήσεις και τις γνώσεις μας, δηλαδή με τα δικά μας περιορισμένα κριτήρια.

Ας επιστρέψουμε για λίγο στην «Επιπεδοχώρα» και στους υποθετικούς δυσδιάστατους κατοίκους της. Πάρτε ένα κομμάτι χαρτί και ζωγραφίστε ένα ανθρωπάκι. Αν βάλετε το δάχτυλο σας μπροστά στο πρόσωπο του, θα δείτε τη σκιά του να απλώνεται πάνω του. Το ανθρωπάκι θα δει τη σκιά, αλλά δεν πρόκειται να δει το δάχτυλό σας όσο κοντά στο πρόσωπο του κι αν το βάλετε και όσο κι αν το κουνάτε επιδεικτικά, κινείται και στη διάσταση του ύψους, ένα τελείως άγνωστο πεδίο για το ίδιο.

Το δάχτυλο σας ανήκει σε μιαν άλλη διάσταση, για την οποία δεν είναι ενήμερο το ανθρωπάκι αυτό. Αν διαλογιστεί πάνω στη σκιά, ενδεχομένως, αν είναι ιδιαίτερα ευφυής, ίσως μπορέσει να συλλάβει διανοητικά την ύπαρξη του δάχτυλου σας που προκαλεί τη σκιά που παρατηρεί, αλλά και πάλι δεν θα δει το δάχτυλο. Δηλαδή η κατανόηση του δαχτύλου δεν είναι απαγορευτική, η άμεση αντίληψη του είναι. Μπορείτε με το δάχτυλο σας να τρυπήσετε το ανθρωπάκι και να του προκαλέσετε βλάβη. Το ίδιο δεν πρόκειται να καταλάβει τι ακριβώς συνέβη –παρ’ όλο που θα έχει υποστεί τη ζημιά– και θα το αποδώσει σε κάποιο άλλο συμβάν που βρίσκεται στο πεδίο κατανόησης του.

Το παραπάνω παράδειγμα γίνεται ιδιαίτερα τρομακτικό, αν το ανάγουμε στον τρισδιάστατο κόσμο μας και το «δάκτυλο» είναι μια εξωδιαστασιακή οντότητα που κινείται σε ένα πεδίο περισσότερων διαστάσεων από το δικό μας…

Επίσης, οι επαφές, από πεδίο σε πεδίο, είναι πάντα μονόδρομες, από το ανώτερο προς το κατώτερο, και όχι και το αντίστροφο. Το δυσδιάστατο γραμμικό σκίτσο πάνω στο χαρτί, υπάρχει και στον τρισδιάστατο κόσμο μας, συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτόν, αλλά όχι το αντίστροφο. Ο κάτοικος της ανώτερης διάστασης έχει αντίληψη και εμπειρία της κατώτερης, καθώς και κίνηση σ’ αυτήν, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για την κατώτερη διάσταση, ο κάτοικός της δεν έχει αντίληψη και εμπειρία της ανώτερης, ούτε κίνηση σε αυτήν. Αν αυτή η νομολογία σχέσεων συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο προς τις επόμενες διαστάσεις που στέκουν πέρα από τις τρεις δικές μας, θα είναι μια νομολογία καθοριστική για την αντίληψη, εμπειρία και επαφή μας με μια εξωδιαστασιακή οντότητα.

Όπως το ανθρωπάκι στην «Επιπεδοχώρα» βλέπει μια σκιά (ή μια γραμμή) και όχι το δάκτυλο, έτσι κι εμείς θα βλέπουμε κάτι άλλο και όχι την εξωδιαστασιακή οντότητα (ή δεν θα τη βλέπαμε ολόκληρη όπως είναι). Στο παράδειγμά μας, αν το φως της λάμπας που φωτίζει το χαρτί δεν είναι στην κατάλληλη θέση, ή αν το ίδιο το ανθρωπάκι δεν βρίσκεται στην κατάλληλη θέση, το ανθρωπάκι δεν θα αντιληφθεί απολύτως τίποτε, ούτε γραμμή, ούτε σκιά, ούτε δάκτυλο, όσο κοντά του και αν το πλησιάσετε. Ίσως όμως να νιώσει τη θερμότητα που εκπέμπει το δάκτυλο, ή να νιώσει τον αέρα που θα του φυσήξετε στο πρόσωπο.

Αυτό ίσως δείχνει ότι η επαφή με μία εξωδιαστασιακή οντότητα μπορεί να μην είναι οπτική, αλλά να συμπεριλαμβάνει μία από τις άλλες αισθήσεις μας, π.χ. την όσφρηση. Επίσης δείχνει ότι μπορεί να έχει να κάνει και με τη γεωγραφία, τη θέση μας σε αυτήν, τη χρονική στιγμή, ή τις καιρικές συνθήκες, τις συνθήκες του φωτός, ένα σωρό παράγοντες που υπόκεινται σε συνεχείς αλλαγές.

Τέλος, (για να φτάσουμε στα όρια της περιορισμένης φαντασίας μας), όπως ακριβώς το ανθρωπάκι που κατοικεί σ’ αυτό το δυσδιάστατο κείμενο, αντιλαμβάνεται την εξωδιαστασιακή οντότητα «αναγνώστης» «μεταφρασμένη» σε κάτι αντιληπτό και αποδεκτό στον δυσδιάστατο κόσμο του, και μπορεί να θεωρήσει ότι συναντώντας τον αναγνώστη συνάντησε μια γραμμή, ή ένα σημείο ανάμεσα σε όλα τα άλλα δυσδιάστατα σημεία του κόσμου του…

…ένα σημείο που είχε λίγο παράξενη συμπεριφορά ή μια απρόβλεπτη θέση, έτσι ακριβώς αν αύριο εγώ βρεθώ μπροστά σε μια εξωδιαστασιακή οντότητα, μπορεί να θεωρήσω ότι βρέθηκα μπροστά σε έναν ακόμη άνθρωπο, σε μια καμηλοπάρδαλη, μια μύγα, ένα δέντρο, μια δίνη στο νερό, ένα τυφώνα, μια σκιά, μια ομίχλη, ένα ξωτικό, έναν ερπετοειδή εξωγήινο, ένα UFO, ή και, ακόμη πιο ακαθόριστα, σε μια μελαγχολία, μια μυρωδιά θειαφιού, ένα μικρό κρύο άνεμο, έναν ανεξήγητο θόρυβο, ένα φτάρνισμα, μια σύγχυση, ένα σεισμό, έναν πονοκέφαλο, μια ουρανοκατέβατη καταπληκτική ιδέα, μια σκέψη.

Ακόμη και τα λεγόμενα crop-circles (τα «αγρογλυφικά») που εμφανίζονται μυστηριωδώς σε διάφορα μέρη του κόσμου μας, θα μπορούσαν να είναι σημεία επαφής του κόσμου μας με παράξενες εξωδιαστασιακές οντότητες, «ίχνη από αλλού».

Ίσως ακόμη κι εκείνος ο «κόσμος των πνευμάτων», για τον οποίο μιλούν όλες οι παραδόσεις όλων των λαών του κόσμου από τη βαθιά αρχαιότητα ως σήμερα (παραδόξως χωρίς να έχουν επαφές μεταξύ τους), ίσως να είναι ένας κόσμος μιας άλλης διάστασης, κι αυτό που αντιλαμβάνονται οι ανθρώπινοι λαοί ως καλά ή κακά πνεύματα, θεούς ή δαίμονες, να είναι εξωδιαστασιακές οντότητες που κατοικούν σε ένα άλλο πεδίο που συνυπάρχει με το δικό μας αλλά εμείς δεν μπορούμε ούτε να το αντιληφθούμε, ούτε να το επισκεφτούμε, ενώ οι κάτοικοί του μπορούν και να μας αντιληφθούν και να μας επισκεφτούν, αλλά και να δράσουν με ένα σωρό ανεξιχνίαστους –για εμάς– τρόπους επάνω μας και πάνω στον κόσμο μας.

Ίσως, μάλιστα, όπως εμείς θεωρούμε π.χ. ότι όλα τα σκίτσα του κόσμου ανήκουν στο δικό μας κόσμο και είναι δικά μας, να θεωρούν και εκείνα –τα όντα που στέκουν πέρα από την αντίληψή μας– ότι εμείς ανήκουμε στο δικό τους κόσμο και είμαστε δικοί τους, εμείς και ο κόσμος μας…

Γιατί να πιστεύουμε ότι είμαστε –εμείς και τα άλλα πλάσματα που παρατηρούμε– οι μόνες οντολογικές ιεραρχίες αυτο-συντηρούμενης αυτόματης τάξης σε μορφή οργανισμών, που έχουν αποκτήσει συνείδηση;

Μπορεί να υπάρχουν μορφές ζωής που δεν βασίζονται στη χημεία, στα άτομα, ή ακόμη και μορφές ζωής που δεν είναι εστιασμένες σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο Χώρο και στο Χρόνο. Είναι πιο πιθανό οι ιεραρχίες των οντοτήτων να συνεχίζουν ακόμη πιο μακριά προς τα πάνω και προς τα κάτω στις διαστάσεις, πέρα από τις διαστάσεις που εμείς αντιλαμβανόμαστε, παρά να μη συμβαίνει αυτό. Ακόμη και το ίδιο το Σύμπαν μέσα στο οποίο ζούμε, μπορεί να ειδωθεί ως μια ζωντανή οντότητα, κινούμενη και εξελισσόμενη, κι εμείς να μην είμαστε παρά απλώς μικρά τμήματα αυτής της εξέλιξης, αυτού του υπερ-οργανισμού. Το Σύμπαν μπορεί να είναι –κι αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το πιο πιθανό– μια πολυδιαστασιακή υπερ-οντότητα.

Και μπορεί να υπάρχουν άλλα τμήματα αυτής της εξελικτικής διαδικασίας, που ξεφεύγουν της περιορισμένης –και «χαμηλής», λόγω θέσης– παρατήρησης και εποπτείας μας. Είναι πιο πιθανό να συμβαίνει αυτό, παρά να μη συμβαίνει. Οι οντότητες που θα κατοικούν στους χωροχρόνους που περιγράφονται ως άλλα τμήματα της συμπαντικής εξελικτικής διαδικασίας, ή ακόμη και αυτής του ίδιου μας του κόσμου, θα είναι τελείως ξένες για τον τρόπο αντίληψης και σκέψης μας.

Το Σύμπαν είναι πάρα πολύ πιο μεγάλο και πάρα πολύ πιο παράξενο, απ’ όσο είμαστε ικανοί να φανταστούμε, και το ίδιο ισχύει και για τον μικρό κόσμο μας, (που μπορεί να μην είναι και τόσο μικρός, ιδωμένος μέσα απ’ αυτό το πρίσμα).

Ο εγκέφαλός μας δεν μπορεί να ξεπεράσει τους περιορισμούς του για να δεχθεί, χωρίς να μεταλλαχθεί ριζικά, αυτές τις διαφορές που καθιστούν ξένες αυτές τις οντότητες. Κι όμως, αν υπάρχουν, θα έχουμε συνεχώς επαφή με τέτοια όντα. Επαφές που δεν καταγράφονται πουθενά. Κι αυτό το γεγονός, αν ισχύει, από μόνο του συνιστά μια μυστική ιστορία του κόσμου και μια μυστική ιστορία των εμπειριών μας.

Ίσως οι εξωδιαστασιακές οντότητες να εμφανίζονται ως μέρη της ίδιας της συνείδησής μας, να είναι ανόργανες μορφές ζωής (ξένες προς την έννοια που αποδίδουμε στο οργανικό όν), μη-τοπικές στο χώρο, μη-μετρήσιμες στο χρόνο.

Διανοητές όπως ο Terrence McKenna και ο Timothy Leary, τις περιγράφουν ως όντα από το Υπερδιάστημα, που τις προσεγγίζουμε αντιληπτικά χρησιμοποιώντας παραισθησιογόνα μανιτάρια ή LSD, ή βλέπουμε αλληγορικές αναπαραστάσεις τους στον Κυβερνοχώρο.

Οι αποκρυφιστές αναφέρονται σε αυτές ως πνεύματα, κανάλια, egregorons, θεότητες, δαίμονες, στοιχειακά, κ.λπ.

Οι UFOλόγοι τις περιγράφουν ως εξωγήινους που κατέχουν τεχνολογίες που τους επιτρέπουν να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται ή να αλλάζουν μορφές κατά βούληση, το ίδιο και τα οχήματά τους.

Οι παραψυχολόγοι τις θεωρούν μη καταγραμμένες μορφές ενέργειας, σκεπτομορφές, αιθερικά σώματα, εκπομπές του ασυνειδήτου, φαντάσματα.

Οι λαογράφοι και οι παραδόσεις τις εξιστορούν ως ξωτικά, νεράιδες, στοιχειά, Faeries, κλπ.

Οι θρησκείες τις περιγράφουν ως αγγέλους, διαβόλους, Τζιν, Ντέβας, κ.ά.

Συγγραφείς Φανταστικής Λογοτεχνίας όπως ο Χ. Φ. Λάβκραφτ, ο Άρθουρ Μάχεν ή ο Άλτζερνον Μπλάκγουντ, μέσα στις ιστορίες τους τις αντικρίζουν ως Κθούλου, Γιογκ-Σοθώθ, Γουέντιγκο, Ιτιές, κατοίκους του Λόφου των Ονείρων και ακατονόμαστες εξωκοσμικές ράτσες ή ανόργανα όντα.

Λοιπόν, η δράση εξωδιαστασιακών οντοτήτων ως πιθανή ερμηνεία για τα παράξενα φαινόμενα και όντα που καταγράφουν αμέτρητοι αντισυμβατικοί γνωσιολογικοί τομείς, θα μπορούσε να στοιχειοθετεί μια ενοποιημένη θεωρία της Μεταφυσικής και του Παράξενου.

Αν το Σύμπαν είναι μια ζωντανή υπερ-οντότητα, και εμείς είμαστε στοιχεία της ζωής της, άραγε πώς θα αναγνωρίζαμε ένα άλλο στοιχείο, ξένης και τελείως διαφορετικής μορφής από εμάς; Με ποιους παράξενους τρόπους διαπλέκονται τα στοιχεία του υπερ-οργανισμού του Σύμπαντος για να παράγουν ξεχωριστές πραγματικότητες; Και ποια είναι η θέση μας και η εξελικτική πορεία μας μέσα σε ένα τέτοιο πλέγμα σχέσεων και πραγματικοτήτων;

Αυτές θα έπρεπε να είναι οι ερωτήσεις της θρησκείας και της επιστήμης, της φιλοσοφίας και της τέχνης. Και οι απαντήσεις τους θα έπρεπε να είναι αλληλοσυνδεόμενες.

Το Σύμπαν δεν μπορεί παρά να είναι μια ζωντανή υπερ-οντότητα, πολυδιαστασιακή και πιο σύνθετη πέρα από κάθε φαντασία, και δεν μπορεί παρά να εξελίσσεται και να προεκτείνει συνεχώς τη ζωή του σε άλλες «πραγματικότητες», ακόμη και πέρα από την ίδια την έννοια της πραγματικότητας όπως την καταλαβαίνουμε. Σε άλλες εκδοχές του κόσμου μας, άλλους νόμους της φυσικής, άλλες δονήσεις, άλλα σύμπαντα, ακόμη και στις μυθολογικές πραγματικότητες του ασυνείδητου, ακόμη και πέρα από τους ασαφείς κόσμους του ονείρου.

Πολλά είναι τα μυαλά που υποστήριξαν, στην ιστορία της ανθρωπότητας, ότι μπόρεσαν να αντιληφθούν αυτές τις πραγματικότητες, είτε σε εναλλακτικές καταστάσεις συνείδησης, χρησιμοποιώντας ψυχεδελικές ουσίες ή διαλογισμό, προσευχή ή τεχνολογικές εφευρέσεις, είτε εξ υφαρπαγής, απρόβλεπτα και απερίγραπτα, είτε μέσα από τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνική ή την ποιητική έμπνευση, είτε ερχόμενοι σε επαφή με κάτι που το κατατάσσουμε στα πλαίσια της μαγείας ή της θρησκευτικής εμπειρίας.

Στην πραγματικότητα, το κάθε τι είναι μια θρησκευτική εμπειρία, διότι το κάθε τι αποτελεί ένα κομμάτι της ζωντανής υπερ-οντότητας που ονομάζουμε Σύμπαν. (Ουσιαστικά, το λέμε «Σύμπαν» –Συν-Παν– βάζοντας αυτό το Συν δίπλα στο Παν, για να καταδείξουμε τα «πάντα και κάτι παραπάνω από τα πάντα», για να δώσουμε χώρο ύπαρξης ακόμη και σε εξωδιαστασιακές ή και εξω-συμπαντικές οντότητες, όπως ο Θεός που δημιούργησε το Σύμπαν).

Αλλά, η ολότητα βρίσκεται έξω από τη δυνατότητα αντίληψης και κατανόησής μας. Το ίδιο το Σύμπαν βρίσκεται πέρα από την αντίληψη των στοιχείων που το αποτελούν, πέρα από οτιδήποτε μικρότερο από το ίδιο. Και το μέγεθος υποδεικνύει απλώς μια διάσταση, και πρέπει να υπάρχουν πράγματα ακόμη και πέρα από το μέγεθος. Εξωδιαστασιακές οντότητες χωρίς μέγεθος, ακόμη και χωρίς ζωή όπως εμείς καταλαβαίνουμε τη ζωή.

Η ίδια η σκέψη μας ίσως αντιλαμβάνεται εξωδιαστασιακές οντότητες που τις ονομάζουμε ιδέες, και το εξωκοσμικό πεδίο τους να είναι εκείνος ο «κόσμος των ιδεών». Την ίδια στιγμή που ένας επισκέπτης από εκεί, γίνεται αντιληπτός ως ιδέα ή έμπνευση στο νου μας, μπορεί να ζωογονεί τον σπόρο ενός φυτού μέσα στο έδαφος του κήπου μας, και να προκαλεί ένα μικρό σεισμό στην άλλη άκρη του κόσμου, καθώς και μια παράξενη ανάμνηση από κάτι που δεν ζήσαμε, δέκα χρόνια αργότερα στο μέλλον…

————————————————————–————————————————————————

Ο Παντελής Φ. Γιαννουλάκης είναι συγγραφέας που ζει και γράφει στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε πολλές εναλλακτικές πραγματικότητες που εξερευνεί με την ιδιαίτερη λογοτεχνία του και τις μελέτες του. Είναι ο δημιουργός, εκδότης και διευθυντής του περιοδικού Strange, δημιουργός των εκδόσεων Άγνωστο και πολλών ειδικών εντύπων, με δεκάδες βιβλία και εκατοντάδες άρθρα στο συγγραφικό ενεργητικό του. Ασχολείται ένθερμα με τη Φανταστική Λογοτεχνία, τη σημειολογία, τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία μυστηρίων, τις εναλλακτικές κοσμοθεωρίες, και τα μυστήρια του ανθρώπου και των κόσμων του.

Διάβασε και μερικά άρθρα για αύξηση της κατανόησης σου.

ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ UFO

Ο ερευνητής Trevor James Constable (μαθητής του Wilhelm Reich) στην αναζήτηση του φαινομένου των ΑΤΙΑ (Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενα Αντικείμενα) δηλαδή των UFO, άρχισε να χρησιμοποιεί υπέρυθρο φωτογραφικό φιλμ σε μια συνηθισμένη φωτογραφική μηχανή. Ο Constable ανακάλυψε ότι… “το υπέρυθρο φιλμ όταν εκτεθεί μεταξύ της αυγής και της ανατολής του ηλίου, σε ξερό κλίμα συχνά εμφανίζονται αόρατα αντικείμενα διαφόρων μεγεθών που είναι ζωντανά και περνάνε μέσα από την ατμόσφαιρα”.

ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΕΣ ΤΟΥ ΑΒΑΔΔΩΝ

Κυβικά διαστημόπλοια ενός κυβικού μιλίου με τεχνολογία superstealth έχουν εγκιβωτίσει την Γη. Η σιωπή της NASA, οι μάχες γύρω από τον ήλιο και με την Αμερικανική αεροπορία, με βολές σωματιδίων και airborne lasers. Ενώ οι δορυφόροι του Άρη, ο Φόβος ! και ο Δείμος! κόβουν βόλτες γύρω από την Γη. Τι ήξερε ο Όμηρος;

ΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ;

«Αεί ο Θεός γεωμετρεί»; Ποιος; Ο θεός της Δημιουργίας; Ουσιαστικά πρόκειται για καλλιέργεια, ένα τεράστιο φυτώριο ψυχών. Τα επάλληλα βαθμιδωτά πεδία δημιουργούν μια γεωμετρική φυλακή υψίστης ασφαλείας πολλαπλών επιπέδων. Οι διαφορετικές ταχύτητες του χρόνου σε κάθε διάσταση κάνουν εύκολη τη διατήρηση της φυλακής για τις οντότητες που ελέγχουν το κοπάδι της ανθρωποκαλλιέργειας.

Έτσι, χονδροειδώς, μέσα στο ηλιακό σύστημα έχουμε κυκλικό χρόνο και σε κάθε πλανήτη το γνωστό γραμμικό χρόνο που βιώνουμε. Η θεωρία της διττότητος του Jean Pierre Garnier Malet δίνει με άριστα επιστημονικό τρόπο αυτό το νόημα: «Η ελικοειδής κίνηση της διττότητος του χρόνου και του χώρου είναι ένα φαινόμενο το οποίο παρατηρείται σε όλο το σύμπαν, στο απείρως μεγάλο και στο απείρως μικρό των κυττάρων μας και του DNA».

ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΕΡΓΟ ΚΕΝΟ

«MEG» είναι η πρώτη εμπορικά διαθέσιμη συσκευή ελεύθερης ενέργειας στην ιστορία. Δια χειρός Ton Bearden. Παρέχει ελεύθερη ηλεκτρική ενέργεια από το ενεργό κενό για την διάρκεια ζωής της, χωρίς κινούμενα μέρη. Παράγει 2,5 κιλοβάτ, και ο Bearden την κατασκεύασε με σκοπό να την διαθέσει στην Αφρική (!!!) για να μπορούν να βράζουν το νερό και να μαγειρεύουν με ελάχιστο κόστος. (όχι που θα το επέτρεπαν!)

ΟΠΛΑ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ ΑΝΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Τα ραντάρ Απόλυτο Οπλικό Σύστημα;;; τι μας λες τώρα πάλι! θα πείτε πολλοί ανυποψίαστοι. Και Όμως διαβάστε και θα δείτε! Απλώς παρέλειψα όσο μπορούσα τα τεχνικά για να γίνει πιο κατανοητό και περιληπτικό το κείμενο. Αν καταλάβετε τις έννοιες που αναπτύσσονται εδώ, θα συνειδητοποιήσετε ότι ζούμε σε ένα κόσμο φαντασμάτων που είναι απείρως πιο κοντά στην Σπηλιά του Πλάτωνα! Διαβάστε Αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, πάντα όμως με ανοιχτό μυαλό και χωρίς θεούς, παρωπίδες, εγωισμούς και τυπολατρίες!

IBEX, NASA ΚΑΙ Η ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΚΟΡΔΕΛΑ

Στους ουράνιους χάρτες της NASA, το διαστημόπλοιο της Interstellar Boundary Explorer (IBEX) δείχνει ότι οι συνθήκες στην άκρη του Ηλιακού μας Συστήματος είναι πιο δυναμικές από ότι αρχικά σκεφτόμασταν. Το IBEX παρακολουθεί τις συνθήκες του ορίου μεταξύ του τοπικού διαστρικού μέσου και της Ηλιόσφαιρας. Την προστατευτική φυσαλίδα που προστατεύει το Ηλιακό μας σύστημα. Μετρά τα ενεργητικά ουδέτερα άτομα (ENAs) τα οποία δημιουργούνται στο διαστρικό όριο, όπου τα σωματίδια των Ηλιακών ανέμων συγκρούονται με το διαστρικό μέσον. Τα (ENAs) τρέχουν προς τον Ήλιο με ταχύτητες 160.000 έως 3,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα.

ΗΧΟΣ ΤΑΧΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ!!!

Σε αυτό το σχεδιάγραμμα τεστ του ακουστικού συστήματος, οι επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός σε ομάδες ηχητικών κυμάτων, καθώς και αρνητικές ομάδες ταχυτήτων του ήχου. Στην τελευταία περίπτωση, η κορυφή του παλμού εξόδου ταξιδεύοντας μέσα από το φίλτρο βρόχου ενεργοποίησε το φίλτρο πριν η κορυφή του παλμού εισόδου να φτάσει στην αρχή του φίλτρου.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΘΜΩΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ;

Μόνο πρόσφατα η επίσημη επιστήμη (γιατί η ανεπίσημη την χρησιμοποιεί από παλιά) μπόρεσε να αποδείξει την ύπαρξη της Βαθμωτής Ενέργειας και να την χρησιμοποιήσει για ιατρικούς λόγους. Η Αρχή της Τεχνολογίας της Βαθμωτής Ενέργειας σχετίζεται με την Κβαντική φυσική.

VON BRAUN

Η Ψεύτικη Εξωγήινη Απειλή και ο Von Braun. Μια ακόμη μεγαλοφυΐα, ο Werner Von Braun, Ph.D ήταν ο επιστήμονας που έφτιαξε τους πυραύλους των Γερμανών στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και οδήγησε την Αμερικανική κούρσα στο διάστημα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτή είναι περίληψη συνεντεύξεως της Carol Sue Rosin (γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου, 1944, στο Wilmington, Delaware) που παραχώρησε το © 2004 στην Linda Moulton Howe για τον Werner von Braun. Ο Γερμανός επιστήμων είχε προβλέψει τους Τρομοκράτες, τους Αστεροειδείς και τους Εξωγήινους στην Αμερικάνικη “Λίστα Εχθρών” ώστε τα ΜΜΕ και το κοινό (τα πρόβατα που λέμε) να υποστηρίζουν τα σχέδια του “Στρατιωτικού – Βιομηχανικού Συμπλέγματος”.

TERRA PAPERS – ΜΙΑ ΣΥΝΟΨΗ

Το ότι ο άνθρωπος βρίσκεται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, είναι ένας μύθος που καλλιεργήθηκε από τα φίδια στην ανθρωπότητα, πάντως πολλοί τώρα γνωρίζουν ότι αυτό είναι ένα ψέμα. Αλλά τα σχολεία εξακολουθούν να διδάσκουν αυτό το ψέμα …

…κάνετε μια προσπάθεια να καταλάβετε! Ίσως κάποιοι από εσάς να το καταφέρουν!

ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΦΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ DNA ΤΟΥ JEREMY NARBY

…ρίχνει μια σοβαρή ματιά στο πως η Νευρογεννετική Συνείδηση πληροφορεί την ευαισθητοποίηση, την γνώση τον συμβολισμό και την κουλτούρα. Η σύγκριση του των αρχαίων κοσμικών μύθων του φιδιού με την γενετική κατάσταση κάθε ζώντος κυττάρου αποκαλύπτει τον Βιομοριακό μάγο πίσω από την κουρτίνα της καθημερινής ζωής. Η ανθρωπολογική του μελέτη, η εμπειρία του με την ayahuasca*, και επιστημονική σπέκουλα υφαίνουν μια ιστορία σαμάνων που κατεβάζουν την συνείδηση τους μέχρι κάτω στο μοριακό επίπεδο με εξεζητημένα Νευροδιαβιβαστικά φίλτρα** για να προσλάβουν τις πληροφορίες που περιέχονται στο συνεκτικό ορατό φως που εκπέμπεται από το DNA.

ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΙΣ 12 ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΟΥ DNA

Σύμφωνα με αυτά τα ευρήματα, το DNA μας δεν είναι μόνο υπεύθυνο για την κατασκευή του σώματός μας, αλλά επίσης εξυπηρετεί την αποθήκευση πληροφοριών και τις επικοινωνίες. Οι Ρώσοι γλωσσολόγοι βρήκαν ότι ο γενετικός κώδικας – ειδικά το “σκουπιδό” DNA του 90% – ακολουθεί τους ίδιους κανόνες όπως όλες οι ανθρώπινες γλώσσες.

Έτσι λοιπόν συνέκριναν τους κανόνες του συντακτικού, της σημασιολογίας και τους βασικούς κανόνες της γραμματικής. Βρήκαν ότι τα αλκάλια του DNA μας ακολουθούν την γραμματική και έχουν κανόνες όπως στις γλώσσες μας. Έτσι οι ανθρώπινες γλώσσες δεν παρουσιάστηκαν τυχαία αλλά είναι ανάκλαση του κληρονομικού DNA μας.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Νομίζετε ότι οι ατομικές βόμβες σκάνε όποτε θέλουν να τις ρίξουν τα πολεμοχαρή γεράκια; Σας γέλασαν ξανά. Σκάνε ΜΟΝΟΝ σε συγκεκριμένες συντεταγμένες, συγκεκριμένη μέρα και ώρα και με τον Ήλιο σε συγκεκριμένη θέση!!! Όσοι καταλαβαίνετε από Υπερδιαστατική Φυσική, ρίξτε μια ματιά στο σχεδιάγραμμα! Μια Απόκοσμη Αστροφυσική Συνωμοσία 300 Ετών!!! Και το 33ο Μυστικό της Αμερικής!!!



ΠΤΕΡΟΔΑΚΤΥΛΟΙ ΚΑΙ ANKH ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

To Ankh η Crux Ansata η Κλειδί της Ζωής η Κλειδί του Νείλου κλπ … και Πτεροδάκτυλοι; Φυσικά όχι αυτοί που ξέρετε από την Παλαιοντολογία! Άλλωστε οι πτεροδάκτυλοι είναι και θεοί μεταξύ άλλων θεών, των σημερινών Επικυρίαρχων, διότι ΝΑΙ έχουν και αυτοί θεούς! Η παραπάνω εικόνα είναι από ένα μοναστήρι καπουτσίνων στο Rapperswil. Εδώ ο κόσμος βρωμάει από ερπετά! Κυρίως κροκοδειλάκια! Προφανώς οι καλόγεροι λατρεύουν τα ερπετά! Τους Πτεροδάκτυλους;

Όταν υπάρχει κάτι που δεν το ξέρεις, πως ξέρεις ότι δεν υπάρχει;

ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ: Το Μεγάλο Μυστήριο των UFO και των Επαφών (*ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ) – [Video, Ομιλία, θέατρο Altera Pars, Αθήνα, 2010] …και αφού δεν το ξέρεις, πως στο καλό έχεις άποψη; ή αφού δεν το γνωρίζεις, δεν το έχεις ελέγξει, μελετήσει, ερευνήσει ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ, πως έχεις άποψη;


http://skandalistis.blogspot.gr/2012/04/ufo.html

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

Μας έσωσαν οι εξωγήινοι το 1908 ?





Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του 20ου αιώνα, η έκρηξη που σημειώθηκε στις 30 Ιουνίου του 1908 στον ποταμό Τουνγκούσκα της Σιβηρίας...

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ...






Eρευνητές φαινομένων UFO όπως ο Δρ. Λαίην, ο Δρ. Τζέσσαπ, ο Φ. Εντουαρντς πέθαναν κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες, και πολλοί πιστεύουν ότι "τους έβγαλαν από το παιχνίδι" επειδή με τις ανακαλύψεις τους άρχισαν να αναγνωρίζουν υπερφυσικές και δαιμονικές ενέργειες πίσω απ' την "βιτρίνα" της υπερτεχνολογίας των εξωγήινων. Επίσης θάνατοι άλλων ερευνητών όπως του μετεωρολόγου καθηγητή Τζ. Μακ Ντόναλντ και του καθηγητή Ρ. Χάρντυ αποδόθηκαν σε αυτοκτονίες.

Και οι δύο βρίσκονταν στο ζενίθ της καριέρας τους και ο Ρ. Χάρντυ αυτοκτόνησε δύο μέρες πριν την ανακοίνωση μιας σημαντικής ανακάλυψής του σχετικά με την προέλευση των εξωγήινων φαινομένων. Πολλοί ερευνητές, όπως ο Τζ.Κήηλ, άρχισαν να μαστίζονται από παράξενα ατυχήματα και αρρώστειες, καθώς οι μελέτες τους οδηγούσαν σε ...







μια υπερφυσική θεώρηση του φαινομένου. Η πιο κλασσική περίπτωση είναι του Α.Κ.Μπέντερ, που συνέβη το 1953. Ο Μπέντερ είχε οργανώσει ένα γραφείο έρευνας των UFO και είχε συγκεντρώσει πολύ σχετικό υλικό. Eίχε γράψει ένα γράμμα σε ένα φίλο του, στο οποίο ανέφερε την αληθινή εξήγηση του φαινομένου. Λίγες μέρες μετά τρείς μαυροντυμένοι άγνωστοι ήρθαν στο σπίτι του κρατώντας το γράμμα. Τέτοιοι μαυροντυμένοι άγνωστοι εμφανίζονται πολλές φορές σε αυτόπτες μάρτυρες ή σε ερευνητές UFO για να τους δώσουν οδηγίες ή απειλές, δηλ. ενεργούν σαν "μυστική αστυνομία". Συνήθως έχουν δαιμονική εμφάνιση, μαύρο δέρμα, σκιστά μάτια που ακτινοβολούν οργή και μίσος. Οι τρείς άγνωστοι είπαν στον Μπέντερ ότι μπορεί να είχε ανακαλύψει το μυστήριο των UFO, αλλά δεν είχε καταλάβει ορισμένες σημαντικές λεπτομέρειες, για τις οποίες υποβλήθηκε σε μια διαδικασία "φώτισης", μετά απ' την οποία αρρώστησε για αρκετές μέρες. Στην αναφορά του ο Μπέντερ μίλησε διστακτικά και προσπάθησε να συσκοτίσει και να κρύψει πολλά γεγονότα και τελικά αποσύρθηκε απ' την έρευνα των UFO. Απ' τα λίγα που είπε σε φίλους του φαίνεται ότι είχε μια πολύ έντονη και οδυνηρή εμπειρία, μια εμπειρία ανάλογη αυτής που συμβαίνει σε αποκρυφιστικούς κύκλους, η λεγόμενη "μύηση" ή "φώτιση". Είναι μια βασική διαδικασία μαγείας που χρησιμοποιείται απ' τις ιεραρχίες όλων των μυστικών εταιριών. Στη διάρκεια της "φώτισης" μεταδίδονται τα τελικά, εσωτερικά μυστήρια της οργάνωσης, τα οποία συχνά είναι διαμετρικά αντίθετα με την προς τα έξω διδασκαλία. Πολλές φορές είναι απαίσια από φυσική και ηθική άποψη, και αυτό είναι λογικό αφού προέρχονται από δαιμόνια. Ένα αξιοσημείωτο γεγονός της επίσκεψης των τριών μαυροντυμένων αγνώστων στον Μπέντερ, είναι ότι σε κάποια στιγμή μεταμορφώθηκαν σε "τέρατα" μορφής φιδιών ! Αυτό μιλάει από μόνο του: ο διάβολος πολλές φορές έχει αναφερθεί ότι εμφανίζεται σαν φίδι. Μετά απ' αυτήν την επαφή του ο Μπέντερ άρχισε να υποφέρει από παράξενες σωματικές ενοχλήσεις, όπως συνεχείς και έντονους πονοκεφάλους.




ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ...




Περαν απο εξαφανισεις ( Ερευνητων ) εχουμε και μια συμπτωματικη εξελιξη .

Σχεδον οσοι ασχοληθηκαν με την ερευνα του παραδοξου και την ενημερωση γυρω απο την περιφημη ''Ομαδα Ε'' ειτε εχουν πεθανη ειτε εχουν ( εξαφανισθη) απο το προσκηνιο .Περα απο την φυσικη εξηγηση ενος θανατου η το τραβηγμα λογο αλλων παραγωντων απο την ενημερωση ,θεωρω οτι πρεπει να σταθουμε σε μερικες συμπτωσεις...




Σωκρατης Αικατερινιδης












Ένας Κρητικός που έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά του εδώ και πάρα πολλά χρόνια με την έρευνα για περιστατικά εμφανίσεων Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενων Αντικειμένων (ΑΤΙΑ) ή για όσους προτιμούν τα ξενικά αρχικά UFΟ (Unidentified Flying Objects). Ο Σωκράτης Αικατερινίδης κατάγεται από το Λασίθι και η εμμονή του να αποδείξει ότι πραγματικά «η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω» τον έχει κατατάξει στους πλέον έγκυρους Έλληνες ερευνητές του τομέα, μαζί με τους Γιώργο Μπαλάνο και Θανάση Πουρναρόπουλο. Αυτός είναι και ο λόγος που δύσκολα αποδέχεται προτάσεις να μιλήσει στα ΜΜΕ, άνοιξε όμως διάπλατα τις πόρτες «στο περιοδικό της πατρίδας του», όπως μας είπε χαρακτηριστικά. Ασχολείται με τη μελέτη των ΑΤΙΑ από το 1969, ενώ την περίοδο 1981 – 1982 ήταν εκδότης του περιοδικού «UFO – Αστρική Επαφή». Οι έρευνές του τον έχουν οδηγήσει σε πολλά σημεία της χώρας απ’ όπου έχει συλλέξει πληροφορίες και μαρτυρίες. ----------------ΑΠΕΒΙΩΣΕ




Ανεστης Κεραμιδας






Ο Ανέστης Κεραμυδάς γεννήθηκε στους Νέους Επιβάτες Θεσσαλονίκης. Αποφοίτησε από το Ναυτικό Γυμνάσιο και εργάστηκε επί σειρά ετών ως αξιωματικός του Εμπορικού Ναυτικού.




Ως ναυτικός αλλά και ως ιδιώτης γύρισε όλον τον κόσμο αποκομίζοντας εμπειρίες σπάνιες. Ανήσυχο πνεύμα πάντα, εγκατέλειψε την καριέρα του και αφιέρωσε τη ζωή του στη συγγραφή έργων με θεματολογία σχετική πάντα με τον ελληνισμό.

Ήταν παντρεμένος και έζησε στη Θεσσαλονίκη. Έγραψε βιβλία ελληνοκεντρικού ενδιαφέροντος τα οποία έτυχαν μεγάλης και θερμής αποδοχής από το κοινό σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ταξίδεψε σε κάθε πόλη της Ελλάδος όπου έδωσε διαλέξεις και εμφανίστηκε κατά καιρούς σε τηλεοπτικούς σταθμούς, αναφερόμενος πάντα στη θεματολογία των βιβλίων του.

Επιμελήθηκε και παρουσίαζε επί σειρά ετών την εκπομπή “Έσσεται ήμαρ” στον τηλεοπτικό σταθμό “Απόλλων”.................ΑΠΕΒΙΩΣΕ







Ιωαννης Φουρακης









Αν και πολλοί άνθρωποι τον γνωρίζουν ως έναν ικανό συνωμοσιολόγο (ίσως τον πιο φημισμένο Έλληνα συνωμοσιολόγο και τολμηρό αναλυτή απαγορευμένων θεμάτων), ο Γιάννης Φουράκης ήταν ένας πολύ διαβασμένος και βαθύτατος γνώστης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, με απαράμιλλες εξειδικευμένες μελέτες και συγκρητιστική εποπτεία επί όλων των ειδικών θεμάτων που είχαν να κάνουν με την αρχαία Ελλάδα, με τα έργα των αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, με τον αρχαίο μυστικισμό, την ελληνική μυθολογία (ο μεγαλύτερος γνώστης της μυθολογίας, που εγώ ξέρω), όπως και με την αρχαία και τη νεότερη Ιστορία της Ελλάδας.







Αλλά είχε ασχοληθεί ακόμη και με ασυνήθιστα πεδία γνώσης, όπως η φυσιογνωμική, η αστροθεολογία, η μυθολογική γλωσσολογία, οι αρχαίες θρησκείες, η οιωνοσκοπία, η σημειολογία, κ.ά.. Ενώ το φόρτε του ήταν πάντα η παρατηρητική και εμπνευσμένη παρακολούθηση της επικαιρότητας και των παρασκηνίων της.




Στη ζωή του είχε μια μεγάλη και περιπετειώδη καριέρα στη δημοσιογραφία, στην πολιτική κριτική, στις γεωπολιτικές αναλύσεις, στις ιστορικές έρευνες, ενώ γνώριζε κυριολεκτικά χιλιάδες αξιόλογους ανθρώπους και πολλές σημαντικές προσωπικότητες.




Είχε μια μεγάλη και ενθουσιώδη αγάπη για την Ελλάδα και τους Έλληνες και τον ιδιόρρυθμο ελληνικό πολιτισμό, όπως και για την ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη (γεννήθηκε στα Χανιά).




Αγαπούσε πολύ τη νεολαία και οι νέοι που τον γνώριζαν τον αγαπούσαν εξίσου πολύ. «Η μόνη μας ελπίδα είναι οι νέοι άνθρωποι, δεν εμπιστεύομαι κανέναν άλλον», μού έλεγε και μου ξαναέλεγε. Μακάρι, κάπως, να τον δικαιώσουν.....................ΑΠΕΒΙΩΣΕ




Γιωργος Γκιολβας












Ο Γιώργος Γκιόλβας είναι Έλληνας και γεννήθηκε στη Θεσσαλία το 1920.







Πρίν ακόμη πάρει το πτυχίο του μηχανολόγου και του πυρηνικού φυσικού, πήρε το πρώτο δίπλωμα από το Διεθνές Γραφείο Εφευρέσεως στην Ελβετία με την υπογραφή του Αϊνστάιν για την πρωτοποριακή του θεωρία πάνω στη σύντηξη της ύλης αλλά και τη φωτοδέσμη πλάσματος. Είχε συνεργαστεί για πολλά χρόνια με το ΚΠΕ “Δημόκριτος”, με τη ΝΑΣΑ αλλά και το ΝΑΤΟ. Πρωτοστάτησε επίσης στην ίδρυση του Στρατιωτικού Κέντρου Επιστημονικών Μελετών και του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Από το 55 δημιούργησε ένα δικό του πυρηνικό εργαστήριο και το Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών στην Αθήνα.




Το 1954 κατάφερε να κινήσει τάνκς και αυτοκίνητα χωρίς καύσιμα, ενώ το 1958 πραγματοποίησε την τηλεκατευθυνόμενη πτήση ενός εκπαιδευτικού αεροσκάφους από την Ελευσίνα έως τη Ρόδο. Έχει επινοήσει 90 περίπου εφευρέσεις, ανάμεσα στις οποίες είναι το σύστημα μιας αντιπυρηνικής ομπρέλας, ένα τρομακτικής ισχύος ηχητικό κανόνι ή αλλιώς η σάλπιγγα του θανάτου, το “Giolvas’ System”, το καλύτερο παγκοσμίως σύστημα ασφαλείας στις διαβάσεις τρένων, αλλά και το αντιαεροπορικό σύστημα “Αρτεμις” όπως και άλλα.




Είναι ο κατασκευαστής του μεγαλύτερου τελεφερίκ στον κόσμο (Αιθιοπία) και ο άνθρωπος που γιάτρεψε τον ΟΤΕ από τις λιποθυμίες των τηλεφωνητριών. Έχει αποκωδικοποιήσει τα άγνωστα κείμενα του Αριστοτέλη, ενώ υπήρξε μέλος της πρυτανείας της μυστικής οργάνωσης’Έ”. Ανάμεσα στους καλύτερους φίλους του ο Αρ. Ωνάσης, οι Μποδοσάκηδες, ο Ι. Πασσάς, ο πρώην βασιλιάς Κωνσταντίνος και τόσοι άλλοι. Επίσης πρέπει να αναφέρουμε ακόμα οτι ο Γιώργος Γκιόλβας είχε μελετήσει τα αρχαία χειρόγραφα του Αριστοτέλη και είχε καταφέρει να τα αποκρυπτογραφήσει. Γνώριζε ακόμα οτι ο ίδιος ο Αριστοτέλης είχε έρθει με το πατέρα του Νικόμαχο από τον αστερισμό Α’ του Λαγού…ΑΠΕΒΙΩΣΕ




Δημτριος Κουγκουλος












Πρόκειται για τον Δημήτρη Κούγκουλο, συγγραφέα ορισμένων μικρών αλλά αξιόλογων έργων όπως το Και τι εστί λαβύρινθος ή το Και τι εστί ψυχή (κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Έσοπτρον), αλλά έγινε περισσότερο γνωστός μέσα από το δίτομο έργο του Παντελή Γιαννουλάκη Κούφια Γη, όπου οι διεξοδικές του έρευνες για τα μυστήρια της Ελλάδας (και όχι μόνο) πλούτισαν σημαντικά τα βιβλία του τελευταίου.







Δυστυχώς δεν είχα την χαρά να συναντήσω από κοντά αυτό τον πραγματικά διαφορετικό άνθρωπο, γνώριζα όμως πως εδώ και καιρό είχε σοβαρά προβλήματα υγείας, που από ότι φαίνεται νίκησαν στην τελευταία μάχη.




Ο Δημήτρης ήταν ένας από τους «παλαιούς» που μέσα από την αφάνεια της δημοσιότητας προσπάθησε να βρει λύσεις στα μεγάλα μυστήρια του σύμπαντος.........ΑΠΕΒΙΩΣΕ







Παυλος Κυραγγελος



Βιογραφικό του Παύλου Κυράγγελου όπως θα ήθελε να τον θυμούνται....



















Οι εκδόσεις ευρέως φάσματος «ΑΛΦΑ — ΒΗΤΑ» παρουσιάζουν με ιδιαίτερη Ικανοποίηση στο ελληνικό κοινό την νέα εκδοτική τους προσπάθεια, τον ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟ, πού αποτελεί επιστημονική έκδοση σε εκλαϊκευμένη βάση του τρόπου πού εργάζεται, σκέπτεται καί αποφασίζει για το μέλλον ο επιστήμων Αστρολόγος.




Ό συγγραφέας Παύλος Κυράγγελος είναι γνωστός Αθηναίος νομικός, πού ασχολήθηκε από νεαρή ηλικία με τη μελέτη του Εσωτερισμού καί των Επιστημών. Σπούδασε Νομικά καί Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα, παράλληλα με το δίπλωμα Έθελ. Σαμαρείτη του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, πού κατέχει από το 1975.




Ασχολήθηκε συγγραφικά με την ποίηση, το διήγημα, το θεατρικό μονόπρακτο, την ετυμολογία, τη φιλοσοφία, τη θρησκειολογία, την Ιστορία, την επιφυλλίδα, τις επιστημονικές μεταφράσεις, τη μεταφυσική, την ψυχολογία, την κριτική βιβλίου.




Ό Παύλος Κυράγγελος πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με την ποιητική συλλογή «Ή εποχή μας» το Δεκέμβρη του 70 καί παράλληλα, ίδρυσε καί διηύθυνε, από τον Απρίλη του 70, το φιλολογικό περιοδικό «ΝΕΟ-ΓΡΑΜΜΗ» καί αργότερα, από τον Ιούνιο του 71, το επίσης φιλολογικό περιοδικό «ΟΜ», στο όποιο δημοσίευσε φιλολογικές καί πρωτότυπες φιλοσοφικές εργασίες. Ανέλαβε την προώθηση του φοιτητικού περιοδικού «ΝΕΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ». Υπήρξε Σύμβουλος "Έκδοσης στο φιλολογικό περιοδικό «ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ» καί αρχισυντάκτης στο περιοδικό «ΑΝΤΙΚΕΣ». Εισήγαγε την έννοια των «Φωσφαινίων» στην Ελλάδα (μετάφραση από το Scientific American). Προλόγισε ή επιμελήθηκε την έκδοση πολλών πρωτοποριακών βιβλίων, όπως το «Εγώ» του Τρύφωνα Ζαχαριάδη, την «Ανηθικότητα της Ηθικής» του Χρ. Παππά καί τη «Γκουανταλαχάρα» του Μ. Άποστολάτου. Ανθολογήθηκε από τον εκδοτικό οίκο «"Αγκυρα» καί υπήρξε Γεν. Γραμματέας στο Λογοτεχνικό Σύλλογο Ελλάδος.




Βαθύς μελετητής της ανθρώπινης συμπεριφοράς, έσκυψε πάνω στον Εσωτερικό Χριστιανισμό, στην Ψυχολογία, στην Αριθμολογία καί στη Φυσιογνωμική καί κατέληξε στη «Βασιλική Επιστήμη» της Αστρολογίας, Το Δεκέμβρη του 77 βγήκε το πρώτο του βιβλίο, ή «Αστρολογική Πραγματικότητα», πού αποτέλεσε τομή όχι μόνο για την ελληνική, αλλά καί για την ευρωπαϊκή βιβλιογραφία, καί όπου για πρώτη φορά αναλύθηκαν καί συνδέθηκαν με την Αστρολογική Θεωρία οι έννοιες των Βιορρυθμών, των Βιοκύκλων καί (για την Ελλάδα) των Τάττβας.




Παράλληλα απ’ τον Ιούλιο του 78 ίδρυσε καί διηύθυνε το αστρολογικό περιοδικό ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ, διεθνούς επιπέδου έκδοση, στο οποίο επιχειρήθηκε ο συνδυασμός της Αστρολογίας με την Καβάλλα καί τις χαμένες ηπείρους, καί παράλληλα άρχισε τη μοναδική στον κόσμο συμπιληματική εργασία πάνω στίς Μοίρες του Ζωδιακού, με 12 κύρια λήμματα, απ’ τα όποια τα δύο δικά του.




Για την όλη δράση του τιμήθηκε από την Π.Ψ.Κ.Ε.Ε. (Παρα-Ψυχό-Κοινωνιολογική Εταιρία Ελλάδος) με τη διάκριση του Επιτίμου Αντιπροέδρου της καί Διδάκτορας της Παραψυχολογίας. Στην ίδια Εταιρία είναι Επιστημονικός Σύμβουλος καί Σύμβουλος του Δ.Σ. απ’ το 1979.




Κατανάλωσε όλη την τρέχουσα δεκαετία σε πληθώρα διαλέξεων πάνω σε κοινωνικά, φιλοσοφικά, υγιεινολογικά καί εσωτερικά θέματα. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα θέματα:




1) Ή δυναμική παρέμβαση εξωγήινων πολιτισμών στην πορεία του δικού μας — 2) Φεμινισμός — 3) Εσχατολογία — 4) Σεξουαλική Υγιεινή — 5) Εισαγωγή στην Άριθμοσοφία — 6) Ή έννοια "Ανθρωπος — 7)1) UFO: Χθες - σήμερα - αύριο — Εξωγήινοι: μύθος ή πραγματικότητα; — 9)RADIONICS: ενέργεια καί δραστηριότητες της ψυχής — 10) Ορισμός, περιεχόμενο καί Ιστορία της Μεταφυσικής "Ερευνας καί Επιστήμης — 11) Ή μεθοδολογία της μακροπολιτικής των μικροπολιτικών — 12) Ή Υγιεινή στη Γιόγκα — 13) Ή αναλογία των εννοιών Γάμου καί Γονιμότητας μεταξύ Μικρόκοσμου καί Μακρόκοσμου




— 14) Ή εσχάτη «χείρων πλάνη» των μαθητών.




Μελέτησε τα συστήματα των κυριωτέρων Σχολών Εσωτερισμού (Γιόγκα, Θεοσοφίας κλπ.) καί διαπίστωσε πώς αποτελούν ξένα σώματα καί για τον Ελληνικό Στοχασμό καί για το Φιλοσοφικό Λόγο, με αποτέλεσμα να παράγουν μια αφθονία Υπνωτισμένων Παπαγάλων, πού επαναλαμβάνουν τα σλόγκαν του αυτόκλητου «Διδάσκαλου», προσπαθώντας να βρουν — μάταια— την ολοκλήρωση καί τη γαλήνη του πνεύματος. Για την αντιμετώπιση αυτού του κύματος παγίδευσης της ελληνικής νεολαίας — πού καθοδηγείται πάντα απ’ έξω — ίδρυσε την ΕΣΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΘΕΙΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΗΣ ΚΛΙΣΙΟΛΟΠΑΣ, με εξωτερικούς καί εσωτερικούς μαθητές, σε αυστηρά περιορισμένα αριθμητικά δεδομένα, ώστε να ενεργοποιούνται καί να αξιώνονται μόνο οι εκλεκτοί.




Ασχολήθηκε Ιδιαίτερα με το θέμα της προληπτικής των Ασθενειών καί της Διάγνωσης τους με βάση τα Άστριατρικά Δεδομένα, προωθεί δε τη δυνατότητα μιας Άριθμολογικής "Ομοιοπαθητικής, πάνω στην οποία μελετά τα τελευταία χρόνια.




Από το 1979 ίδρυσε καί τελειοποίησε το σύστημα της νέας Επιστήμης της Κλισιολογίας, πού βασίζεται στο συνδυασμό Αριθμολογίας, Αστρολογίας, Όνοματολογίας καί άλλων επιστημών, καί την προώθησε με προσωπικές εργασίες καί Ανακοινώσεις, όπως το Άριθμογράφημα στην Αριθμολογία καί: 1) τη Θεωρία των Σημείων Πάθους — 2) την ετήσια Οικολογική αντιστοιχία — 3) την περιοφθάλμιο οικολογική ζωδιακή πληροφορία — 4) το ημερήσιο ερμηνευτικό Ωρολόγιο στην Αστρολογία καί τέλος την Οικολογική Πληροφορία στην Κλισιολογία. Με βάση το Οικολογικό σύστημα της Αστρολογικής Ερμηνείας δίδαξε όλο το σύστημα της Αστρολογίας σε 13 μαθήματα σε προφορικά γκρουπ καί συνεχίζει τίς συνεργασίες του με διακεκριμένους ιατρούς, ηλεκτρονικούς καί ειδικευμένους συνεργάτες του, προκειμένου να αποκρυπτογράφηση, Ιδιαίτερα στον τομέα της Προληπτικής καί Διαγνωστικής Ιατρικής, τα χαμένα ή ανερμήνευτα δεδομένα των παλαιών πολιτισμών καί Ιδιαίτερα της Ινδικής Αστρολογίας.




Από το 1979 ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το θέμα της Αύρογραφίας, γνωστής σαν φωτογραφίας Κιρλιάν, πού τη συνέδεσε με την οικολογική Ερμηνευτική με αξιόλογα αποτελέσματα. Τα πρώτα πορίσματα των ερευνών αυτών δημοσιεύονται στην ανά χείρας έκδοση.




Ό Παύλος Κυράγγελος πιστεύουμε πώς είναι ο ανανεωτής της Επιστήμης της Αστρολογίας, όχι μόνο για την αγνή επιστημονική φλόγα, πού τον διακρίνει καί την επιθυμία του να επαναφέρει σε επικοινωνία την πλατειά μάζα με την αστρολογική γνώση, αλλά καί για την πληθώρα των επιστημονικών ανακοινώσεων πού φέρουν το όνομά του, καί τον χαρακτηρίζουν σαν τον μοναδικό συγγραφέα του είδους του. Βασισμένοι πάνω σ' αυτά τα δεδομένα καί γνώστες της ειδικής φήμης, πού φέρει, σαν συγγραφέας, σαν επιστήμονας ειδικών επιτυχιών καί προ πάντων σαν άνθρωπος, αποφασίσαμε αυτή την έκδοση, πού πιστεύουμε πώς θα αποτελέσει σταθμό στον τομέα της επιστημονικής Αστρολογίας.


http://files-e.blogspot.com


http://aorata-gegonota.blogspot.gr/2012/03/blog-post_1674.html

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Εξωγήινοι επισκέφθηκαν τη Γη και οι άνθρωποι τους έκαναν… Θεούς!





Μέσα στους Μύθους, τις Παραδόσεις, τις αφηγήσεις, αλλά και τις θρησκείες των Αρχαίων Πολιτισμών, υπάρχουν αναφορές για την επίσκεψη εξωγήινων οντοτήτων στη Γη. Επειδή αυτές οι εξωγήινες οντότητες ήταν πολύ ανώτερες σε σχέση με τον άνθρωπο, ονομάστηκαν θεοί, ημίθεοι και ήρωες, εμπλουτίζοντας τις Μυθολογίες και τις θρησκείες όλων των Πολιτισμών.



Ο σκοπός της επίσκεψης των εξωγήινων οντοτήτων – θεών ήταν να βοηθήσουν την Ανθρωπότητα με συγκεκριμένο τρόπο, για να επιταχύνει την εξέλιξή της. Στις παραδόσεις των αρχαίων Πολιτισμών αναφέρονται ονομαστικά οι Θεοί, οι οποίοι έδωσαν στην Ανθρωπότητα σαν βοήθεια τη νόηση και του δίδαξαν τα Μυστήρια, τις Τέχνες, τις Επιστήμες και τα Γράμματα. Μετέδωσαν στον άνθρωπο ορισμένα στοιχεία της λατρείας των άστρων και κυρίως του πλανήτη Αφροδίτη και του άστρου Σείριου. Ίχνη αυτής της απόκρυφης γνώσης συναντάμε σε Πολιτισμούς πολύ απομακρυσμένους χωροχρονικά, όπως στους Μάγια, στην Αίγυπτο, στην Ελλάδα, στις φυλές της Αφρικής κλπ.

Σύμφωνα με την Εσωτερική Παράδοση, οι Manasaputra (στα Σανσκριτικά manas είναι το μυαλό, putra σημαίνει γιος, δηλαδή γιος του μυαλού) ήρθαν στη Γη από την Αφροδίτη, πριν από εκατομμύρια χρόνια, για να βοηθήσουν την οικοδόμηση και εξέλιξη της Ανθρωπότητας. Από τον Σείριο ήρθε μια πολύ ανώτερη οντότητα, που εδρεύει στον Πλανήτη Αφροδίτη, για να βοηθήσει στην εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος. Γι’ αυτό οι Μανασαπούτρα δίδαξαν στους Ανθρώπους όχι μόνο την ηλιακή και πλανητική λατρεία, αλλά και τη λατρεία του Σείριου, καθώς και άλλων μεγάλων άστρων, όπως του Ανταρές ή Καρδιά του Σκορπιού (Θεά Σελκίτ στην Αίγυπτο), του Αλντεμπαράν ή Ματιού του Ταύρου (του Θεού Μιν στην Αίγυπτο), του Μπεντελγκές ή Δεξιού Ώμου του Ωρίωνα (του Όσιρι) ή των Πλειάδων. Αυτά τα άστρα, όπως και ο Σείριος του Μεγάλου Κυνός (ο Θεός ΄Ανουβις), αποτελούσαν μέρος των αστερισμών του λεγόμενου Κάθετου Ζωδιακού, σε αντιπαράθεση με τον οριζόντιο Ζωδιακό της γνωστής Αστρολογίας. Οι πυραμίδες σε Δύση και Ανατολή εξυπηρετούσαν την τέλεση των ανώτερων Μυστηρίων, που δίδαξαν αυτές οι εξωγήινες οντότητες-Θεοί, αλλά χρησίμευαν και σαν αστεροσκοπεία μεγάλης ακρίβειας.

Στη Βόρεια Αμερική οι παραδόσεις των Ινδιάνων Hopi αναφέρουν τους Kachina (Καχίνα), όντα εξωγήινα που προστάστευαν , συμβούλευαν και βοηθούσαν με υπεράνθρωπες δυνάμεις να υπερνικήσουν οι φυλές των Ινδιάνων δύσκολες καταστάσεις.

Οι Dogon (Ντόγκον), μια φυλή της Αφρικής που ζει στο Μαλί, έγιναν γνωστοί από τους Γκριόλ και Ντετερλίν, οι οποίοι για αρκετά χρόνια ερεύνησαν και έμαθαν αρκετά αποκαλυπτικά στοιχεία μέσα από τις παραδόσεις τους. Το καταπληκτικό είναι ότι μέσα στις παραδόσεις των Ντογκόν (οι οποίες έχουν αρκετές χιλιάδες χρόνια αρχαιότητας) υπάρχουν πολύ ακριβείς γνώσεις για το Σείριο Α, το Σείριο Β, αλλά και για πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Εδώ και λίγα χρόνια αυτές οι γνώσεις ανακαλύφθηκαν και από την επιστημονική κοινότητα, με τη χρήση πολύ εξελιγμένων ραδιοτηλεσκοπίων.
Πολλές αφρικάνικες φυλές αναφέρουν μία κάθοδο οντοτήτων στη Γη, η οποία σηματοδοτεί και την αρχή της εξέλιξης:

Maasai: Ζευγάρια Θεών γέννησαν τον ανοιχτόχρωμο Ουράνιο λαό με αιώνια ζωή. Ο Θεός έστειλε μερικά παιδιά στη Γη.

Jaluo: Ο προπάτορας Αποντό κατέβηκε από τον Ουρανό με τη γυναίκα του και όλα τα αγαθά του πολιτισμού.

Madi-Moru: Οι πρώτοι άνθρωποι κατοικούσαν στον Ουρανό. Μέχρι που το γαλάζιο πουλί κατάφαγε τη σκάλα του Ουρανού, υπήρχε ζωηρή επικοινωνία με τη Γη.

Nyoro: Ο Θεός έστειλε το πρώτο ζευγάρι ανθρώπων από τον Ουρανό, όταν έπλασε τον κόσμο. Είχαν ουρά και γέννησαν δυο κορίτσια και ένα αγόρι και αυτά πάλι γέννησαν το χαμαιλέοντα, τον πατέρα της Ανθρωπότητας και το φεγγάρι.

ΠΥΓΜΑΙΟΙ Kivu: Ο γενάρχης της φυλής έπεσε από τον Ουρανό.

ΚΟΥΛΟΥΒΕ: Το πρώτο ζευγάρι ανθρώπων ήρθε με σπόρους, τσάπα, τσεκούρι, φυσερό κλπ. από τον Ουρανό.

Ashanti: Επτά άνθρωποι, πλασμένοι από τον Θεό κατέβηκαν από μια αλυσίδα στη Γη. Αφού γέννησαν εκεί ανθρώπους, επέστρεψαν στην Ουράνια πατρίδα τους. Στη θρησκεία τους λάτρευαν την Nyame (ουράνια θεότητα).

Αζτέκοι, Μάγια,΄Ινκα και οι άλλοι πολιτισμοί της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, αναφέρουν σαν προγόνους τους Θεότητες, οι οποίες ήταν υπεύθυνες για την εξέλιξη της κάθε φυλής. Γι’ αυτό το σκοπό ενσαρκώθηκαν σαν άνθρωποι-Βασιλιάδες, για να τους οδηγήσουν. Ο Viracocha, ο Manco Capac, ο Quetzalcoatl κλπ. ήταν κάποιοι από αυτούς. Γι’ αυτό και οι θρησκευτικές τους λατρείες και τα ημερολόγιά τους ήταν συντονισμένα με τις κινήσεις πλανητών, όπως η Αφροδίτη, άστρων, όπως ο Ηλιος κι η Σελήνη και αστερισμών, όπως ο Σείριος και ο Ωρίων.

Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των αρχαίων πολιτισμών είναι η Ουράνια βοήθεια από ανώτερα όντα, τα οποία πολλές φορές ζούσαν μαζί με τους ανθρώπους, παίρνοντας την ανάλογη μορφή, για να βοηθήσουν στην πνευματική εξέλιξη της Ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος αποτελείται από ένα ουράνιο μέρος, πνευματικό, εξωγήινο και με την κάθοδο και βοήθεια αυτών των εξωγήινων οντοτήτων – θεών προσπαθεί να το αναπτύξει. Κι από ένα γήινο μέρος, υλικό, το οποίο πρέπει να ελέγχει και να το θέτει στην υπηρεσία του ανώτερου.


Πηγή: xfiles.gr

http://aorata-gegonota.blogspot.gr/2012/02/blog-post_8255.html

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

5 ανατριχιαστικά μυστήρια που δεν έχετε ξανακούσει








Οι αστικοί μύθοι και οι τρομακτικές ιστορίες πάντα μας γοητεύουν, είτε επειδή ταράζουν τα νερά μιας βαρετής βραδιάς με την παρέα είτε απλώς επειδή, όσο κι αν είμαστε δύσπιστοι με τις υποτιθέμενες έγκυρες πηγές τους, μπλέκουν εύστοχα την πραγματικότητα με το άγνωστο και μας κάνουν να ανατριχιάσουμε.



Πρόσφατα λοιπόν ανακαλύψαμε ότι εκτός από τους δικούς μας, ελληνικότατους αστικούς μύθους υπάρχουν και άκρως μυστηριώδεις…
υπεραστικοί μύθοι, ιστορίες από μακρινές χώρες και προφορικές αφηγήσεις πραγματικών(;) γεγονότων που έχουν εξίσου δυνατές επιπτώσεις στα νεύρα των πιο ευαίσθητων. Διαβάστε παρακάτω πέντε ιστορίες που δεν είναι ευρέως γνωστές, είναι όμως άκρως ενδιαφέρουσες.

*Το ολλανδικό πλοίο-φάντασμα Είναι Φεβρουάριος του 1948 και πολλά καράβια που πλέουν στα ανοιχτά της Ινδονησίας λαμβάνουν επείγοντα σήματα κινδύνου από την ολλανδική φρεγάτα SS Ourang Medan. Το ανατριχιαστικό μήνυμα αναφέρει: «Όλοι οι αξιωματικοί και ο καπετάνιος είναι νεκροί πάνω στο κατάστρωμα και την γέφυρα. Πιθανότατα όλο το πλήρωμα είναι νεκρό». Στην συνέχεια, λαμβάνονται ακατάληπτα σήματα μορς και τελικά μία λέξη: «Πεθαίνω».
Όταν η ομάδα διάσωσης πλησιάζει το πλοίο λίγες ώρες αργότερα, το σκηνικό που αντικρίζει είναι το εξής: Όλο το πλήρωμα κείτεται νεκρό, με τα μάτια ανοιχτά και τα πρόσωπα στραμμένα προς τον ήλιο, ενώ τα χέρια τους ήταν παρατεταμένα και τα πρόσωπά τους ανέδιδαν τρόμο. Ακόμη και ο σκύλος του πλοίου βρίσκεται νεκρός, ενώ καθώς η ομάδα διάσωσης πλησιάζει στον υπερθερμασμένο καυστήρα, νιώθει ένα ρίγος. Ξαφνικά, εμφανίζεται καπνός, και η ομάδα μόλις που προλαβαίνει να αποβιβαστεί πριν το Ourang Medan εκραγεί και βυθιστεί. Εξήντα τρία χρόνια μετά, το μυστήριο της φρίκης στην φρεγάτα παραμένει άλυτο.

*Η γυναίκα-ζόμπι της ΑϊτήςΗ Felicia Felix-Mentor πέθανε το 1907, μετά από το χτύπημα μιας ξαφνικής αρρώστιας, τα χαρακτηριστικά της οποίας συμπίπτουν με τις ενδείξεις των παραδόσεων της Αϊτής που σχετίζονται με την μετατροπή σε… ζόμπι. Περίπου 30 χρόνια μετά, μία γυναίκα εμφανίστηκε να περιφέρεται στους δρόμους της περιοχής –κάποιοι ανέφεραν πως ήταν γυμνή, ενώ άλλες πηγές υποστήριξαν πως την είδαν με κουρελιασμένα ρούχα- και κατευθύνθηκε προς ένα αγρόκτημα, το οποίο σύμφωνα με τα λεγόμενά της ανήκε στον πατέρα της.

Οι ιδιοκτήτες της φάρμας αναγνώρισαν στο πρόσωπό της την μακαρίτισσα Felicia Felix, κάτι που επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο σύζυγος της «εκλιπούσης». Λόγω της ασθενικής όψης της, μεταφέρθηκε στο κυβερνητικό νοσοκομείο. Ο γιατρός που την εξέτασε φέρεται να είπε γι’ αυτήν: «Τα περιστασιακά ξεσπάσματα γέλιου της στερούνταν νοήματος, ενώ πολύ συχνά μιλούσε για τον εαυτό της είτε στο πρώτο είτε στο τρίτο πρόσωπο, χωρίς να συνειδητοποιεί την διαφορά. Δεν είχε αίσθηση του χρόνου και ήταν μάλλον αδιάφορη για τους γύρω της».
*Τα ίχνη του διαβόλου Στην επαρχιακή πόλη Devon της νοτιοανατολικής Αγγλίας, ο χειμώνας του 1855 ήταν αρκετά βαρύς και το χιόνι είχε καλύψει όλη την εξοχή αλλά και τα σπίτια. Την νύχτα της 8ης Φεβρουαρίου, μετά από ακόμη μία μίνι χιονόπτωση, εμφανίστηκαν στην άσπρη επιφάνεια ίχνη που έμοιαζαν με ζώου. Τα χνάρια, που είχαν βάθος περίπου 6 εκατοστά και απείχαν το ένα από το άλλο 20 εκατοστά, συνέχιζαν την απολύτως ευθεία πορεία τους επί 160 χιλιόμετρα(!) και περνούσαν πάνω από όποιο εμπόδιο συναντούσαν στον διάβα τους, αφήνοντας ίχνη και εκεί. Χνάρια βρέθηκαν πάνω σε στέγες σπιτιών, πάνω σε παγωμένα ποτάμια, σε στοίβες από άχυρα, ακόμη και σε πολύ λεπτούς αγωγούς. Μάλιστα, υπήρξαν πολλές μαρτυρίες ότι μία «διαβολική φιγούρα» έκανε την εμφάνισή της στην περιοχή του Devon εκείνες τις ημέρες. Πρόσφατα, τον Μάρτιο του 2009, ανάλογα ίχνη επανεμφανίστηκαν στην ίδια περιοχή, τα οποία μπορείτε να δείτε στην πιο πάνω φωτογραφία.

*Η εξαφάνιση του δρομέα O James Worson, κάτοικος της αγγλικής πόλης Leamington, περηφανευόταν πολύ για την ταχύτητα με την οποία μπορούσε να τρέξει. Οι φίλοι του λοιπόν τον προκάλεσαν να τρέξει μια μεγάλη απόσταση μεταξύ του Leamington και του Coventry που περνούσε μέσα από ένα δάσος. Ο Worson δέχτηκε και ξεκίνησε για να διανύσει αυτή την διαδρομή σε χρόνο ρεκόρ στις 3 Σεπτεμβρίου του 1873. Πίσω του, αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν δύο φίλοι του, ο Hammerson Burns και ο Barham Wise με μια άμαξα και μια φωτογραφική μηχανή ανά χείρας.

Και ενώ τα πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής κυλούσαν κανονικά, σύμφωνα με τους δύο παρατηρητές και ο Worson δεν έφυγε ποτέ από τα μάτια τους, ξαφνικά είδαν τον φίλο τους να σκοντάφτει και το σώμα του να παίρνει κλίση προς τα μπροστά, έτοιμο να πέσει. Αντί να ακολουθήσει όμως η πτώση του στο έδαφος, το μόνο που ακούστηκε ήταν κατά τα λεγόμενα των δύο φίλων η πιο ανατριχιαστική κραυγή που έχουν ακούσει ποτέ, η οποία μάλιστα διήρκεσε λίγα δέκατα του δευτερολέπτου. Και πριν ο Worson πέσει στο έδαφος… εξαφανίστηκε. Κανείς ποτέ δεν έμαθε τι απέγινε ο δρομέας, ενώ η φωτογραφική μηχανή των «ακολούθων» του αποτύπωσε τα ίχνη των ποδιών του, που ξαφνικά σταμάτησαν στο σημείο της εξαφάνισης. Τα λαγωνικά της βρετανικής αστυνομίας, για κάποιο λόγο, δεν πλησίασαν καν το σημείο της (σχεδόν) πτώσης του.

*Το φάντασμα της φωτογραφίας Η ανατριχιαστική φωτογραφία που βλέπετε δίπλα τραβήχτηκε το 1919 και ήρθε στο φως της δημοσιότητας μόλις το 1975 από έναν εκ των εικονιζόμενων. Η φωτογραφία απεικονίζει μία ομάδα της RAF που υπηρέτησε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και αν αναρωτιέστε πού βρίσκεται το ανατριχιαστικό,παρατηρήστε την φιγούρα που αχνοφαίνεται πίσω από το πρόσωπο στον κύκλο. Πρόκειται για τον Freddy Jackson, μηχανικό της βρετανικής αεροπορίας, ο οποίος σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες είχε βρει τον θάνατο λόγω ατυχήματος στις προπέλες ενός αεροσκάφους δύο μέρες πριν τραβηχτεί αυτή η φωτογραφία. Μάλιστα, η κηδεία του είχε τελεστεί την ημέρα της λήψης. Ακόμη κι αν είμαστε πολύ δύσπιστοι, η «αχνή» φιγούρα του, μισοκρυμμένη πίσω από τον αξιωματικό αρκεί για να μας… σηκωθεί η τρίχα.

http://www.in2life.gr
http://okloios.blogspot.com/2012/01/5.html
http://kostasedessa.blogspot.gr/2012/02/5.html#more

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...