Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Επικοινωνία με οντότητα από παράλληλο σύμπαν και τι είπε για..... ..ΕΡΠΕΤΟΕΙΔEIΣ και ΣΕΛΗΝΗ!






Project CHANI: Επικοινωνία με οντότητα από παράλληλο σύμπαν και τι είπε για ΕΡΠΕΤΟΕΙΔEIΣ και ΣΕΛΗΝΗ!

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Γιούχτας: Το βουνό της Κρήτης που..κρύβει τον Δία





Το βουνό Γιούχτας είναι ένα σημείο ορόσημο 15 χιλιόμετρα στη Νότια πλευρά της πόλη του Ηράκλειου. Έχει υψόμετρο 811 μέτρα και σημαντικό ρόλο στην περιοχή, καθώς το ανθρωπόμορφο σχήμα του έχει δημιουργήσει μύθους για τον ρόλο του βουνού από την Μινωική εποχή.

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Μπορούν να μας απαντήσουν οι αιγυπτιολόγοι τι ακριβώς είναι αυτά;;;





ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΥΠΟΘΕΣΕΤΕ ΟΤΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ ΔΕΙΤΕ

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Η ΕΞΩΓΙΗΝΟΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ!...ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΣΟΚ!(video)




Ανδρείκελα χωρίς πραγματικές εξουσίες είναι ο πρόεδρος Ομπάμα και η κυβέρνησή του. Στην πραγματικότητα την Αμερική κυβερνά μια φυλή λευκών,
ψηλών εξωγήινων, που στοχεύει στην παγκόσμια κυριαρχία. Αυτό ... αποκάλυψε Ιρανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, βασισμένο σε έγγραφα που ο Έντουαρντ Σνόουντεν έκλεψε από τις Αμερικανικές Υπηρεσίες Ασφαλείας...






«Έγγραφα που διέρρευσαν από πράκτορα της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA), αποδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι τις Ηνωμένες Πολιτείες κυβερνά σήμερα η ίδια ψηλή, λευκή φυλή εξωγήινων, που κυβερνούσε και την Γερμανία επί Χίτλερ. Στην ουσία η Αμερική κυβερνάται σήμερα από δύο κυβερνήσεις: εκείνη που εκλέγεται για το «θεαθήναι» και την πραγματική, εκείνη των εξωγήινων, που κυβερνά από το παρασκήνιο».


Την εκπληκτική αυτή αποκάλυψη έκανε το Αγγλόφωνο Ειδησεογραφικό Πρακτορείο του Ιράν «Fars News Agency», το οποίο επικαλείται σοβαρότατες Ρωσικές πηγές. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι «αδιάσειστα στοιχεία», που αποδεικνύουν την εξωγήινη επέμβαση στις ΗΠΑ, περιλαμβάνονται σε απόρρητη έκθεση της Υπηρεσίας Αντικατασκοπίας της Ρωσίας.





Τα στοιχεία περιέχονται, σύμφωνα με το Ιρανικό πρακτορείο, ανάμεσα στα 2 περίπου εκατομμύρια έγγραφα που πήρε από το Αμερικανικό Πεντάγωνο και την NSA ο γνωστός Αμερικανός πρώην πράκτορας Edward Snowden, που έτυχε πολιτικού ασύλου στη Ρωσία. Από τα έγγραφα αυτά προκύπτει η «αδιαμφισβήτητη απόδειξη» ότι «εξωγήινοι καθοδηγούν την Αμερικανική Εσωτερική και Εξωτερική Πολιτική από το 1945».

Μάλιστα το Fars συνδέει τις αποκαλύψεις αυτές με τις πρόσφατες δηλώσεις του πρώην Υπουργού Άμυνας του Καναδά, Paul Hellyer, ότι οι εξωγήινοι επισκέπτονται τακτικά τον πλανήτη Γη κι ότι ο ίδιος είναι σε θέση να το γνωρίζει αυτό πάρα πολύ καλά, μέσα από τις απόρρητες εκθέσεις που πήγαιναν και κοντά του.

Για το ποιος βρίσκεται πίσω από αυτό το «σκοτεινό καθεστώς», προσπάθησε να αποδείξει ο Αμερικανός φυγάς της NSA (Edward Snowden ). Μάλιστα το FARS αναφέρει πως η απόφαση του πρώην Καναδού υπουργού Άμυνας Paul Hellyer να βγει προς τα έξω μιλώντας για παρουσία εξωγήινων στη Γη, επιβεβαιώνει το γεγονός αυτό.

Ο Καναδός πρώην υπουργός Άμυνας έκανε τις σχετικές δηλώσεις στην εκπομπή SophieC του Ρωσικού τηλεοπτικού σταθμού Rusia Today. Αναφέρθηκε μάλιστα κι αυτός στους «ψηλούς λευκούς» –ένα από τα είδη των εξωγήινων που βρίσκονται στη Γη– που εργάζονται με την Αμερικανική Αεροπορία στην μυστική αεροπορική βάση στη Νεβάδα. Το θέμα περιπλέκεται ακόμα πιο πολύ καθώς η αναφορά της FSB λέει πως οι «ψηλοί λευκοί» που συνεργάζονται με την Αμερικανική Αεροπορία είναι το ίδιο είδος εξωγήινων που βρίσκονταν και στη Ναζιστική Γερμανία τη δεκαετία του 30 και 40.

Το Fars «τεκμηριώνει» την παρουσία των εξωγήινων στην Ναζιστική Γερμανία επισημαίνοντας ότι στο τέλος της δεκαετίας του 30 είχε μόνο 57 υποβρύχια και όταν άρχισε ο πόλεμος, σε χρόνο μηδέν βρέθηκε με 1163 τεχνολογικώς άρτια σκάφη. Κάτι που προφανώς δεν ήταν ανθρωπίνως δυνατόν να επιτευχθεί και εξηγείται μόνο με την επέμβαση εξωγήινων δυνάμεων.

Τα έγγραφα του Snowden υποτίθεται πως αποδεικνύουν ακόμη ότι το «παρακράτος» εγκαθιδρύθηκε το 1954 κατά τις μυστικές συναντήσεις του εξωγήινου αυτού είδους με τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Dwight D. Eisenhower.

Στην παρούσα φάση, η μυστική ατζέντα των λευκών ψηλών εξωγήινων προβλέπει πλήρη έλεγχο του διαδικτύου και εξαφάνιση κάθε πληροφορίας που αναφέρεται σ’ αυτούς. Διότι στόχος τους είναι ασφαλώς να συνεχίσουν απρόσκοπτα το έργο τους, που αποβλέπει φυσικά στην παγκόσμια κυριαρχία…

Προφανώς η πρόσφατη δήλωση του πρώην Καναδού υπουργού και αυτή η είδηση που τώρα διαβάζετε, δεν έχουν περιπέσει ακόμη στην αντίληψη των εξωγήινων διότι αν τις είχαν δει, θα τις είχαν ήδη εξαφανίσει…



   



Το θέμα δημοσιεύεται και από το περιοδικό Forbes



ΠΗΓΗ

Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

Δείτε πόσοι δορυφόροι υπάρχουν σε τροχιά γύρω από τη Γη






Η βοήθεια που έχουν προσφέρει στις έρευνες που γίνονται για τον εντοπισμό του μοιραίου Boeing έχουν στρέψει ξανά το βλέμμα ψηλά προς τον ουρανό.
Πόσοι δορυφόροι υπάρχουν όμως σε τροχιά γύρω από τη Γη;

Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

Το πείραμα του Χάρι Χάρλοου και η σημερινή πραγματικότητα





ο παρακάτω πείραμα βασίζεται σε... πιθήκους/μαιμούδες

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

ΠΥΡΓΟΣ του ΑΙΦΕΛ, τα ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΜΥΣΤΙΚΑ του




Παρίσι! Η πόλη του φωτός και του έρωτα!
Κι, όμως, πόσα πράγματα δεν ξέρουμε γι’ αυτήν και τα μνημεία της.

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Το μυστήριο του Διπλού Αετού



Το πιο πολύτιμο νόμισμα στον κόσμο βρίσκεται στο λόμπι της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης, μέσα σε προθήκη από αλεξίσφαιρο γυαλί παγιδευμένη με συναγερμό, που φυλάσσεται επιπλέον από ένοπλη φρουρά. Πρόκειται για το Double Eagle έκδοσης 1933, που θεωρείται ένα από τα σπανιότερα και πιο όμορφα νομίσματα της Αμερικής. Το έκθεμα 18E έχει ονομαστική αξία 20 δολαρίων και η τιμή αγοράς του ανέρχεται στα 7,6 εκατ. δολάρια. Προέρχεται από την τελευταία παρτίδα χρυσών νομισμάτων που κόπηκαν ποτέ από την αμερικανική κυβέρνηση. Τα νομίσματα δεν βγήκαν ποτέ σε κυκλοφορία. Τα περισσότερα από τα 445.500 τεμάχια που φτιάχτηκαν οδηγήθηκαν στο χυτήριο πολύτιμων μετάλλων το 1937.




Τα περισσότερα, αλλά όχι όλα. Μερικά από τα νομίσματα ξεγλίστρησαν έξω από το Νομισματοκοπείο της Φιλαδέλφεια λίγο πριν καταστραφούν. Η Μυστική Υπηρεσία των ΗΠΑ, υπεύθυνη για την προστασία του νομίσματος της χώρας, τα αναζητά εδώ και 70 χρόνια. Έχουν αποτελέσει το θέμα τεσσάρων βιβλίων και ενός ντοκιμαντέρ.


Η ιστορία ξεκινά αμέσως μετά την ορκομωσία του Φραγκλίνου Ρούσβελτ στις 4 Μαρτίου 1933, εν μέσω της Μεγάλης Ύφεσης. Χιλιάδες τράπεζες κατέρρεαν καθώς ο κόσμος πανικοβλημένος απέσυρε τις αποταμιεύσεις του. Όσο η προσφορά χρυσού μειωνόταν, η χώρα αντιμετώπιζε πιθανή αφερεγγυότητα. Στις 5 Απριλίου, ο Ρούσβελτ εξέδωσε ένα Εκτελεστικό Διάταγμα που απαγόρευε την αποθησαύριση σε χρυσό και υποχρέωνε τους πολίτες να ανταλλάσσουν τα χρυσά νομίσματα με χαρτονομίσματα.


Ο μακρινός εξάδελφος του Ρούσβελτ, ο Θίοντορ, ήταν αυτός που είχε αναθέσει στον γλύπτη Augustus Saint-Gaudens να σχεδιάσει ένα χρυσό 20δόλαρο στις αρχές της δεκαετίας του 1900. Ήθελε ένα αμερικανικό νόμισμα εφάμιλλο σε ομορφιά με τα αρχαία ελληνικά. Στη μια του πλευρά αποτυπώνεται η μορφή της Ελευθερίας κρατώντας κλαδί ελιάς στο αριστερό χέρι και ένα πυρσό στο δεξί. Στην άλλη εικονίζεται ένας αετός που πετά και στο φόντο ο ανατέλλων ήλιος.


Τον Ιανουάριο του 1934, με απόφαση του Κογκρέσου, ο πρόεδρος κρατικοποίησε το χρυσό που κατείχε η Fed και αύξησε την τιμή της ουγγιάς. Όλα τα χρυσά νομίσματα του κράτους οδηγήθηκαν στο χυτήριο ώστε να μετατραπούν σε ράβδους. Το 1937 το Νομισματοκοπείο της Φιλαδέλφεια έστειλε στους φούρνους νομίσματα αξίας 50 εκατ. δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων των Double Eagles.


Περίπου την εποχή εκείνη, ένας κοσμηματοπώλης ονόματι Israel Switt, φέρεται να πούλησε μερικά από τα νομίσματα σε κάποιους από τους πιο γνωστούς εμπόρους και συλλέκτες της εποχής, σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα των Μυστικής Υπηρεσίας. Ο Switt πούλησε το έκθεμα 18E, σε έναν έμπορο από το Τέξας ο οποίος με τη σειρά του το πούλησε στο βασιλιά Φαρούκ της Αιγύπτου αντί 1.575 δολ. το 1944.


Επτά χρόνια αργότερα, ο βασιλιάς Φαρούκ εκθρονίστηκε και η περίφημη συλλογή των 8.500 χρυσών νομισμάτων του θα δημοπρατούνταν. Ανάμεσα σε αυτά και ένα Double Eagle του 1933. Όταν το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ είδε στον κατάλογο της δημοπρασίας του 1954 το νόμισμα ζήτησε από τους Αιγυπτίους να το επιστρέψουν στην Ουάσιγκτον. Την τελευταία στιγμή, το Double Eagle αποσύρθηκε από τη δημοπρασία, και στη συνέχεια εξαφανίστηκε.


Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ο Stephen Fenton, πρόεδρος της British Numismatic Trade Assn. και συλλέκτης νομισμάτων ο ίδιος δήλωσε ότι ένα Double Eagle του 1933 περιήλθε στην κατοχή του μέσω ένα αιγυπτίου κοσμηματοπώλη που είχε διασυνδέσεις με το στρατό. Ο Fenton αγόρασε το Double Eagle αντί 210.000 δολ. και κανόνισε να το πουλήσει σε έναν Αμερικανό ντήλερ, τον Jasper Parrino, για $850.000. Στις 7 Φεβρουαρίου 1996, ο Fenton μετέβη στη Νέα Υόρκη και το επόμενο πρωί, σε σουίτα του 22ου όροφο του ξενοδοχείου Hilton παρουσίασε το νόμισμα στον Parrino, ο οποίος είχε ήδη κανονίσει να το πουλήσει στον τεξανό ντήλερ Jack Moore για 1.650.000 $. Άνθρωποι της Μυστικής Υπηρεσίας περίμεναν ένοπλοι στο διπλανό δωμάτιο και μετά από μία σκηνή που θύμιζε χολυγουντιανή ταινία, κατέσχεσαν το νόμισμα.


Μετά από μία πενταετία νομικών διενέξεων, ο Fenton και το αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης κατέληξαν σε μία πρωτοφανή συμφωνία: Το νόμισμα θα έβγαινε σε δημοπρασία και οι δύο πλευρές θα μοιράζονταν τα έσοδα.


Tο Φεβρουάριο του 2002, το Νομισματοκοπείο ανακοίνωσε τη δημοπρασία του «ενός και μοναδικού» εικοσαδόλαρου από τον οίκο Sotheby’s. Η δημοπρασία που έλαβε χώρα στις 30 Ιουλίου σε μία ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα ξεκινησε με αρχική τιμή τα 2,5 εκατ. δολάρια. Έξι λεπτά αργότερα το νόμισμα κατοχυρώθηκε σε ανώνυμο αγοραστή, κατά πάσα πιθανότητα Αμερικανό, αντί 6,6 εκατ. δολαρίων, τίμημα σχεδόν διπλάσιο από οποιαδήποτε είχε δοθεί ποτέ για νόμισμα.


Ο αγοραστής δάνεισε το Double Eagle στην American Numismatic Society, η οποία το εκθέτει από τότε στην Fed της Νέας Υόρκης.


Δύο χρόνια αργότερα, ως κεραυνός εν αιθρία ήρθε η δήλωση της Joan Langbord, μοναχοκόρης του Israel Switt, ότι είχε στην κατοχή της 10 νομίσματα Double Eagles του 1933, τα οποία όπως δήλωσε, είχε ανακαλύψει ξαφνικά στον πάτο μίας τραπεζικής θυρίδας που είχε κληρονομήσει από τη μητέρα της. Ελπίζοντας σε μία συμφωνία παρόμοια με του Fenton, η Langbord στις 15 Σεπτεμβρίου 2004, συναντήθηκε με δικηγόρους του Νομισματοκοπείου. Μια εβδομάδα αργότερα παρέδωσε τα Double Eagles στην κυβέρνηση για έλεγχο γνησιότητας. Τα νομίσματα δεν επεστράφησαν ποτέ.Το Νομισματοκοπείο είχε επιβεβαιώσει τη γνησιότητα των νομισμάτων άλλα δεν επροτίθετο να συμφωνήσει σε κάποιο διακανονισμό. Το Δεκέμβριο του 2006 οι Langbords πήγαν το θέμα στα δικαστήρια.


Τον περασμένο Ιούλιο, οκτώ χρόνια μετά την αποκάλυψη της Langbord, ξεκίνησε η δίκη σε δικαστήριο της Φιλαδέλφεια. Μετά από οκτώ ημέρες αλλεπάλληλων καταθέσεων και παραστάσεων μαρτύρων, οι ένορκοι έλαβαν απόφαση υπέρ του κράτους την οποία, οι Langbords αναμένεται να εφεσιβάλουν. Ουδείς γνωρίζει που τελειώνει η ιστορία των νομισμάτων, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πως τα νομίσματα της υπόθεσης Langbord είναι πολύ πιθανό να μην είναι τα τελευταία Double Eagle σε κυκλοφορία.


Πηγή




http://www.youkoufme.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D-%CE%B1%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%8D/

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

ΥΓΡΟΝ ΠΥΡ: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ






Η γνωστότερη Βυζαντινή απεικόνιση του Υγρού Πυρός σε μικρογραφία από το χειρόγραφο του Σκυλίτζη.

Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

Υπόγεια Αθήνα: Στοές σήραγγες μυστικά ποτάμια - Μύθοι και αλήθειες για την πιο κρυφή πλευρά της πόλης







Κατάδυση στον υπόγειο κόσμο της Αθήνας σημαίνει κατάδυση στη σκοτεινή της πλευρά, στο υποσυνείδητό της.

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

Το θανάσιμο μυστικό του Βατικανού και του Αγίου Όρους(VIDEO)





Τα τεκμήρια που θα παρουσιάσουμε είναι αρκετά για να απορριφθούν, τόσο κατά γράμμα όσο και κατά πνεύμα, οι απόψεις που προσπαθούν εντέχνως να «περάσουν» κάποιοι πολέμιοι του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Τα επιχειρήματα των παπικών και των ΑΔΕΡΦΩΝ τους, των Ορθοδόξων,
είναι ρυπαρότερα, απαισιότερα, ανηθικότερα και εγκληματικότερα που έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα.

Επί 2000 χρόνια οι Χριστιανοί λοιδορούν εντέχνως τον Έλληνα κοσμοκράτορα Αλέξανδρο Φιλίππου. Με τη συγκατάθεση μερικών σύγχρονων Εθνικών, τους δίνεται η ευκαιρία να τον παρουσιάζουν ως σφαγέα των λαών.

Δηλαδή, υπάρχουν σήμερα κάποιοι Εθνικοί «δωδεκαθεϊστές», οι οποίοι ισχυρίζονται πως από τη στιγμή που ο Φίλιππος ο Β’ νίκησε του Αθηναίους στη Χαιρώνεια, χάθηκε και ο ελληνικός πολιτισμός. Λησμονούν όμως πως ο ελληνικός πολιτισμός εξαπλώθηκε και με την μεγάλη συμβολή του γιού του Φιλίππου, τον Μέγα Αλέξανδρο, σε όλη την Οικουμένη…!!!

Η δυσμενής αυτή προπαγάνδα άρχισε από το 1960, όταν κάποιοι έμμισθοι-από το Μπρούκλιν-δωδεκαθεϊστές βοήθησαν εδώ στην Ελλάδα το επίδοξο σχέδιο των ΠΑΠΙΚΩΝ και των ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ.

Όπως γνωρίζουμε από την Ιστορία, ο ψευτοστωικός φιλόσοφος της Ρώμης Σένεκας ήταν ένας κακός μιμητής της ελληνικής φιλοσοφίας και στενός Φίλος του Σαούλ ή Σαύλου, που αργότερα μετονομάστηκε σε Παύλος, ενώ οι Αρειανιστές ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, όπως και οι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ, τον ονόμασαν «Ο Απόστολος των Εθνών»…

Ο Σένεκας μιλούσε καλά τα ελληνικά κι χρησιμοποιούσε φράσεις και νοήματα της αττικής διαλέκτου, προσθέτοντας και ψήγματα της στωικής φιλοσοφίας. Ο Λατίνος αυτός γνώριζε για τα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι δόκιμοι μύστες ντύνονταν με δέρματα ζώων. Πέρα απ’ αυτό, μελέτησε τον παρσισμό, γιατί και αυτοί στις ιεροτελεστίες τους φορούσαν δέρματα ζώων. Εννοείται πως οι παρσιστές ιερείς, «που μιμούνταν του Έλληνες της Ελευσίνας» φορούσαν τα δέρματα των ζώων για να πάρουν τη δύναμή τους.


Ο μιμητής των Ελλήνων Σένεκας έγραψε:

«ντύσου με το πνεύμα ενός μεγάλου ανθρώπου».
Και ο Σαούλ-Σαύλος-Παύλος αντέγραψε:

«ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν». Επιστολή προς Ρωμαίους 13.4. Ο Σενέκας ήταν «όπου φυσούσε ο άνεμος», διότι ενώ ήταν φίλος και σύμβουλος του αυτοκράτορα Νέρωνα, εν τούτοις πήρε μέρος στη δολοφονία του. Πέρα από αυτό, ο Σενέκας είχε άγνοια για την ιστορία της Μακεδονίας, όπως επίσης και για τους αγώνες του Ισοκράτη να ενώσει όλους τους Έλληνες.

Το ότι ο Σενέκας είχε παντελή άγνοια για την ιστορία της Μακεδονίας και ιδίως για την ευεργεσία του Μ. Αλέξανδρου σε όλη οικουμένη, το αναφέρει ο ίδιος ο ψευτοφιλόσοφος, γεγονός που αποδεικνύεται μέσω μιας επιστολής του προς τον Παύλο:


« Ο Σενέκας προς τον Παύλο. Χαίρε. Σε χαιρετώ αγαπητέ μου φίλε Παύλε. Πιστεψέ με…. μέχρι να έλθει ο καιρός της ευτυχίας και να βάλει ένα τέρμα σε όλα αυτά ο κόσμος υποφέρει από τους ισχυρούς….. πάρε παράδειγμα του αρχαίους, που τόσο υπέφεραν από τον Μακεδόνα το Γιό του Φιλίππου…»

Από την αλληλογραφία του Σενέκα με τον Παύλο, Lipsius: Acta Apostolum Apocrypha, Τόμος Ι. Ο Παύλος είχε κι αυτός άγνοια για την ένδοξη ιστορία του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου- προφανώς δεν τον είχε «ΑΓΓΙΞΕΙ» ακόμα το….ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ…!!!
Είχε πλήρη άγνοια ακόμη και για τους αγώνες για την ελευθερία της Ελλάδος του Φιλίππου του Ε’, όπως και για τη θυσία του Περσέα, του τελευταίου βασιλιά της Μακεδονίας.

Εάν ο Σαύλος-Παύλος είχε τις στοιχειώδεις γνώσεις για το ένδοξο ιστορικό παρελθόν της Μακεδονίας, τότε το βέβαιο είναι ότι θα διαμαρτυρόταν, έστω χαλαρά. Αλλά το ότι δεν διαμαρτυρήθηκε και δεν διαφώνησε με τον φίλο του Σενέκα σημαίνει ότι ήταν διπλωμάτης και πολιτικάντης, ενώ η θεοπνευστία του είχε πάει περίπατο στην Ταρσό.

Το θανάσιμο μυστικό που «Καίει» το Βατικανό και την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, βρίσκεται μέσα στα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας.
Συγκεκριμένα, το 1947 βρέθηκαν τα χειρόγραφα των ανθρώπων του Κουμράν της Νεκρής Θάλασσας. Οι πάπυροι του Κουμράν έχουν ζωή 2000 ετών. Αναφέρονται στον δίκαιο Δάσκαλο Πολεμιστή που θα επιστρέψει μία μέρα στη ζωή και θα τιμωρήσει τους κακούς «Μάριος Βερέττας: Τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας».

Όμως……….!!!!!!!!!!!!!!!!

Μετά το 1947 που αποκαλύφθηκαν οι πάπυροι του Κουμράν ή τα χειρόγραφα της Νεκρής θάλασσας, κάποια χειρόγραφα ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ μυστηριωδώς. Επειδή, κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του, θα εισχωρήσουμε στα άδυτα του Βατικανού, ή της Αγίας….Μαφίας, όπως αποκαλείται από τον Γάλλο συγγραφέα ζαν Σαρλιέ, ό οποίος έγραψε το βιβλίο ΒΑΤΙΚΑΝΟ, η ΑΓΙΑ ΜΑΦΙΑ.

Επόπτης εκεί είναι ο Γκιουζέπε Γκαροφάνο, ο οποίος εξαφάνισε τα επίμαχα κομμάτια. Το Βατικανό έχει αυτό το χόμπι, να εξαφανίζει,-να πληρώνει και να εξαγοράζει ότι μπορεί να κατεδαφίσει το οικοδόμημα που λέγεται ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ-. Ότι λοιπόν μπορεί να προκαλέσει υποψίες στο πλατύ κοινό, όπως έπραξε με τον Γάλλο συγγραφέα – Ερευνητή Ρομπερ Αμπελέν**** για μια άλλη υπόθεση.

Τα αγορασμένα από το Βατικανό χειρόγραφα έγραφαν ότι ο δίκαιος άνθρωπος ή δίκαιος Δάσκαλος-Πολεμιστής ήταν ο Αλέξανδρος Φιλίππου!
Μερικοί εξέφρασαν τη γνώμη ότι τα χειρόγραφα εννοούσαν τον Ιησού, αλλά ο Γαλιλαίος δεν ζούσε την εποχή στην οποία αναφέρονται.

Ωστόσο, στην Ευρώπη υπάρχουν, μερικές χιλιάδες καθηγητές Πανεπιστημίων, οι οποίοι τυγχάνει να είναι ελληνιστές. Μερικοί λοιπόν, από αυτούς που ανέλαβαν την αποκρυπτογράφηση των χειρογράφων, έβγαλαν μερικά φωτοαντίγραφα και, αφού πήραν και τέσσερα κανονικά χειρόγραφα του Κουμράν, αποφάσισαν να έλθουν στην ΕΛΛΑΔΑ.


Ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωστοποιηθεί το γεγονός ότι τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας πλέκουν το εγκώμιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ συγχρόνως δινόταν η ευκαιρία να γίνει πλέον γνωστό ότι ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ είχε πλήρη άγνοια για την ΙΣΤΟΡΙΑ της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Στις 24 Ιουλίου 1971, ξεκίνησαν για την Ελλάδα οι ελληνιστές Ευρωπαίοι καθηγητές για να γνωστοποιήσουν το περιεχόμενο των χειρογράφων, με το ελληνικό φέρι-μποτ «ΕΛΕΑΝΝΑ», αλλά δεν ήταν γραφτό τους να φτάσουν ζωντανοί, επειδή το Βατικανό, οι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ αξιωματούχοι ΙΕΡΕΙΣ, οι Μοναχοί του Άθω και ο Τίτο είχαν διαδώσει στους ορθόδοξους κύκλους ότι οι Ευρωπαίοι έρχονταν στην Ελλάδα έχοντας ως απώτερο σκοπό να ΔΥΣΦΗΜΙΣΟΥΝ την ΟΡΘΟΔΟΞΗ Εκκλησία και να κάνουν τους νέους της να στρέψουν το ενδιαφέρων τους σε άλλα, πιο ουσιώδη θέματα. Φοβήθηκαν ότι θα έχαναν το Ποίμνιο, τα ζώα που έχουν σταβλίσει, και θα έχαναν τα δισεκατομμύρια που μαζεύουν για 2000 χιλιάδες χρόνια….


Το βρώμικο κόλπο ΕΠΙΑΣΕ. Οι ΠΑΠΑΔΕΣ έπεισαν τους αφελείς ότι έρχονται στην Ελλάδα οι πρόδρομοι του Αντιχρίστου… Αυτό ήταν !!!! Το «Ελεάννα» πήρε ΦΩΤΙΑ. Αλλά ας δούμε τι ακριβώς έγραψαν οι ευρωπαϊκές εφημερίδες:

LE MOND:

«Επί πολλές ημέρες οι Ορθόδοξοι ιερείς και Καλόγεροι του Αγίου Όρους έλεγαν πως δεν πρέπει να έλθουν οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα γιατί θα οδηγήσουν τους νέους σε λάθος δρόμο. Και πράγματι δεν τους επέτρεψαν να έλθουν. Διότι το φέρι-μποτ «Ελεάννα» πήρε φωτιά, ενώ οι ναυαγοσωστικές βάρκες δεν κουνήθηκαν από τον τόπο τους. Ο πλοίαρχος και οι αξιωματικοί έδειξαν μία ανεξήγητη αδιαφορία, και έφυγαν κρυφά με μία βάρκα, ενώ οι τουρίστες βρήκαν οικτρό θάνατο…..» Le Mond, 25 Ιουλίου 1971..

Σημείωση: **** Ρομπερ Αμπελέν: έγραψε τρία βιβλία.
1) Ιησούς ή το Θανάσιμο Μυστικό των Ναϊτών
2)Γολγοθάς και τα βαριά Μυστικά του
3)Οι τρείς Πάπισσες και Οι Υιοί του Δαβίδ
αλλά το Βατικανό πλήρωσε για τα δύο βιβλία τον Ρομπερ Αμπελέν με ένα κτήμα πολλών στρεμμάτων και έναν πύργο πολλών δωματίων, εκί στο Βέλγιο, όπως επίσης και με αρκετά εκατομμύρια δολάρια.
Τα δύο αυτά βιβλία δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας...

Συνεχίζεται….

Provencal du Dimanche: 25/7/1971

«Οι Ευρωπαίοι Φιλέλληνες ήλθαν να προσκηνήσουν την Ελληνική Γη και ιδιαίτερα την Μακεδονία. Ξαφνικά όμως το πλοίο «Ελεάννα» που τους μετέφερε, πήρε φωτιά. Ακολούθησε πανδαιμόνιο. Οι τουρίστες κάηκαν ζωντανοί, όπως και μικρά παιδιά, επειδή έτσι θέλησαν οι Ιερείς της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Ο πλοίαρχος με τους αξιωματικούς του εξαφανίστηκαν με μία βάρκα, ενώ οι άλλες σωσίβιες βάρκες έμειναν αχρησιμοποίητες….. Οι Έλληνες μοναχοί είναι τώρα ικανοποιημένοι».
Τίποτα δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτούς του αξιωματούχους των χριστιανικών ΔΟΓΜΑΤΩΝ που να είναι αληθινό, ελεύθερο και νόμιμο.
Μέσα στις σάπιες καρδιές τους υπάρχουν πολύ κακά ένστικτα. Όλες οι σκέψεις των Καθολικών και των Ορθοδόξων αποτελούν μία εκούσια απάτη. Αυτά του δίδαξε η ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, αυτά κάνουν….

Επί δύο χιλιάδες χρόνια η ΕΛΛΑΔΑ προδόθηκε απ’ αυτούς αμέτρητες φορές. Ανταλλάχτηκε, ρημάχτηκε, ανασκάφτηκε συθέμελα, υποθηκεύτηκε, αλλά, δυστυχώς γι’ αυτούς, η ΕΛΛΑΔΑ είναι «καταδικασμένη» να ξαναγίνει ο φάρος του κόσμου…! Μέχρι εδώ ήταν όμως. Από εδώ και στο εξής, η ζωή τους θα είναι σαν όνειρο, το οποίο θα τους φαίνεται ωραίο, αλλά μόλις ξυπνήσουν, αυτό που θα αντικρίσουν θα είναι ζωντανό και ανυπόφορα πραγματικό.

(Αυτή η σύγχυση επικρατεί στους ισχυρούς. Φοβούνται αλλήλους, φοβούνται και την ανθρωπότητα, η ανθρωπότητα φοβάται τους παραπάνω..! η Αμερική φοβάται το Βατικανό, το Βατικανό φοβάται την Αμερική, φοβάται και την Ευρώπη, η Ευρώπη φοβάται την Αμερική. Οι τρείς αυτοί φοβούνται αλλήλους, φοβούνται και την ανθρωπότητα, η ανθρωπότητα φοβάται και τους τρείς. Ένας φαύλος κύκλος….
Ο Αμερικανοσιωνιστής δεν ξέρει τα μελλοντικά σχέδια του πιστού Ρώσου στρατιωτικού, ο Πάπας δεν ξέρει τι ακριβώς σκέφτεται ο Ρώσος, ο Ρώσος δεν ξέρει τις σκέψεις του Αμερικανοσιωνιστή, η Ιστορία δεν ξέρει αν θα παραμείνει αναλλοίωτη. Οι τέσσερεις αυτοί φοβούνται αλλήλους, φοβούνται και τη μελλοντική Ελλάδα, η μελλοντική Ελλάδα, όμως δεν φοβάται κανέναν…..!!)… Αφού λοιπόν ο Σενέκας και ο φίλος του Παύλος αγνοούσαν πως Μέγα Αλέξανδρος σεβάστηκε όλες τις θρησκείες και όλους τους λαούς , έκριναν και έβγαλαν το συμπέρασμα πως ο Αλέξανδρος ήταν ο βασανιστής της Ελλάδος και του υπόλοιπου πληθυσμού της Γης. Έτσι φτάνουμε στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, όπου ο Τίτο με τον Μάρκο Βαφειάδη δήλωσαν τα εξής:

«Εφόσον η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας δεν έβγαλε μιλιά για όλα όσα είπαν ο Σενέκας και ο Απόστολος Παύλος, τότε όσοι περισσεύουν στα νότια της Σερβίας θα τους ονομάσουμε Μακεδόνες και θα τους παρουσιάσουμε ως απογόνους τοτ Αλέξανδρου»…!!!! Γιαίτσε, Δεκέμβριος 1943. Όλα γενικά τα «ανεμομαζώματα» της νότιας Γιουγκοσλαβίας δεν ε’ιχαν εθνική συνείδηση, ιδίως αυτοί που κατοικούσαν στα Σκόπια. Οπότε, θα έπρεπε να βρεθεί ένα έθνος να τους υιοθετήσει.

Να γιατί ο Τίτο τους έδωσε ένα έθνος, τη Μακεδονία, ενώ στην πραγματικότητα Μακεδονο-Βούλγαροι, Μακεδονο-Σέρβοι, Μακεδονο-Κροάτες και Μακεδονο-Αλβανοί δεν υπήρξαν ποτέ. Έτσι, το Δεκέμβριο του 1943, ο Τίτο ανακήρυξε τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στη συνδιάσκεψη του Γιαίτσε. Θα μπορούσαν όμως οι αξιωματούχοι της Ορθοδοξίας να το αποτρέψουν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 με αρχές της δεκαετίας του 1970. πως όμως θα έκαναν μία τέτοια ανατροπή, τη στιγμή που τους βαραίνει ένα ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ με το «Ελεάννα»;


Αυτός ήταν και έιναι ο ρόλος ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ –ΙΟΥΔΑΪΚΗΣ- ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ , να εξαφανίσει των ΕΛΛΗΝΩΝ το ΓΕΝΟΣ από το ΑΙΓΑΙΟ….. Αγνοούν σκοπίμως οι σύγχρονοι επικριτές του Μεγάλου Αλεξάνδρου ότι όλες οι χώρες που βρέθηκαν υπό την κατοχή άλλων λαών υπέφεραν τα πάνδεινα. ‘Όπως εδώ και 2000 έτη, υποφέρουν οι Έλληνες από τον ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ..

Οι Ρωμαίοι για παράδειγμα, όταν ένιωθαν ανία, ΈΣΦΑΖΑΝ για να περάσουν την ώρα τους. Αλλά όσοι το κάνουν αυτό, χάνουν τελικά τον εαυτό τους. Το ίδιο έγινε και με το Τζέγκινς Χαν, τον Ναπολέοντα , τον ΚΕΜΑΛ ΑΤΤΑΟΥΡΚ και τον ΧΙΤΛΕΡ.

Με τον Αλέξανδρο, όμως κανένας λαός δεν βάδισε στη λεωφόρο της απόγνωσης, ούτε στην ατραπό της στέρησης, μα ούτε στην πύλη της αγωνίας. Αντιθέτως, έζησαν πολύ καλύτερα απ’ ότι ζούσαν. Κανένας λαός της Ανατολής δεν δέχεται κακόπιστη κριτική για τον Έλληνα στρατηλάτη, εκτός από έναν, του Ιουδαίους….!

video

http://hellas-diaggeleas.blogspot.gr/2012/09/blog-post_8690.html


Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Η Γη εκτός ελέγχου! ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΞΕΡΟΥΝ...






Σας παραθέτω τα παρακάτω γεγονότα για να τα δείτε και να αποφασίσετε για τον εαυτό σας


Ολα τα κομμάτια του παζλ οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο μαγνητικός μας άξονας ακολουθεί τελευταία μια συμπεριφορά έξω απ΄ τα συνηθισμένα. Ποιες μπορεί να είναι οι γεωλογικές επιπτώσεις και ποιον ρόλο παίζει το κινεζικό «Φράγμα των Τριών Φαραγγιών»;

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, στις 11.00 τη νύχτα, χιλιάδες μαυροπούλια άρχισαν να... πέφτουν βροχή στις στέγες και στους δρόμους της μικρής αμερικανικής πόλης Βeebe του Αρκάνσας. Τις αμέσως επόμενες ημέρες οι
ορνιθολόγοι που εξέτασαν τα πτώματα αποφάνθηκαν ότι
δεν πέθαναν από δηλητηρίαση ή ασθένεια, αλλά συνεπεία της πτώσης τους. Δηλαδή, ότι τα πουλιά αυτά- που πετούν σε σμήνη- στράφηκαν όλα μαζί προς... τη Γη! Γιατί άραγε; Τι ήταν αυτό που τα αποπροσανατόλισε τόσο, και μάλιστα νυχτιάτικα, ώστε να ορμήσουν στο ναδίρ;
Ο απροσδόκητος αυτός θάνατος των πουλιών δεν ήταν ο μόνος. Τις επόμενες ημέρες χιλιάδες νεκρά πουλιά βρέθηκαν στις Πολιτείες του Τενεσί, του Κεντάκι, του Ιλινόι, της Αριζόνας, του Τέξας, της Λουιζιάνας, της Καρολίνας... αλλά και της Ν. Αμερικής, της Αγγλίας, της Σουηδίας και της Ουγγαρίας. Ωστόσο οι μαζικοί αυτοί θάνατοι ήταν απλά οι τελευταίοι σε μια αλυσίδα ανεξήγητων θανατικών σε χιλιάδες ψάρια και καβούρια ανά τον πλανήτη, από το 2009: Ινδιάνα, Λουιζιάνα, Αρκάνσας, Μέριλαντ, Φλόριδα, Αϊτή, Βραζιλία, Ουαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Βιετνάμ και Νέα Ζηλανδία ήταν τα «πεδία μαχών» των θαλάσσιων οργανισμών με τον άγνωστο εχθρό τους. Τι να σκεφτεί κανείς, όταν οι ίδιοι οι επιστήμονες σήκωναν τα χέρια ψηλά; Ο μόνος κοινός τόπος των θανατικών που θα αιτιολογούσε τον αποπροσανατολισμό θα μπορούσε να ήταν μια σειρά σημαντικών και αιφνίδιων διαταραχών των γραμμών του «μαγνητικού χάρτη της Γης».
Με πόσα «τρέχει» ο πόλος;
Παραξενεμένος ο ίδιος από το φαινόμενο, αναζήτησα τι το σχετικό με το μαγνητικό πεδίο της Γης είχε σημειωθεί πρόσφατα. Εντόπισα ειδήσεις όπως εκείνη για το ότι «η μετατόπιση των πόλων αναγκάζει αεροδρόμιο στη Φλόριδα να επαναριθμήσει τους διαδρόμουςτου». Τι είχε συμβεί; Ο Βόρειος Μαγνητικός Πόλος γνωρίζουμε ότι μετατοπίζεται, με ταχύτητα περίπου 25 μίλια ανά έτος. Τώρα όμως, κατά το Νational Geographic, τρέχει με... 40 μίλια τον χρόνο!

Προμήθειες «καταστροφής»
Τι άλλο «συμπτωματικά» απρόσμενο ανακοινώθηκε εκείνες τις ημέρες; Το βρήκα στις ιστοσελίδες κρατικών προμηθειών της αμερικανικής κυβέρνησης (www. fbo. gov): Υπό τον κωδικό προκήρυξης SΡ0600-11-R-0207, το Τμήμα Προμηθειών Ενέργειας για την Αμυνα ζητεί, ως τις 6 Φεβρουαρίου, να βρει ποιοι μπορούν να του προμηθεύσουν εντός 24ώρου 24.000 γαλόνια βενζίνης και 135.000 γαλόνια πετρελαίου για καθεμία από τις... προαναφερθείσες Πολιτείες της δοκιμής GΡS, προκειμένου να αντιμετωπισθεί ενδεχόμενη κατεπείγουσα ανάγκη!

Το εντυπωσιακό αυτό ζητούμενο έλαβε ακόμη πιο δραματικό χαρακτήρα στις 20 Ιανουαρίου: Υπό τον κωδικό ΗSFΕΗQ-11-R-Μeals, το Τμήμα Προμηθειών της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαχείρισης Επειγουσών Αναγκών (FΕΜΑ) έψαχνε το ποιοι μπορούν να της παραδώσουν- πάλι άμεσα- συσκευασμένες μερίδες φαγητού για πληθυσμό 7 εκατομμυρίων ανθρώπων, επί 10 ημέρες. Την ίδια ημέρα, υπό τον κωδικό ΗSFΕΗQ-11-R-Ηydro, ζητούσε αντίστοιχες προσφορές για άμεση παράδοση 210 εκατομμυρίων φιαλών ύδατος. Ο προϋπολογισμός αυτών των δύο προμηθειών ξεπερνούσε το μισό δισεκατομμύριο δολάρια! Αμφότερες οι ανακοινώσεις έλεγαν ότι προορίζονταν «για δράσεις ανακούφισης απόκαταστροφικό φαινόμενο εντός της ζώνης του ρήγματος Νew Μadrid».
Ρήγμα Νew Μadrid και Υellowstone
Οι δύο εφιάλτες των ΗΠΑ: το υπόγειο ηφαίστειο του Yellowstone στα ΒΔ και το ρήγμα της Νew Μadrid στα ΝΑ (με πορτοκαλί, η ζώνη καταστροφών από σεισμό 6,8 ρίχτερ του 1895)Οπότε το ερώτημα τώρα στρεφόταν στο τι ήταν το ρήγμα της Νέας Μαδρίτης. Η γνωστή εγκυκλοπαίδεια του Διαδικτύου, Wikipedia, με διαφώτισε: «Νοτιοδυτικά της Νew Μadrid του Μισούρι εκτείνεται μια κύρια σεισμογενής ζώνη,που ήταν υπεύθυνη για τους σεισμούς που εκδηλώθηκαν εκεί στα έτη 1811-1812,μεγέθους ως και 8 ρίχτερ. (...) Η πιο πρόσφατη εκτίμηση της Αμερικανικής Υπηρεσίας ΓεωφυσικώνΜελετών (USGS) κατεβάζει την πιθανότητα σεισμού 8 ρίχτερ στηνπεριοχή στο 10% για τα επόμενα 50 έτη». Αρα... ουδέν το κατεπείγον με βάση τα δημοσιευμένα γεωδυναμικά δεδομένα. Θα έπρεπε ή να εφησυχάσω αποδεχόμενος ότι η αμερικανική κυβέρνηση ξοδεύει τρομακτικά ποσά για το τίποτε- σε καιρό κρίσης- ή να υποκύψω στο σενάριο συνωμοσίας ότι«γνωρίζουν για την αιφνίδια μετατόπιση των πόλων και τις συνέπειέςτης και ετοιμάζονται να σώσουν ό,τι είναι δυνατόν να σωθεί, χωρίςπανικό και αναρχία».

Ακολουθώντας το ρηθέν «δεν σ΄ αφήνω ν΄ αγιάσεις», η βρετανική εφημερίδα «Daily Μail» ανήρτησε στις 25 Ιανουαρίου άρθρο με τον μακροσκελέστατο τίτλο: «Πρόκειται το μεγαλύτερουπερ-ηφαίστειο της Γης να εκραγεί,για πρώτη φορά ύστερα από 600.000 χρόνια,αφανίζοντας τα δύοτρίτα των ΗΠΑ;». Το εν λόγω ηφαίστειο είναι αυτό που βρίσκεται κάτω από το Εθνικό Πάρκο Υellowstone, στο Γουαϊόμινγκ, και δίνει- ως σήμερα- τους υπέροχους θερμοπίδακες που απολαμβάνουν οι πολυπληθείς επισκέπτες της περιοχής. Στο άρθρο όμως επισημαίνεται ότι από το 2004 ο πυθμένας του πάρκου ανέρχεται με ιδιαίτερα ανησυχητική ταχύτητα: Στα τρία μόλις τελευταία χρόνια ανεβαίνει κατά 10 εκατοστά τον χρόνο. Αν όντως η κίνηση αυτή προαναγγέλλει έκρηξη, τότε... μπορεί να έχουμε ακόμη και το χιλιαπλάσιο της έκρηξης που έδωσε το όρος St. Ηelen τo 1980! Εστω και αν δεν συμβούν όσα δραματοποιούσε η ταινία «2012», το ρήγμα της Νέας Μαδρίτης θα έχει κάθε λόγο να ξυπνήσει. Και αν κοιτάξει κανείς τον χάρτη των ΗΠΑ, θα δει ότι τα δύο αυτά επίκεντρα πιθανής καταστροφής διατρέχουν τις ΗΠΑ από ΒΔ προς ΝΑ. Δικαιολογημένος λοιπόν ο λόγος περί«αφανισμού των δύο τρίτων»...

Στην καλύτερη περίπτωση, μια έκρηξη ηφαιστείου στο Υellowstone θα εκτονωνόταν με οριζόντιες διαφυγές της λάβας και η μόνη πλανητική διαταραχή θα ήταν ένα σύννεφο αιθαλομίχλης- όπως εκείνο του περασμένου Απρίλη, από το ισλανδικό ηφαίστειο- σε πολλαπλάσια έστω κλίμακα. Ωστόσο μια πρόσφατη μελέτη για τη φύση του υπεδάφους στο Υellowstone υποστηρίζει τον εφιάλτη της χειρότερης εκδοχής: Ομάδα γεωφυσικών του Πανεπιστημίου της Γιούτας, υπό τον καθηγητή Robert Β, Smith, παρουσίασε το τρισδιάστατο μοντέλο του «διάπυρου πυλώνα» που βρίσκεται κάτω από το πάρκο. Ο πυλώνας αυτός είναι ένας κορμός λάβας που ξεκινάει από τον μανδύα της Γης και φθάνει ως τη βάση της λιθόσφαιρας (βλ. http://en. wikipedia. org/wiki/Μantle-plume). Καθώς η πλάκα της αμερικανικής ηπείρου μετακινήθηκε στους γεωλογικούς αιώνες, ο πυλώνας αυτός δεν είναι πλέον κατακόρυφος: Το άνω τμήμα του έγινε ένα οριζόντιο καυτό ποτάμι κάτω από τις Πολιτείες Αϊνταχο και Γουαϊόμινγκ, που φθάνει ως το Ορεγκον, πάνω από την Καλιφόρνια. Αν «το καπάκι της χύτρας τιναχτεί», κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τον χάρτη της επόμενης Αμερικής!

Οταν ο Ηλιος ανατέλλει νωρίτερα!

Ο απύθμενος νερόλακκος Μorning Glory είναι μια εύθραυστη βαλβίδα ασφαλείας στη «χύτρα ταχύτητας» του YellowstoneΣτις 11 Ιανουαρίου οι κάτοικοι της πόλης Ιlulissat- στη δυτική ακτή της Γροιλανδίας- ξύπνησαν περιμένοντας άλλη μία ημέρα στο σκοτάδι: Η θέση της πόλης τους, τρεις μοίρες βόρεια του Αρκτικού Κύκλου, εγγυάται ότι κάθε χρόνο ο ήλιος πρωτοεμφανίζεται στις 13 Ιανουαρίου. Ωστόσο... εφέτος συνέβη το καταπληκτικό να ανατείλει δύο ημέρες νωρίτερα! Τι έφερε αυτή την αλλαγή;

Οι επιστήμονες που ρωτήθηκαν έμειναν εκστατικοί. «Δεν μπορεί ναείναι αλλαγή της πραγματικής ανατολής,γιατί αυτό θα προϋπέθετε αλλαγή των παραμέτρων τροχιάς περιστροφής της Γης ή του Ηλίου»είπε ο καθηγητής Ατμοσφαιρικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Fairbanks της Αλάσκας John Walsh. Οπότε, τι έμενε ως εξήγηση; «Μια ατμοσφαιρικήοφθαλμαπάτη, από τη διάθλαση του ηλιακού φωτός στον ορίζοντα» πρότεινε ο Τhomas Ρosch, του Αυστριακού Ινστιτούτου Αστρονομίας, «η ανάκλαση πάνω στον λιωμένο πλέον παγετώνα» είπε και ο καθηγητής Γεωδαισίας στο Πανεπιστήμιο Νότιας Φλόριδας Τim Dixon - και οι περισσότεροι επιστήμονες συμφώνησαν μαζί τους. Αγνοούσαν όμως μια μικρή λεπτομέρεια: Στην Ιlulissat ο ήλιος δεν ανατέλλει πάνω από τη θάλασσα ή τον παγετώνα, αλλά πίσω από μια βουνοκορφή!

Η πιθανότητα διασύνδεσης μιας μαγνητικής διαταραχής με την απρόσμενη ανατολή στη Γροιλανδία, αλλά και τους μαζικούς θανάτους πουλιών και ψαριών, τις «δοκιμές του GΡS», τα σενάρια προετοιμασίας για μεγα-σεισμό και μεγα-ηφαίστειο στις ΗΠΑ, άρχισε από ερασιτεχνική εικασία να γίνεται τώρα όλο και μεγαλύτερη υποψία. Υποψία που έγινε πιο βάσιμη όταν διάβασα την απάντηση στο ερώτημα του καναλιού Fox Νews «Γιατί αλλάξατε την κατεύθυνση των αεροδιαδρόμων στην Τάμπα της Φλόριδας;»: Ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαχείρισης Επειγουσών Αναγκών (FΕΜΑ) Ρaul Τakemoto είπε ότι «ναι μεν τα μαγνητικά πεδία της Γης βρίσκονται διαρκώς σε κίνηση,αλλά σπάνια σε τόσο μεγάλη έκταση ώστε να απαιτείται ο επαναπροσανατολισμός των αεροδιαδρόμων.Για να βεβαιωθούμε ότι έχουμε ακρίβεια, έπρεπε να κάνουμε τις αλλαγές». Δηλαδή παραδέχθηκε απρόσμενα μεγάλη αλλαγή των μαγνητικών γραμμών!

Το «Φράγμα των Τριών Φαραγγιών»
Τότε ήταν που θυμήθηκα το... τσουνάμι: Τον Ιανουάριο του 2005 η ΝΑSΑ ανακοίνωσε ότι το τσουνάμι της Σουμάτρας μετατόπισε τον Βόρειο Πόλο κατά περίπου 2,5 εκατοστά, στρογγύλεψε ακόμη περισσότερο τη Γη και - ως συνέπεια- ο πλανήτης μας περιστρέφεται με μεγαλύτερη ταχύτητα και η διάρκεια της ημέρας μειώθηκε κατά 2,68 μικροδευτερόλεπτα. Και αυτά ήταν μόνο η αρχή των αντίστοιχων συμβάντων που επακολούθησαν: Ο σεισμός 7,8 ρίχτερ που συγκλόνισε τη Νέα Ζηλανδία στις 16 Ιουλίου 2009 τη μετατόπισε κατά 25 εκατοστά εγγύτερα προς την Αυστραλία. Και όπως δήλωσε στις 3 Φεβρουαρίου 2010 ο Richard Gross της ΝΑSΑ, o σεισμός 8,8 ρίχτερ της Χιλής μετατόπισε τον άξονα περιστροφής της Γης κατά ακόμη 8 εκατοστά και μίκρυνε την ημέρα της κατά άλλα 1,26 μικροδευτερόλεπτα!

Είχαμε δηλαδή απανωτά «χτυπήματα κλονισμού» του άξονα περιστροφής του πλανήτη μας, που σίγουρα διατάραξαν τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου του. Αλλά τι ήταν αυτό το τόσο κοντινό στην Πρωτοχρονιά που έφερε τα πρόσφατα συμπτώματα «παραζάλης»; Ανέτρεξα στα πρόσφατα... κατορθώματα της ανθρώπινης παρέμβασης στο περιβάλλον και έπεσα πάνω στην αποκάλυψη: Στις 26 Οκτωβρίου 2010 το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό φράγμα του πλανήτη, το «Φράγμα των Τριών Φαραγγιών» της Κίνας, έπιασε για πρώτη φορά το μέγιστο όριο υδάτινων αποθεμάτων του, ύψους 175 μέτρων. Τι είχε πει γι΄ αυτό, το 2005, ο ερευνητής Βenjamin Chao του Goddard Space Flight Center της ΝΑSΑ; Οτι «η επίπτωση του τσουνάμι της Σουμάτρας μπορεί να παραβληθεί μόνο με εκείνη που θα έχει το γέμισμα του φράγματος της Κίνας με 10 τρισεκατομμύρια γαλόνια νερού, που θα κουνήσει τον άξονα της Γης κατά δύο εκατοστά και θα μικρύνει την ημέρα κατά 0,06 μικροδευτερόλεπτα» !

Σαν τους καλικάντζαρους του παραμυθιού λοιπόν «τσεκουρέψαμε το δένδρο» που κρατάει τη Γη στη θέση της. Τώρα η σβούρα γυρίζει απρόβλεπτα, ξυπνώντας τους πύρινες Τιτάνες που κοιμούνταν κάτω από τα ηφαίστεια και τα σεισμικά ρήγματα. Ο ήλιος μπορεί να ανατέλλει νωρίτερα στην Αρκτική και η γη της Γροιλανδίας να ξαναγίνεται πράσινη, αλλά τα πουλιά τώρα δεν θα «πεθαίνουν τραγουδώντας». Πόσω μάλλον οι άνθρωποι...


ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΓΗΣ;

Η απόκλιση του μαγνητικού άξονα της Γης από τον γεωγραφικό της και η σταθερή ή μη ταλάντωση του πλανήτη μας κατά την αυτοπεριστροφή του είναι ίσως τα «κλειδιά» όσων απρόσμενων συμβαίνουν και... μέλλουν να συμβούν
Το ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της το ξέρουμε όλοι. Οπως και το ότι η περιστροφή της δεν γίνεται ακριβώς γύρω από τον γεωγραφικό άξονα Βορρά- Νότου, αλλά με μια κλίση 23,5 μοιρών... συνήθως. Συνήθως, διότι η κλίση αυτή εξαρτάται τόσο από το σχήμα της Γης (πόσο φαρδύτερη είναι στη «μέση» της απ΄ ό,τι στο «ύψος» της) όσο και από το «πόσο νερό έχει επάνω της». Αυτό το δεύτερο έχει να κάνει με το ότι η κλίση περιστροφής του πλανήτη είναι τώρα μεγαλύτερη απ΄ ό,τι επί Εποχής των Παγετώνων. Καθώς οι πάγοι έλιωσαν στον Βορρά, έγιναν νερά που χύθηκαν στους ωκεανούς και μετατόπισαν το βάρος προς τον Ισημερινό. Απόρροια αυτού ήταν μια ταλάντωση του άξονα, που μετακινεί τον Βόρειο Πόλο κατά 10 εκατοστά κατ΄ έτος, κατά μήκος του μεσημβρινού που περνάει από το Τορόντο και τον Παναμά. Αυτή η ταλάντωση, σύμφωνα με τη μελέτη των F. W. Landerer, J. Η. Jungclaus και J. Μarotzke (Geophys. Res. Lett., 36, L17603, doi:10.1029/2009GL039692, 2009), επιτείνεται από το «θερμοκήπιο» που έστησαν οι άνθρωποι με τα καυσαέριά τους και το αφύσικο λιώσιμο των πάγων, με συνέπεια να έχουμε περαιτέρω ετήσια μετατόπιση του Βόρειου Πόλου κατά 2,6 εκατοστά. Και, σαν να μη φθάνει αυτό, οι εν λόγω επιστήμονες προειδοποιούν ότι η υπερθέρμανση των ωκεανών και η επέκτασή τους θα επιφέρουν ακόμη μεγαλύτερη κλίση του άξονα περιστροφής!


Η ως πρόσφατα κρατούσα θεωρία έλεγε ότι το μαγνητικό πεδίο της Γης γεννιέται από την κίνηση λιωμένων σιδηρομεταλλευμάτων γύρω από την ακόμη ταχύτερα περιστρεφόμενη «στέρεη σιδερένια καρδιά» του πλανήτη, εν είδει «δυναμό». Επομένως, ένας τρόπος να αλλάζει ο άξονας αυτού του μαγνητικού πεδίου είναι να γεννιούνται πυλώνες λιωμένου σιδηρομεταλλεύματος που αναβλύζουν προς την επιφάνεια, στη μία πλευρά του πλανήτη.Την εξήγηση αυτή έδωσε ο γεωφυσικός Αrnaud Chulliat, του Ιnstitut de Ρhysique du Globe στο Παρίσι, τον Δεκέμβριο του 2009. Αλλά, τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, ο Gregory Ryskin, του Νorthwestern University στο Ιllinois των ΗΠΑ, διετύπωσε μια ακόμη πιο ριζοσπαστική θεωρία (βλ.http://iopscience.iop.org/1367-2630/11/6/063015/fulltext ): Είπε ότι τα ηλεκτραγωγά άλατα των θαλασσών δημιουργούν ένα «ωκεάνιο μαγνητικό πεδίο» που αλλοιώνει εκείνο που παράγεται από το εσωτερικό της Γης.

Οι περισσότεροι γεωφυσικοί αντέδρασαν οργισμένα στη θεωρία του Ryskin, αλλά εντύπωση προκαλεί ο κοινός τόπος της αντίδρασής τους: Είπαν ότι η θεωρία του ήταν τόσο μαθηματικοποιημένη που τους ήταν δύσκολο να βρουν πού έκανε λάθος! Αν όμως πραγματικά δεν λάθεψε, τότε το λιώσιμο των πάγων σαφώς εξηγεί τον ξέφρενο καλπασμό του πόλου προς τη Σιβηρία...

Το μόνο που απομένει είναι να δούμε αν οι όποιες μαγνητικές αλλαγές έχουν «προϊστορία αιφνιδιασμού». Και όντως, όπως δημοσίευσαν στο Geophysical Research Letters(Vol. 37, L21308, 5 P.Ρ., 2010) οι γεωλόγοι Scott Βogue και Jonathan Glen, βρήκαν στη Νεβάδα στρώματα λάβας ηλικίας 15 εκατομμυρίων ετών που η κρυστάλλωσή τους έδειχνε αλλαγή κατεύθυνσης του μαγνητικού πεδίου με ρυθμό μία μοίρα κάθε εβδομάδα!Επομένως ο κλασικός εφησυχασμός μας ότι αντιστροφή των πόλων γίνεται κάθε 780.000
χρόνια και ότι, όταν συμβεί, συμβαίνει με πολύ αργό ρυθμό... δεν ισχύει πια.
Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΟΛΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ!

Μια αντιστροφή του γήινου μαγνητικού πεδίου θα μπορούσε να συμβεί πιο σύντομα από όσο νομίζαμε μέχρι τώρα, σύμφωνα με ολλανδούς επιστήμονες που αναφέρουν ότι το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη γίνεται βαθμιαία λιγότερο σταθερό.
Δεδομένα

Υπάρχουν ήδη στοιχεία για να αποδειχτεί ότι το πεδίο έχει αποδυναμωθεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων - μερικά αρχαιολογικά υπολείμματα προτείνουν ότι το πεδίο ήταν πολύ ισχυρότερο στην εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, περίπου 2.000 χρόνια πριν. Παλαιότερες μελέτες έχουν δείξει ότι η ένταση του μαγνητικού πεδίου της Γης έχει μειωθεί κατά 10% στη διάρκεια των τελευταίων 150 ετών.
Για περισσότερο από 100 έτη, οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ότι η ισχύς του γήινου μαγνητικού πεδίου έχει μειωθεί, αλλά έχουν διαφωνήσει για τις ερμηνείες. Μερικοί είπαν ότι ήταν ένας πρόδρομος της αντιστροφής, ενώ άλλοι υποστήριξαν ότι αυτό δείχνει μόνο κάποια προσωρινή μεταβολή στην ισχύ του πεδίου.
Συστηματικά δεδομένα του γεωμαγνητικού πεδίου υπάρχουν μόνο για τα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα, όταν ο φυσικός Γκάους επινόησε μια μέθοδο για να το μετρήσει. Αυτές οι μετρήσεις δείχνουν ότι από τότε η δύναμη του πεδίου μειώνεται βαθμιαία, περίπου 0,05% ανά έτος.
Ο Gauthier Hulot του Γεωφυσικού Ιδρύματος του Παρισιού έχει ανακαλύψει ότι το γήινο μαγνητικό πεδίο φαίνεται να εξαφανίζεται πιο ανησυχητικά κοντά στους πόλους, ένα σαφές σημάδι ότι πλησιάζει μια αναστροφή.

Χρησιμοποιώντας δορυφορικές μετρήσεις για τις μεταβολές του μαγνητικού πεδίου κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 20 ετών, ο Hulot σχεδίασε τα ρεύματα του λειωμένου σιδήρου, που παράγουν το γήινο μαγνητισμό βαθιά κάτω στη Γη και επισήμανε τεράστιες σπείρες κοντά στους πόλους.

Ο Hulot θεωρεί ότι αυτές οι δίνες περιστρέφονται σε μια κατεύθυνση που ενισχύει ένα αντίστροφο μαγνητικό πεδίο, και καθώς αυξάνονται και πολλαπλασιάζονται αυτοί οι στρόβιλοι θα αποδυναμώσουν το κυρίαρχο πεδίο: τα πρώτα βήματα προς μια νέα πολικότητα, όπως αναφέρει.

Οι μαγνητικοί πόλοι δεν μένουν σταθεροί σε ένα σημείο αλλά περιπλανιούνται γύρω από την γειτονιά των γεωγραφικών πόλων όλη την ώρα - ο βόρειος μαγνητικός πόλος βρίσκεται αυτήν την περίοδο στην καναδική Αρκτική. Εντούτοις, σε σχετικά τακτά χρονικά διαστήματα σε όλη την ιστορία των 4,5 δισεκατομμυρίων ετών του πλανήτη, οι μαγνητικοί πόλοι έχουν αντιστραφεί εντελώς. Μερικές χιλιάδες χρόνια πριν από μια αντιστροφή, το μαγνητικό πεδίο αρχίζει βαθμιαία να γίνεται πιο ασθενές, κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα στους κατοίκους του πλανήτη.

Τα τρέχοντα αρχεία μετρήσεων προτείνουν ότι η επόμενη αντιστροφή έχει ήδη αργήσει λέει. "Κατά μέσον όρο, υπάρχει μια αντιστροφή σε κάθε 400.000 χρόνια περίπου, αλλά αυτό μεταβάλλεται αρκετά." Το γεωλογικό αρχείο προτείνει ότι η τελευταία αντιστροφή έγινε περίπου πριν 800.000 χρόνια. Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι αυτή η νέα εξασθένιση σχετίζεται με μια νέα αναμενόμενη αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου, η οποία ίσως να προκληθεί από κάποια γιγαντιαία μαγνητική ανωμαλία που εντοπίζεται ήδη στον Νότιο Ατλαντικό.

Εκτιμήσεις για Πιθανές Επιπτώσεις

"Το γήινο μαγνητικό πεδίο είναι σημαντικό για την προστασία της ατμόσφαιρας, και σε μας, από την καταστροφή που προκαλείται από τον ηλιακό άνεμο," εξηγεί ο Biggin." Χρησιμοποιείται, επίσης, από μας και άλλα είδη (κυρίως τα μεταναστευτικά πουλιά) για τη ναυσιπλοΐα". Μια αύξηση στον ηλιακό άνεμο θα αναστάτωνε τα ηλεκτρικά δίκτυα και τις επικοινωνίες.

Ακριβώς το τι θα συμβεί όταν θα εξαφανιστεί το γήινο μαγνητικό πεδίο πριν από την επανεμφάνισή του σε έναν αντίστροφο προσανατολισμό είναι επίσης δύσκολο να αξιολογηθεί. Οι πυξίδες θα έδειχναν προς τον λανθασμένο πόλο - μια δευτερεύουσα όμως δυσχέρεια. Το πιο σημαντικό, οι χαμηλής τροχιάς δορυφόροι θα εκτεθούν στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και θα καταστραφούν.

Επιπλέον, πολλά είδη ζώων και πουλιών που μεταναστεύουν - από τα χελιδόνια έως τις άγριες μέλισσες - που στηρίζονται στις έμφυτες δυνατότητες τους να ακολουθούν το γήινο μαγνητικό πεδίο, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε τη μοίρα τους.

Όσον αφορά στους ανθρώπους, ο μεγαλύτερος κίνδυνος θα προερχόταν από τις έντονες εκρήξεις της ηλιακής ακτινοβολίας. Κανονικά αυτές αντιμετωπίζονται από το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας στο διάστημα. Εντούτοις, εάν εξαφανιστεί, θύελλες σωματιδίων θα αρχίσουν να βομβαρδίζουν την ατμόσφαιρα.

"Αυτά τα ηλιακά σωματίδια μπορεί να έχουν βαθιές επιδράσεις", είπε ο Δρ Paul Murdin, του Ιδρύματος της Αστρονομίας στο Κέιμπριτζ. "Στον Άρη, όταν το μαγνητικό πεδίο του απέτυχε να γίνει μόνιμο, πριν δισεκατομμύρια έτη, οδήγησε στην διάλυση της ατμόσφαιρας του. Στη Γη, η έλλειψή του θα θερμάνει την ανώτερη ατμόσφαιρα με τεράστια, απρόβλεπτα αποτελέσματα πάνω στο κλίμα."

Το πόσο θα διαρκέσει μια αντιστροφή είναι ένα θέμα επιστημονικής διαμάχης. Τα αρχεία των προηγούμενων γεγονότων, που ενσωματώνονται στα μεταλλεύματα σιδήρου σε πανάρχαια στρώματα λάβας, εμφανίζουν ότι μερικές μπορούν να διαρκέσουν για χιλιάδες έτη - και εν τω μεταξύ ο πλανήτης μας θα έχει γίνει φούρνος από την ηλιακή ακτινοβολία. Αφ' ετέρου, άλλοι ερευνητές λένε ότι μερικές αναστροφές μπορούν να διαρκέσουν μόνο μερικές εβδομάδες.
Μερικές Εικασίες

Πιθανόν το λιώσιμο των πάγων (λόγω θερμοκηπίου) να παρατείνει το χρόνο της αντιστροφής των πόλων.
Όσες φορές δόθηκαν ημερομηνίες για το φαινόμενο ή συνδέθηκε το φαινόμενο με μεταφυσικές θεωρίες καταστροφής του κόσμου δεν έγινε τίποτα διότι φαίνεται ότι ο θεός μας προστατεύει πολύ καλά ή έδωσε παράταση.
Αφού το περιμένουν όλοι να συμβεί και ξέρουμε ότι θα συμβεί το φαινόμενο της αντιστροφής των πόλων, το ερώτημα είναι αν θα επιβιώσει ο άνθρωπος και πως; Διάφορα σενάρια υπάρχουν. Οι εικασίες είναι:

να επιζήσουν άνθρωποι σε βουνά, λόγω διαταραχών/σεισμών και τσουνάμι, να εμφανιστούν εξωγήινοι από το πουθενά και να μας πάρουν στο διάστημα πριν το φαινόμενο μέχρι να καταλαγιάσει η κατάσταση, να δούμε θεϊκή παρουσία (Β' παρουσία)

να γίνουν όλα σε μια στιγμή χωρίς να καταλάβουμε τίποτα να αρχίσει η γη να κινείται με μεγάλη κινητική ενέργεια που ίσως απελευθερωθεί με την αντιστροφή και να γίνει πολύ μεγάλη ζημιά...

Αλλαγή πολικότητας της Γης

Η πολικότητα της Γης, δεν ήταν πάντα έτσι όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Στην πάροδο του χρόνου, έχουν καταγραφεί μεγάλες αλλαγές της κατεύθυνσης του μαγνητικού πεδίου που περιβάλλει την Γη. Μερικές φορές τόσο μεγάλες όσο η πλήρης αντιστροφή της πολικότητας. Η τελευταία πλήρη αντιστροφή, πιστεύεται ότι έγινε πριν 780.000 χρόνια.

Η αλλαγή στην πολικότητα της Γης, είναι από τις δημοφιλέστερες θεωρίες
για την καταστροφή της ανθρωπότητας.

Τα τελευταία 100 μόνο χρόνια, η ένταση του μαγνητικού πεδίου της Γης, έχει μειωθεί περίπου κατά 5%. Το να μειωθεί το μαγνητικό πεδίο της Γης, θα είναι ένα καταστροφικό γεγονός, καθώς χωρίς αυτό θα είμαστε ευάλωτοι στις ηλιακές καταιγίδες (σωματίδια από τον ήλιο). Αυτές οι ηλιακές καταιγίδες, θα καταστρέψουν σιγά - σιγά το στρώμα του όζοντος αφήνοντας ευάλωτους τους ζωντανούς οργανισμούς στις καρκινογόνες ακτίνες του ήλιου.
Η αλλαγή στην κλήση του άξονα της Γης, θα αλλάξει το μαγνητικό πεδίο, με καταστροφικές συνέπειες για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς.

Εκτός των ηλιακών καταιγίδων, θα υπάρχει και το πρόβλημα της απώλειας του προσανατολισμού στα περισσότερα είδη. Το αποτέλεσμα, θα είναι να μην μπορούν να αναπαραχθούν και να επιζήσουν, επηρεάζοντας καταστροφικά την τροφική αλυσίδα, και κατ επέκταση το σύνολο των ζωντανών οργανισμών επάνω στην Γη.

(Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JUPITER, τον Ιούλιο του 2008)
Η γαλαξιακή ευθυγράμμιση, η αντιστροφή των πόλων της Γης και το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε σύμφωνα με τις προβλέψεις των Μάγια: Eνα σενάριο μεταξύ μύθου και μεταφυσικής, υστερίας και επιστήμης που ίσως επαληθευτεί το έτος-ορόσημο 2012.
Μην πιστεύετε ό, τι η κύρια ροή πολυμέσων σας λέει, έστω και αν είναι αλήθεια, το μεγαλύτερο μέρος τους είναι να σας απομακρύνει από την αλήθεια

Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ο κόσμος μπορεί να μην είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται

Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια; Αυτό είναι το ένα ερώτημα που όλοι πρέπει να καταλάβουμε μόνοι μας.
Κάντε την δική σας έρευνα για να βρείτε την αλήθεια και να κατακτήσετε την γνώση που χρειάζεται για να ελευθερωθεί ο νους σας από τον συμβατικό τρόπο σκέψης που μας έχουν διδάξει.

filostratos
ΠΗΓΗ
Πηγή: http://revealedtheninthwave.blogspot.com/2012/12/blog-post_990.html#ixzz2ES9wEgHB

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

Η ΑΠΊΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΊΑ ΦΟΙΤΗΤΉ ΠΟΥ ΜΠΛΈΧΤΗΚΕ ΆΘΕΛΆ ΤΟΥ ΣΕ ΠΑΓΚΌΣΜΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΌ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΌ «ΠΑΙΧΝΊΔΙ» [ΕΙΚΌΝΕΣ]





Όταν ένας ανυποψίαστος μεταπτυχιακός φοιτητής από το Μπρούκλιν, παρακινημένος από τη βαρεμάρα του, αποφάσισε ένα βράδυ να περιηγηθεί στο διαδίκτυο, δεν μπορούσε να πιστέψει με τίποτα τι θα ακολουθούσε.



Ότι θα κατέληγε να βρεθεί από το πουθενά μπλεγμένος σε ένα «παιχνίδι αναζήτησης» που θα τον παρέσυρε στους πιο σκοτεινούς διαδρόμους του διαδικτύου, στο λεγόμενο Βαθύ Ιστό (deep web) και θα του αποκάλυπτε την ύπαρξη ενός ολόκληρου μυστικού κόσμου που εκτείνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη!

Αυτή είναι η πραγματική ιστορία του, που παρουσιάστηκε εκτενώς σε σχετικό άρθρο του Τζεντ Λιπίνσκι στο περιοδικό mental_floss πριν από περίπου ένα μήνα, μία συνοπτική εκδοχή της οποίας δημοσιεύουμε σήμερα στο iefimerida.

Ήταν γύρω στις 10:00 το βράδυ μιας Παρασκευής, όταν ο 32χρονος διδακτορικός φοιτητής Τζεφ Κίνκλ, μόνος στο διαμέρισμά του στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, προσπαθούσε να γράψει μία εργασία με θέμα τη θεσμική μυστικότητα και τους κρατικούς μηχανισμούς εθνικής ασφάλειας.

Με το βλέμμα βαριεστημένο να κοιτάζει τον ορίζοντα που απλωνόταν έξω από το παράθυρό του φτάνοντας μέχρι το Μανχάταν, ο νεαρός ακαδημαϊκός, ο οποίος έβγαζε τα προς το ζην εργαζόμενος ως μεταφραστής και συγγραφέας, δεν είχε καμία έμπνευση.

Περιηγούμενος άσκοπα στο διαδίκτυο, έπεσε πάνω στη διαβόητη ιστοσελίδα διαμοιρασμού αρχείων και εικόνων «4chan» που προσελκύει καθημερινά 1.000.000 επισκέπτες. Καθώς ανοιγόκλεινε το ένα αρχείο μετά το άλλο, έπεσε ξαφνικά σε ένα παράξενο μήνυμα που προσέλκυσε την προσοχή του.



Στο παρελθόν είχε διαβάσει κάπου ότι η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (NSA), η γνωστή πλέον κυβερνητική οργάνωση που δρα στη σκιά της CIA και εμπλέκεται σε επιθετικές και αμυντικές επιχειρήσεις στον κυβερνοχώρο, χρησιμοποιούσε συχνά το «4chan» με σκοπό την «αλίευση» ταλαντούχων χάκερς.

Εκεί κάπου, λοιπόν, ανάμεσα σε εκατοντάδες σχόλια και πεδία συζήτησης, κάποιοι επισκέπτες ανέφεραν ότι το παράξενο μήνυμα ενδεχομένως να ήταν κάποια άσκηση στρατολόγησης ταλέντων τοποθετημένο εκεί από την NSA. Με την περιέργειά του στα ύψη ο Κινκλ αποφάσισε να προχωρήσει βαθύτερα.

Όπως πολλοί άλλοι που έχουν την τάση να «σκαλίζουν» τις κρυφές γωνιές του διαδικτύου και τις υποκουλτούρες που ευδοκιμούν σ' αυτό, έτσι κι εκείνος γνώριζε καλά ότι ο Ιστός είναι σαν ένα παγόβουνο: το 95% των χρηστών που μπαίνουν καθημερινά στο διαδίκτυο ξέρουν μονάχα την κορυφή του, το μικρότερο και λιγότερο απειλητικό κομμάτι του. Αυτό όμως που απλώνεται από κάτω είναι ευρύτερο, βαθύτερο, απείρως πιο σκοτεινό και ασύλληπτο: ένας κόσμος σκιών όπου βρίσκουν κρυψώνα δεδομένα, χάκερς και εγκληματίες.

Στην πραγματικότητα, κάθε φορά που κάνουμε μία αναζήτηση στο διαδίκτυο μέσω κάποιας μηχανής είναι σαν να ρίχνουμε δίχτυα σε ορισμένα μονάχα μέτρα βάθος από την επιφάνεια, δηλαδή στο 10% σχεδόν του συνολικού βάθους του παγκόσμιου ιστού. Ο «Βαθύς Ιστός», όπως αποκαλείται, προσδιορίζει το υπόλοιπο ανεξερεύνητο 90% στο οποίο δεν μπορείς να εισέλθεις με το συμβατικό τρόπο. Ένας κόσμος ανωνυμίας, άπειρων προσωπείων, λαβυρινθώδης, όπου κανείς δεν μπορεί να εντοπίσει κανέναν και όπου όλα επιτρέπονται.

Και ο Κινκλ ήταν ένα βήμα πριν «βουτήξει» μέσα του και βυθιστεί στα σκοτεινά νερά του.

Κοίταζε με επιμονή το μήνυμα, προσπαθώντας να κατανοήσει το νόημά του, όταν ένα σχολιαστής υπέδειξε να ανοιχτεί η εικόνα με το πρόγραμμα επεξεργασίας απλού-κειμένου WordPad. Ο Κινκλ δεν κατάφερε να συγκρατηθεί και ακολούθησε την υπόδειξη. Στο κάτω μέρος του κειμένου, βρήκε το ακόλουθο μήνυμα:

ο TIBERIVS CLAVDIVS CAESAR λέει "lxxt>33m2mqkyv2gsq3q=w]O2ntk."

Αμέσως βάλθηκε να σπάσει τον κώδικα.

Αρχικά, αναγνώρισε ότι το κρυπτογραφημένο κείμενο είχε κωδικοποιηθεί βάσει του «Κώδικα του Καίσαρα», μία από τις απλούστερες και πιο γνωστές τεχνικές κωδικοποίησης στην κρυπτογραφία. Πρόκειται για κώδικα αντικατάστασης στον οποίο κάθε γράμμα του κειμένου αντικαθίσταται από κάποιο άλλο γράμμα με σταθερή απόσταση κάθε φορά στο αλφάβητο. Για παράδειγμα, με μετατόπιση 3, το Α αντικαθίσταται από το Δ, το Β από το Ε, και ούτω καθεξής. Η μέθοδος πήρε το όνομά της από τον Ιούλιο Καίσαρα, ο οποίος την χρησιμοποιούσε στην προσωπική του αλληλογραφία.



Κι εφόσον ο Τιβέριος Κλαύδιος ήταν ο 4ος Ρωμαίος Αυτοκράτορας, ο Κινκλ υπέθεσε – και σωστά – ότι το κείμενο έπρεπε να μετατοπιστεί κατά 4 γράμματα του αλφάβητου προς τα πίσω. Το πείραμα έπιασε και το κείμενο αποκάλυψε μία διεύθυνση URL. Όταν όμως πάτησε πάνω στη διεύθυνση, η σελίδα που εμφανίστηκε περιείχε την εικόνα μιας πλαστικής πάπιας και τις λέξεις:

«Αυτό είναι απλό δόλωμα. Φαίνεται πως δεν μπορείς να μαντέψεις [guess] πώς να ξετρυπώσεις [out] το μήνυμα».



Η φράση προβλημάτισε αρκετά τον Κινκλ και τους συνοδοιπόρους του στο αινιγματικό παιχνίδι, έως ότου κατάλαβαν ότι οι λέξεις «μαντέψεις» [«guess»] και «ξετρυπώσεις» [«out»] σχετίζονταν με το λογισμικό αποκρυπτογράφησης OutGuess!

Τρέχοντας την εικόνα με το πρόγραμμα OutGuess ανακάλυψαν ένα link που οδηγούσε σε ένα πίνακα μέσα στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης reddit. Όταν ο Κινκλ κλίκαρε το link είδε τις τρίχες του να σηκώνονται: μπροστά στα μάτια του έκανε την εμφάνισή της η μυστήρια εικόνα μιας αράδας αριθμητικών στοιχείων των Μάγια, αρκετές γραμμές δυσνόητων γραμμάτων και δύο εικόνες με τις ετικέτες «welcome» και «problems?».

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή κάποιος πόσταρε ένα link σε ένα ανώνυμο «δωμάτιο συζήτησης» στην ιστοσελίδα τσατ Mibbit.com. Η ανησυχία του Κινκλ είχε αρχίσει να εντείνεται. Είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο όλο αυτό να ήταν αποτέλεσμα «τρολαρίσματος». Αυτοί που «τρολάρουν» δεν συνηθίζουν να τραβάνε σε τόσο μάκρος τις πλάκες τους. Κάτι πιο σοβαρό κρυβόταν από πίσω.

Η νύχτα τον βρήκε να λύνει μία σειρά από ενδείξεις που είχαν να κάνουν με κώδικες βιβλίων, τον Βασιλιά Αρθούρο και την αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου, για να ανακαλύψει τελικά το ακόλουθο μήνυμα: «κάλεσέ μας στον αριθμό 2143...».

Αμέσως ειδοποίησε τους φίλους του στο chat room ότι του δίνουν έναν αριθμό τηλεφώνου. Κανείς όμως δεν φαινόταν να τον πιστεύει. Ξαφνικά, δέχτηκε το ακόλουθο προσωπικό μήνυμα: «προπορεύεσαι κατά πολύ των άλλων», καθώς και μία πρόσκληση σε ένα άλλο μικρότερο δωμάτιο συζήτησης μέσα στο ίδιο δίκτυο. Μπαίνοντας εκεί άρχισε να σχηματίζει τον τηλεφωνικό αριθμό μέσω του Google Voice. Μία προηχογραφημένη φωνή τον καλωσόρισε: «Πολύ καλά. Τα πήγες περίφημα. Υπάρχουν 3 πρώτοι αριθμοί που σχετίζονται με την αρχική εικόνα jpg. Ο 3301 είναι ένας από αυτούς. Θα πρέπει να βρεις τους άλλους δύο. Πολλαπλασίασε και τους τρεις από αυτούς τους αριθμούς μαζί και πρόσθεσε μία προέκταση .com για να ανακαλύψεις το επόμενο βήμα. Καλή τύχη».

Οι ψηφιακές διαστάσεις της ηλεκτρονικής εικόνας ήταν 509 και 503, αμφότεροι πρώτοι αριθμοί. Εν συνεχεία πολλαπλασίασε τους αριθμούς και έβγαλε «λαβράκι»: μία νέα διεύθυνση URL. Στην οθόνη του εμφανίστηκε η εικόνα ενός τζιτζικιού και από κάτω ένα ρολόι αντίστροφης μέτρησης που επρόκειτο να λήξει σε 3 μέρες. Τέλος, ανοίγοντας την εικόνα του τζίτζικα με το OutGuess ανακάλυψε άλλο ένα περίεργο μήνυμα: «Κατάφερες να φτάσεις μέχρι εδώ, Η υπομονή είναι αρετή. Τσέκαρε πάλι στις 5:00 το απόγευμα της Δευτέρας 9/1/2012. UTC».

O Κινκλ είχε αρχίσει πλέον να πανικοβάλλεται. Όλο αυτό ξεπερνούσε τα όρια του απλού παιχνιδιού και άρχιζε να λαμβάνει πραγματικές διαστάσεις.

Είχε έρθει η Δευτέρα 9/1/2012. η ώρα ήταν 4:59 και ο Κινκλ με το συγκάτοικό του είχαν καρφωμένο το βλέμμα τους στην οθόνη. Η αντίστροφη μέτρηση είχε φτάσει στο μηδέν και τότε... τότε η ιστοσελίδα επαναφορτώθηκε εμφανίζοντας 14 συντεταγμένες GPS, καθώς και τις τοποθεσίες στις οποίες αυτές παρέπεμπαν σε όλο τον πλανήτη: Βαρσοβία, Σεούλ, Παρίσι, Σίδνεϊ, Χαβάη, Μαϊάμι, Νέα Ορλεάνη, Σιάτλ.

Τι μπορεί να σήμαιναν αυτά τα μέρη; Tις εβδομάδες που ακολούθησαν χρήστες επισκέφτηκαν τις διευθύνσεις στο Παρίσι, τη Βαρσοβία, το Μαϊάμι και το Σίδνεϊ και πόσταραν στο δωμάτιο συζήτησης εικόνες των ευρημάτων τους: λευκά φύλλα χαρτιού κολλημένα σε φανάρια κυκλοφορίας, τα οποία περιείχαν το καθένα και ένα διαφορετικό κώδικα QR και μία κόκκινη εικόνα ενός τζίτζικα. Οι κωδικοί οδηγούσαν σε διευθύνσεις URL, οι οποίες όταν ανοίχτηκαν με το OutGuess αποκάλυψαν δύο νέα μηνύματα.

Ο Κινκλ αδυνατούσε να καταλάβει σε τι αναφέρονταν. Κάποιος άλλος όμως τα κατάφερε: ένα ποίημα 300 στροφών γραμμένο από τον πασίγνωστο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Ουίλιαμ Γκίμπσον με τίτλο «Αγρίππας (Βίβλος των Νεκρών)».

Χρησιμοποιώντας το ποίημα για να αποκωδικοποιήσουν το περιεχόμενο των μηνυμάτων, οι συμμετέχοντες στο «παιχνίδι» έβγαλαν μία διεύθυνση Tor. Ο όρος Tor, συντομογραφία του Onion Router, είναι ένα σκοτεινό δίκτυο που αποκρύπτει τη διεύθυνση IP του χρήστη, ανακατευθύνοντας την διαδικτυακή κυκλοφορία μέσω proxies. Στην πραγματικότητα, το Tor επιτρέπει στους χρήστες να περιηγούνται ανώνυμα στο διαδίκτυο – ακόμη και στις πιο σκοτεινές γωνιές του – χωρίς να διατρέχουν τον κίνδυνο να εντοπιστούν. Μέσα σε αυτούς τους μυστικούς, βαθιά θαμμένους στο Βαθύ Ιστό, χώρους βρίσκονταν τα εναπομείναντα στοιχεία που θα παρείχαν τη λύση στο αίνιγμα.

Ο Κινκλ «κατέβασε» το λογισμικό Tor και επισκέφτηκε τη διεύθυνση, η οποία τον καθοδήγησε να δημιουργήσει έναν ανώνυμο λογαριασμό στην υπηρεσία Hotmail. Μερικά λεπτά αργότερα, έλαβε ένα μέιλ. Περιείχε ένα γρίφο που ο Κινκλ έπρεπε να λύσει μόνος του.

Ήταν όμως αδύνατον, καθώς χρειαζόταν να χρησιμοποιήσει ένα σωρό περίπλοκα λογισμικά αποκρυπτογράφησης. Οι προγραμματιστές φίλοι του δεν μπορούσαν ούτε κι αυτοί να βοηθήσουν.

Δέκα μέρες μετά την έναρξη της περιπέτειάς του ήταν αποφασισμένος να τα εγκαταλείψει.

«Δεν ξανάκουσα τίποτα», παραδέχεται ο Κινκλ.

Ωστόσο, μερικές εβδομάδες αφότου είχε εγκαταλείψει την προσπάθεια, με το μυστήριο να του «τριβελίζει» το μυαλό, γκούγκλαρε τη λέξη «cicada» [«τζιτζίκι»] και τον αριθμό 3301, για να ανακαλύψει μία νέα εξέλιξη στο αίνιγμα:

Ένα άλλο μυστήριο μήνυμα είχε δημοσιευτεί το Φεβρουάριο του 2012 στον ίδιο πίνακα του σάιτ 4chan, το οποίο έλεγε:

«Βρήκαμε τα άτομα που αναζητούσαμε. Εδώ, λοιπόν, τελειώνει το μακρύ ταξίδι μας».

Επιπλέον, την επόμενη ακριβώς μέρα, άλλο ένα παράξενο σημείωμα εμφανίστηκε σε ένα ιστότοπο προσωρινής αποθήκευσης κειμένων ονόματι Pastebin. Έμοιαζε με επιστολή συγχαρητηρίων στους νικητές του παζλ, το οποίο είχε ανα-δημοσιευτεί από κάποιο μέλος των Anonymous:

«ΜΗΝ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ – Δίχως αμφιβολία, αναρωτιέστε τι είναι αυτό που κάνουμε. Είμαστε κάτι σαν «δεξαμενή σκέψης» [«think tank»]. Πρωταρχικός στόχος μας είναι η έρευνα και η ανάπτυξη τεχνικών υποστήριξης των ιδεών μας. Ελευθερία, ιδιωτικότητα, ασφάλεια».

Το μήνυμα πρόσφερε στους νικητές ελεύθερη συνδρομή μέλους στην ομάδα, εάν και εφόσον απαντούσαν σε μερικές ερωτήσεις του τύπου: «πιστεύετε πως η διακίνηση των πληροφοριών θα έπρεπε να είναι ελεύθερη;».

Ο Κινκλ δεν μπορούσε να πιστέψει με τίποτα ότι αυτό ήταν το τέλος όλου αυτού του κρυπτικού παιχνιδιού. Μέσα σε 10 μέρες ταξίδεψε τόσο στον παγκόσμιο ιστό όσο δεν έχουν ταξιδέψει άλλοι σε ολόκληρη τη ζωή τους.

Μέχρι σήμερα διατηρεί τον Tor περιηγητή του και τις κεραίες του τεντωμένες, περιηγούμενος στα τρίσβαθα του διαδικτύου, με την ελπίδα ότι μπορεί κάποτε να πέσει πάνω στην αληθινή απάντηση στο αίνιγμα.
http://kostasedessa.blogspot.gr/2013/01/blog-post_7001.html

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Οι κυβερνήσεις Παγκόσμια αφήνουν τους κακούς ''aliens'' να απαγάγουν Εκατομμύρια άνθρωπους Σε αντάλλαγμα για μυστική τεχνολογία..;;πολύ τραβηγμένο;;;Δείτε βίντεο...






Πιστεύω ότι αυτό είναι το πιο κρυφό τρομερό μυστικό που «αποσιωπήθηκε» απο όλα τα μέσα γιατί είναι πολύ τρομερό για να είναι αληθινό.. ...

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΕΙΣ ΚΑI ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΤΟ MONTAUK -ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ; - Michelle Guerin*(ΒΙΝΤΕΟ)





Στο νοτιοανατολικότερο άκρο του Long Island, κοντά στην Νέα Υόρκη, βρίσκεται το ειδυλλιακό ψαροχώρι Montauk. Ήσυχο και αραιοκατοικημένο τους κρύους, ανεμοδαρμένους μήνες του χειμώνα, ο πληθυσμός του διογκώνεται κάθε καλοκαίρι όταν κάνουν επιδρομή οι τουρίστες, οι ερασιτέχνες ψαράδες και όσοι τυχεροί έχουν παραθεριστικές κατοικίες σε αυτό το γραφικό παραθαλάσσιο χωριό. Πολλοί που

το επισκέπτονται αυθημερόν, συρρέουν για να δουν το ιστορικό μνημείο, τον Φάρο του Montauk, του οποίου η κατασκευή είχε παραγγελθεί από τον ίδιο τον...

«Πατέρα της χώρας », τον George Washington.


Όμως υπάρχει μια πιο σκοτεινή πλευρά στο ακρωτήριο του Montauk που πολλοί αγνοούν. Σε απόσταση οπτικής επαφής με τον περίφημο φάρο, βρίσκεται μια εγκαταλειμμένη στρατιωτική εγκατάσταση, γνωστη ως Στρατόπεδο Hero (Camp Hero).

Για να ενισχυθεί η παράκτια άμυνα κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εγκαταστάθηκαν σε συγκεκριμένες οχυρές θέσεις στο Camp Hero τέσσερα ναυτικά πυροβόλα των 16 ιντσών που αρχικά προορίζονταν για θωρηκτά.

Ένας δίσκος ραντάρ τύπου Sage είναι εγκατεστημένος επάνω σε ένα ψηλό, εγκαταλειμμένο κτίριο στο βάθος. Τα στρατιωτικά αρχεία δείχνουν ότι το στρατόπεδο Hero παροπλίστηκε και εκκενώθηκε επισήμως από την Πολεμική Αεροπορία το 1969.

To Camp Hero άνοιξε και πάλι και για να λειτουργήσει χωρίς την έγκριση της κυβέρνησης των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας μια πλήρως επαληθεύσιμη και τεκμηριωμένη υπόγεια εγκατάσταση κάτω από τη βάση. Και είναι εδώ, όπως πιστεύουν πολλοί, που το Πρόγραμμα Montauk μπόρεσε να διεξάγει τις μυστικές του έρευνες.

Τι είναι το Πρόγραμμα Montauk;

Σύμφωνα με τους Preston Nichols και τον Peter Moon, συγγραφείς του βιβλίου «Το Πρόγραμμα Montauk: Πειράματα με τον Χρόνο» («The Montauk Project: Experiments In Time»), το Πρόγραμμα Montauk «ήταν μια εξέλιξη και ολοκλήρωση της έρευνας των φαινομένων που αντιμετώπισε το πολεμικό πλοίο Eldridge το 1943.»

Η υπόθεση αυτή είναι ευρύτερα γνωστή ως το «Πείραμα της Φιλαδέλφειας», μια σειρά από πειράματα που πραγματοποιήθηκαν από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ που αφορούσαν την αορατότητα έναντι των ραντάρ αλλά και την οπτική αορατότητα για τα πολεμικά πλοία.

Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αμερικανικός Στρατός και το Πολεμικό Ναυτικό ήταν διατεθειμένοι να δοκιμάσουν τα πάντα προκειμένου να βρεθούν εκείνα τα μη συμβατικά "υπερόπλα" που θα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο για την επικράτηση στον πόλεμο εναντίον των δυνάμεων του Άξονα. Πασίγνωστο σήμερα είναι το άκρως απόρρητο τότε "Πρόγραμμα Manhattan" που κατέληξε στην κατασκευή των πρώτων ατομικών βομβών και οδήγησε την ανθρωπότητα στην μεταπολεμική πυρηνική εποχή.


Ο Albert Einstein σε σύσκεψη με αξιωματικούς της Υπηρεσίας Ερευνών του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ (Office of Naval Research) στο γραφείο του στο Princeton του New Jersey, στις 24 Ιουλίου του 1943. Η Ενοποιημένη Θεωρία Πεδίου πάνω στην οποία εργαζόταν ο Einstein ήταν η αρχή στην οποία βασίστηκε το λιγότερο ευρύτερα γνωστό "Πρόγραμμα Ουράνιο Τόξο" ("Project Rainbow") που είναι γνωστότερο σαν το διαβόητο
"Πείραμα της Φιλαδέλφειας".
Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας είχε εκείνη την εποχή επείγουσα και καθοριστική σημασία: Ο στόχος του ήταν να επιτευχθεί η αορατότητα των πολεμικών και εμπορικών πλοίων που προσπαθούσαν να εφοδιάσουν την σύμμαχο Αγγλία και τα οποία βυθίζονταν κατά εκατοντάδες από τα γερμανικά υποβρύχια στον Ατλαντικό ωκεανό το 1943. Αυτό το γεγονός θα μπορούσε να οδηγήσει στην πτώση της Αγγλίας και να κρίνει την έκβαση ολόκληρου του πολέμου. Εκείνο που πέτυχε τελικά το Πείραμα της Φιλαδέλφειας ξεπέρασε κάθε φαντασία των εμπνευστών του.
Σκηνές από την ταινία "Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας" του 1984.

Η τελική φάση του Πειράματος της Φιλαδέλφειας διεξάχθηκε τον Αύγουστο του 1943 πάνω σε ένα πραγματικό πολεμικό πλοίο - το USS Eldridge - με το πλήρωμά του. Εξαιτίας των τεράστιων ηλεκτρομαγνητικών πεδίων που αναπτύχθηκαν επάνω του, το πλοίο όχι μόνο έγινε προσωρινά αόρατο, αλλά τηλεμεταφέρθηκε σε μεγάλη απόσταση από την βάση του (από το Delaware Bay κοντά στην Φιλαδέλφεια στο Norfolk της Virginia). Οι συνέπειες για το πλήρωμα ήταν τραγικές: πολλοί τρελάθηκαν ή εξαφανίστηκαν ενώ μερικοί επέτρεψαν ενσωματωμένοι στα ατσάλινα καταστρώματα του πλοίου. Άθελα τους οι επιστήμονες του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ βρέθηκαν μπροστά σε ανεξερεύνητα πειραματικά μονοπάτια που οδηγούσαν σε μια φυσική που επιδρά στο χωροχρονικό συνεχές και ανοίγει πύλες σε άλλες διαστάσεις.

«Σύμφωνα με τις αναφορές αυτές,» δηλώνει ο Peter Moon, «ακολούθησαν πάνω από τρεις δεκαετίες μυστικής έρευνας και εφαρμοσμένης τεχνολογίας. Διεξήχθησαν πειράματα που περιλάμβαναν ηλεκτρονική παρακολούθηση και έλεγχο του νου σε επιλεγμένους πληθυσμούς. Η κορύφωση αυτού του έργου επιτεύχθηκε στο Ακρωτήριο Montauk το 1983. Ήταν σε αυτό το σημείο που το Πρόγραμμα Montauk στην ουσία διάνοιξε μια τρύπα στον χωροχρόνο πίσω στο 1943.»
Έχουν γίνει καταγγελίες για συνεχιζόμενη έρευνα και πειραματισμούς στην ψυχοτρονική, τον ηλεκτρομαγνητικό έλεγχο του νου και την χειραγώγηση του χώρου και του χρόνου ώστε να καταστεί δυνατή η επιτυχής μεταφορά ύλης και ενέργειας σε άλλες διαστάσεις, μέσω «πυλών» ή στρεβλώσεων του χρόνου. Αυτά τα σχέδια διεξάγονται, σύμφωνα με πληροφορίες, με τις συντονισμένες προσπάθειες παράνομων μονάδων της CIA, της NSA, της DARPA και άλλων κυβερνητικών υπηρεσιών, στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών και εταιρειών με ισχυρές αμυντικές διασυνδέσεις.

Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι ένας επιταχυντής σωματιδίων χρησιμοποιείται για την τροφοδότηση οπλικών συστημάτων δέσμης σωματιδίων και συστημάτων ραντάρ, καθώς και για εκπομπές υψηλής ισχύος ραδιοσυχνοτήτων τύπου HAARP στην ιονόσφαιρα.


Η παραπάνω εικόνα δείχνει αυτό που είναι επισήμως γνωστό ως η συστοιχία GATR κοντά στο Montauk. Αυτή η εγκατάσταση έχει οδηγήσει πολλούς να υποθέσουν ότι η περιοχή αυτή είχε χρησιμοποιηθεί για πρόδρομες δοκιμές τύπου HAARP, πριν από την συστοιχία HAARP που βρίσκεται εγκατεστημένη στην Αλάσκα. (HAARP: High-frequency Active Auroral Research Program = Πρόγραμμα Υψίσυχνης Ενεργού Ιονοσφαιρικής Έρευνας).


Η συστοιχία HAARP στην Αλάσκα. Πρόκειται για αμερικανικό όπλο ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 1987. Μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στο κλίμα μιας περιοχής, διακοπές λειτουργίας ηλεκτρονικών συσκευών, παραγωγή σεισμών, τρύπες στην ιονόσφαιρα και έλεγχο της συμπεριφοράς των ανθρώπων.
Η Μυστική Ατζέντα του HAARP περιλαμβάνει:
--χρήσεις σχετιζόμενες με οπλικά συστήματα (σωματική/ψυχολογική εξουδετέρωση) και έλεγχο του νου
--μεγάλης κλίμακας αλλοίωση/τροποποίηση των παγκόσμιων κλιματικών συνθηκών μέσω ιονοσφαιρικών διαταραχών
--παραγωγή κυμάτων βαρύτητας, υπερδιαστασιακών/χρονικών "πυλών" και άλλων απόκρυφων, σχετικιστικών φαινομένων.
Πρέπει να τονιστεί εδώ ότι τέτοιου είδους αναφορές ότι το HAARP χρησιμοποιείται για ηλεκτρομαγνητικό έλεγχο του νου προέρχονται απευθείας από πολλά εσωτερικά έγγραφα και επανειλημμένες αναφορές μέσα σε αυτά των δυνατοτήτων του HAARP, ως τεχνολογία ηλεκτρομαγνητικής τροποποίησης και ελέγχου του νου και των προθέσεων να γίνει χρήση του HAARP γι' αυτόν τον σκοπό.

Τα Εθνικά Εργαστήρια Brookhaven (Brookhaven National Labs) στο Long Island.


Υπάρχουν υποτιθέμενες αποδείξεις για πρόσθετους επιταχυντές σωματιδίων σε κοντινές τοποθεσίες. Τα Εθνικά Εργαστήρια Brookhaven (Brookhaven National Labs), ένα ερευνητικό κέντρο στο Plum Island, και μια στρατιωτική εγκατάσταση στο West Hampton Beach, έχουν αναφερθεί ως πιθανές τοποθεσίες.

Ο Ανθρώπινος Παράγοντας

Έχω προσπαθήσει να εξιστορήσω τα πολυάριθμα συμβάντα και τις επακόλουθες έρευνες και αναζητήσεις, που καταδεικνύουν την διαφαινόμενη προσωπική μου εμπλοκή στο Πρόγραμμα Montauk. Η έρευνα απέχει πολύ από την ολοκλήρωσή της ... φαίνεται ότι όσο βαθύτερα πηγαίνουμε, τόσο πιο πολλά ξεθάβονται. Είμαι πεπεισμένη ότι είναι πιο σημαντικό να προειδοποιήσω και άλλους για την πραγματικότητα του Προγράμματος Montauk και, με αυτό τον τρόπο, να συγκεντρώσω την απαραίτητη υποστήριξη για να επιδιώξω να βγει στο φως η αλήθεια. Άν και μερικές λεπτομέρειες ίσως φαίνονται επουσιώδεις, τις συμπεριλαμβάνω σε περίπτωση που καταστεί απαραίτητη μια μελλοντική επαλήθευση.


Η Άμμος του Χρόνου
Ήταν μέσα Σεπτεμβρίου του 1994. Είχαν περάσει σχεδόν 25 χρόνια από τότε που είχα επισκεφθεί το Montauk στην Νέα Υόρκη. Καθώς αποβιβαζόμουν από το τρένο, αναρωτιόμουν ακόμα, γιατί είχα νιώσει την ανάγκη να πάω εκεί. Προσπαθούσα να συμβιβαστώ με την ιδέα και να καταλήξω σε κάποιου είδους κατανόηση της προφανούς εμπλοκής μου με το φαινόμενο των απαγωγών από εξωγήινους. Επισκεπτόμουν τον Δρ. Maurice Kouguell, PhD., κλινικό ψυχολόγο που ειδικεύεται στην υπνοθεραπεία, για να με βοηθήσει να ξεπεράσω το άγχος που μου προκαλούσαν αυτές οι εμπειρίες.

Δρ. Maurice Kouguell, PhD

Στο Montauk, η πολύβουη θερινή περίοδος είχε τελειώσει, και ανυπομονούσα να χαλαρώσω, να διαβάσω λίγο σχετικά με το θέμα των απαγωγών από εξωγήινους, και με λίγη τύχη, να βρω κάποιες απαντήσεις. Πέρασα 4 ημέρες στο Montauk. Κάθε μέρα που περνούσε, έπεφτα όλο και περισσότερο σε κατάθλιψη. Δεν επιχείρησα να απομακρυνθώ περισσότερο από μερικά τετράγωνα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση γύρω από το ξενοδοχείο μου. Ανυπομονούσα να φύγω και να γυρίσω στο σπίτι μου την Παρασκευή.
Το επόμενο βράδυ, αφού με είχε πάρει ο ύπνος γύρω στα μεσάνυχτα, ξύπνησα απότομα από τη βίαιη δόνηση του κρεβατιού μου και του σώματός μου. Ένιωσα σαν να χτυπήθηκα από σεισμό. Ωστόσο, ξαφνικά διαισθάνθηκα ότι δεν ήμουν μόνη. Δεν μπορούσα να δω τίποτα. Δεν ξέρω αν τα μάτια μου ήταν ανοικτά ή όχι, αλλά μπορούσα να αισθανθώ το σώμα μου να τραβιέται από το κρεβάτι. Θυμάμαι ακόμη την αίσθηση από το σεντόνι καθώς το σώμα μου συρόταν πάνω σε αυτό. Προσπάθησα να ουρλιάξω «Ω Θεέ μου», αλλά βγήκε σαν ψίθυρος. Ούρλιαξα μέσα στο μυαλό μου, «Όχι ... είμαι ακόμα ξύπνια». Εκείνη την στιγμή, οι γοφοί μου ήταν στην άκρη του κρεβατιού. Γύρισα και προσπάθησα να αρπαχτώ από το κεφαλάρι για να τραβηχτώ προς τα πίσω. Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι πριν χάσω τις αισθήσεις μου.
Το επόμενο πρωί δεν θυμόμουν τίποτε απ' όλα αυτά. Αργότερα το ίδιο βράδυ, καθώς μιλούσα με μια φίλη στο τηλέφωνο, ξαφνικά όλα πλημμύρισαν την μνήμη μου. Τελείωσα γρήγορα τη συζήτηση, πολύ αναστατωμένη για να μιλήσω και ξεντύθηκα για να ξαπλώσω. Τότε ήταν που παρατήρησα δύο σημάδια παρακέντησης στον αριστερό μηρό μου. Βρισκόταν σε απόσταση περίπου 2 ίντσες (5 εκατοστά) το ένα από το άλλο ... σε ίση απόσταση ανάμεσα στο γόνατο και την κορυφή του μηρού μου.
Ήμουν αποφασισμένη να έχω μια καταγραφή αυτής της τελευταίας σωματικής εκδήλωσης των εμπειριών μου. Εκείνη την εποχή, δούλευα για τον Δρ. D, έναν παθολόγο. Τον παρακάλεσα να ρίξει μια ματιά σε αυτά τα σημάδια και να μου πει αν ήταν πράγματι σημάδια παρακέντησης. Τα εξέτασε και δήλωσε ότι «φάνηκε να είναι σημάδια παρακέντησης», αλλά ήταν «υπερβολικά συμμετρικά» και ρώτησε πώς γινόταν να τα πάθω και να μην ξέρω πώς συνέβη;
Αποφάσισα ότι ήταν καιρός να του πω πώς συνέβη. Αφού άκουσε την ιστορία μου, μου σύστησε να δω έναν ψυχίατρο. Έκλεισα ένα ραντεβού σε έναν τοπικό γιατρό. Ξόδεψα σχεδόν μια ώρα αφηγούμενη στον Δρ. S τις εμπειρίες μου. Όταν τελείωσα, με πληροφόρησε ότι δεν πίστευε στη δυνατότητα να υπάρχει ζωή αλλού στο σύμπαν. Του είπα ότι επρόκειτο να μου πει ότι έπασχα από νυχτερινούς τρόμους και παράλυση ύπνου. Εκείνος συμφώνησε με αυτή τη διάγνωση. Τον ρώτησα πώς ήταν δυνατόν να έχω σημάδια παρακέντησης που σχετίζονται με αυτή τη διάγνωση. Δεν είχε καμία απάντηση. Τον ρώτησα τότε αν θεωρούσε ότι ήμουν νευρωτική, ψυχωσική ή υπέφερα από παραισθήσεις. Είπε όχι. Δήλωσα, «Τότε λοιπόν ίσως ... ίσως και να λέω απλά την αλήθεια.» Πριν φύγω από το γραφείο του, του είπα ότι σε αυτό το σημείο το καλύτερο που θα μπορούσαμε να πούμε, είναι ότι έχουμε συμφωνήσει ότι διαφωνούμε. Και ήλπιζα ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση και πάλι 10 χρόνια από τώρα. Εντέλει είδα τον Δρ. Kouguell σχετικά με αυτό το επεισόδιο. Τα σημάδια από την παρακέντηση ήταν ακόμη ορατά και του τα έδειξα.
Πριν από αυτή την εμπειρία, είχα αναφέρει στον Δρ. Kouguell κάποιες αποσπασματικές αφηγήσεις των συναντήσεων μου με ένα είδος τους οποίους εγώ αποκαλούσα «οι απαίσιοι». Ακόμα και μετά από παλινδρόμηση, δεν ήμουν σε θέση να έχω μια σαφή εικόνα στο μυαλό μου για την εμφάνισή τους. Το μόνο που μπορούσα να σχεδιάσω ήταν μια εικόνα που έμοιαζε με «παχύ φύλλο από φυτό». Επίσης, είχα μια παράξενη αντίδραση στην εικόνα μιας σιλουέτας, και στην συνέχεια μια εικόνα από φλασμπάκ, ενός εξωγήινου που απεικονίζεται σε ένα επεισόδιο των «X-Files». Ήμουν τρομοκρατημένη. Η εικόνα ήταν από ένα μεγαλόσωμο, μυώδες ον με μεγάλα, μυτερά αυτιά.

Ενώ παρεβρισκόμουν σ' ένα συνέδριο για τα UFO στο New Jersey το Μάρτιο του 1995, άργησα να πάω σε μια διάλεξη με προβολή διαφανειών που παρουσιαζόταν από την Leah Haley. Η προβολή των διαφανειών ήταν ήδη σε εξέλιξη όταν κάθησα στην θέση μου. Μετά από λίγα λεπτά, μια εικόνα εμφανίστηκε στην οθόνη η οποία μου προκάλεσε τόσο πανικό και με έκανε τόσο ανήσυχη, που αναγκάστηκα να βγω από την αίθουσα. Η εικόνα που είχε σχεδιάσει ήταν από ένα ερπετοειδές ον που είχε αντιμετώπισει κατά τη διάρκεια μιας απαγωγής. Εμφάνιζε τα ίδια μυτερά αυτιά που είχα δει και στο επεισόδιο των «X-Files». Αργότερα, επρόκειτο να συνειδητοποιήσω ότι ήταν σαν εκείνο που είχα σχεδιάσει για τον Δρ Kouguell. Η εικόνα από ένα «παχύ φύλλο από φυτό» ήταν το χαρακτηριστικό σχήμα των αυτιών του εξωγήινου.


Preston Nichols - ηλεκτρολόγος μηχανικός που εργάστηκε για το Πρόγραμμα Montauk

Είχα αρχίσει να ακούω για ένα μυστικό πρόγραμμα που ονομαζόταν Πρόγραμμα Montauk. Άρχισα να ενδιαφέρομαι πολύ να μάθω περισσότερα γι' αυτό εφόσον έμενα τόσο κοντά στο Montauk. Διάβασα τα 3 βιβλία που γράφτηκαν από τον Preston Nichols και είχα πολύ ανησυχαστικά συναισθήματα για αυτή την ιστορία. Γιατί να με προσελκύει έτσι αυτό το μέρος; Γιατί να νιώθω την ανάγκη να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα γι αυτό; Σε ένα από τα βιβλία υπάρχει μια εικόνα του Duncan Cameron. Το πρόσωπο του ήταν τόσο οικείο σε μένα ... ήξερα ότι είχα μια συνομιλία μαζί του κάποια στιγμή ... και στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι ήταν τηλεπαθητική! Αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ για ποιό θέμα ήταν η συνομιλία, ούτε πότε είχε συμβεί.


O Duncan Cameron, άτομο με ανεπτυγμένες παραψυχικές ικανότητες που εκπαιδεύτηκε από την NSA και είχε ενεργή συμμετοχή στο Πρόγραμμα Montauk.

Η Louise, μια φίλη μου, και εγώ σχεδιάζαμε να παραστούμε σε ένα συνέδριο για τα UFO στο Κοννέκτικατ, τον Οκτώβριο του 1995. Της πρότεινα, αφού θα οδηγούσε μέχρι την Νέα Υόρκη για να πάμε μαζί στο συνέδριο, να έρθει λίγες ημέρες νωρίτερα για να εξερευνήσουμε το Montauk. Εκείνη συμφώνησε αμέσως.
Κατά την άφιξη μας στο Montauk, αφού κάναμε τσεκ-ιν στο στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μας, ξεκινήσαμε για το Camp Hero. Δοκιμάσαμε διάφορα σημεία εισόδου, αλλά όλα είχαν πύλες ασφαλείας και πινακίδες που απαγόρευαν την είσοδο.

Βρήκαμε τελικά την πρόσβαση από έναν παράδρομο λίγο πριν από το Φάρο. Ήταν μια περιοχή στα νότια της βάσης, πάνω στην παραλία. Ο δρόμος που περπάτησαμε τελείωνε σε έναν χώρο στάθμευσης πάνω σε ένα βράχο με θέα τον ωκεανό. Η κεραία του ραντάρ ήταν ορατή από αυτό το σημείο, αλλά ήταν πολύ μακριά για πεζοπορία.

Η Louise αισθάνθηκε έντονη ναυτία και δυσφορία εκεί. Για κάποιο λόγο, με προσέλκυε ο γκρεμός. Στάθηκα εκεί κοντά στην άκρη, απλά κοιτώντας την θέα προς την παραλία και τον ωκεανό για περίπου 10 λεπτά. Ένιωσα να προσελκύομαι τόσο πολύ από αυτό το σημείο ... γιατί; ... τι πιθανός λόγος θα μπορούσε να υπάρχει; Δεν είχα πάει εκεί ποτέ πριν. Γιατί αισθανόμουν κολλημένη στο σημείο αυτό; Η ώρα περνούσε και η Louise και εγώ θέλαμε να δοκιμάσουμε έναν ακόμα δρόμο πριν να τελειώσουμε για εκείνη την μέρα.
Οδηγώντας πίσω προς την πόλη, στρίψαμε στην παλιά εθνική οδό του Montauk. Σύμφωνα με το χάρτη που είχαμε, αυτός ο δρόμος θα έπρεπε να οδηγεί μέσα στο Camp Hero. Υπήρχαν, επίσης, σημειώσεις πάνω στο χάρτη των περιοχών όπου κάποιος είχε «διαισθανθεί ένα κενό» και πολύ δυσοίωνα συναισθήματα.
Καθώς πηγαίναμε πίσω προς την κατεύθυνση της πόλης, η Louise και εγώ διαισθανθήκαμε αυτό το «κενό». Ήταν ένα από τα πιο παράξενα συναισθήματα που έχω νιώσει ποτέ. Ο μόνος τρόπος που μπορώ να το περιγράψω είναι η απουσία αίσθησης της ζωής, σαν να μην υπήρχε τίποτε ζωντανό σε αυτόν τον χώρο. Μακάρι να μπορούσα να γίνω πιο συγκεκριμένη. Μόλις μπήκαμε σε αυτό το κενό, η τρομερή, δυσοίωνη αίσθηση μας χτύπησε πολύ δυνατά. Ο δρόμος κατέληγε απότομα σε αδιέξοδο. Η Louise ήθελε να πάει πίσω στο ξενοδοχείο, αλλά εγώ επέμεινα ότι ήξερα ότι ήμασταν κοντά στην κεραία του ραντάρ και ήθελα να κοιτάξω εκεί γύρω για λίγο.

Ανέβηκα πάνω από ένα σωρό από ροκανίδια και πέρασα μέσα από μερικούς θάμνους. Περίπου εκατό πόδια (30 μέτρα) μετά τους θάμνους η άσφαλτος συνεχίζονταν. Την ακολούθησα έως ένα ξέφωτο και νάτη, ακριβώς μπροστά μου ... η κεραία του ραντάρ.

Πήγα πίσω στο αυτοκίνητο, όπου περίμενε η Louise και άρπαξα την βιντεοκάμερα. Επέστρεψα με τον ίδιο τρόπο, βιντεοσκοπώντας καθώς προχωρούσα. Αφού βιντεοσκόπησα το πιάτο του ραντάρ, διαισθάνθηκα ξαφνικά μια απόκοσμη αίσθηση ότι ήμουν υπό παρακολούθηση. Η αίσθηση ήταν πολύ ισχυρή και πολύ τρομακτική. Ήθελα να τρέξω πίσω στο αυτοκίνητο, αλλά φοβόμουν ότι θα έπεφτα. Έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Η Louise κι εγώ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
Πήγαμε για ύπνο γύρω στα μεσάνυχτα, αλλά έμεινα ξύπνια μέχρι περίπου τις 1:30 π.μ. διαβάζοντας. Κάποια στιγμή μεταξύ 3:00 - 3:30 τα ξημερώματα και οι δύο ξυπνήσαμε από έναν δυνατό θόρυβο. Χτυπούσε ο συναγερμός του ανιχνευτή καπνού στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μας και καμιά από τις δυό μας δεν μπορούσε να τον φτάσει για να τον απενεργοποιήσουμε. Επικοινωνήσαμε τελικά με έναν υπάλληλο του ξενοδοχείου που μας ενημέρωσε ότι ο ανιχνευτής καπνού δεν δούλευε με μπαταρία ... ήταν απευθείας συνδεδεμένος με το ηλεκτρικό σύστημα του δωματίου. Για να τον κλείσουμε, θα έπρεπε να πάμε στον πίνακα με τις ασφάλειες που βρισκόταν στο πλάϊ του τοίχου της ντουλάπας και να κατεβάσουμε τους διακόπτες μέχρι να βρεθεί εκείνος που συνδέονταν με αυτόν. Κατεβάσαμε όλους τους διακόπτες χωρίς αποτέλεσμα. Κατεβάζοντας ακόμα και τον κεντρικό διακόπτη, που έκοβε το ρεύμα σε ολόκληρο το δωμάτιο, δεν έκλεισε ο ανιχνευτής καπνού. Ένας υπάλληλος συντήρησης του ξενοδοχείου ήρθε στο δωμάτιo μας και προσπάθησε να κλείσει το ηλεκτρικό ... ο ανιχνευτής εξακολουθούσε να χτυπάει. Τελικά χρειάστηκε να τραβήξει τον ανιχνευτή καπνού από το ταβάνι και να κόψει τα καλώδια για να τον απενεργοποιήσει. Την επόμενη μέρα, συμφωνήσαμε ότι καμιά από τις δυό μας δεν ήθελε να επιστρέψει στη βάση. Είμαστε και οι δύο πάρα πολύ φοβισμένες.

Μια-δυο εβδομάδες αργότερα, είχα προγραμματίσει να παρακολουθήσω ένα συνέδριο για τα UFO στο Mobile της Αλαμπάμα. Πήγα εκεί κάτω μερικές ημέρες νωρίτερα για να ξεφύγω για λίγο μόνη μου. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που άρχισαν οι ξαφνικές αναδρομές στο παρελθόν. Αρχικά, το πρόσωπο του ερπετοειδούς κοντά στο δικό μου, που συνοδευόταν από έναν συριχτό ήχο. Ήξερα ότι η εικόνα του ερπετοειδούς ήταν κατά τη διάρκεια του ... βιασμού μου; Αλλά πότε; Πού; Δεν γνώριζα τις απαντήσεις.

Τότε είδα μια εικόνα, να ταξίδευω σε ένα στρατιωτικό τζιπ, μέσα από ψηλό χορτάρι και άμμο, πάνω από λόφους, στρατιώτες που φορούσαν στρατιωτικές φόρμες (καφέ / μπεζ / μαύρο) και μαύρους μπερέδες.
Ανακάλεσα επίσης στην μνήμη μου την ανάμνηση ότι ήμουν βυθισμένη σε κάποιο είδος υγρού ... βαρύτερου από το νερό. Άκουγα διαρκώς πνιχτούς ήχους ανθρώπων που μιλούσαν και θυμήθηκα ότι φώναζα, «δεν μπορώ να σας ακούσω.» Αυτές οι αυθόρμητες αναδρομές στο παρελθόν συνέχισαν να με στοιχειώνουν, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ καμία άλλη λεπτομέρεια.
Ήταν κατά τη διάρκεια της περιόδου μετά την επιστροφή μου από το Mobile που θυμήθηκα μια περίεργη εμπειρία στο Montauk το 1970. Όταν με ρωτούσαν για περιόδους «χαμένου χρόνου», πάντοτε δήλωνα ότι δεν είχα καμία. Όμως ξαφνικά θυμήθηκα ότι είχα! Για κάποιο λόγο, δεν μπορούσα να το θυμηθώ μέχρι τότε. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στη θεία μου και στον θείο μου εκεί που έκαναν κάμπινγκ στο Plains Ditch του Montauk, είχα λείψει για 2-3 ώρες και ο θείος μου το θυμόταν! Ό,τι θυμάμαι από την αρχή εκείνης της ημέρας ήταν πάντα πολύ σαφές. Η μνήμη μου από το τελευταίο μέρος της ημέρας ήταν πάντα ασαφής και θολή.
Είχα ένα ραντεβού με Dr.Kouguell εκείνη την εβδομάδα και ήμουν αποφασισμένη ότι θα έπρεπε να επανέλθω σε εκείνη την ημέρα του 1970 για να δω τι πραγματικά συνέβη. Είπα στον Δρ. Kouguell ότι διαισθανόμουν ότι θα έπρεπε να με υποβάλλει σε όσο πιο βαθιά ύπνωση μπορούσε ... συμφώνησε.


Το παρακάτω κείμενο είναι οι αναμνήσεις μου ενώ βρισκόμουν υπό την επήρεια ύπνωσης: συνεδρία της 11/9/95
Είμαστε στο αυτοκίνητο, καθ' οδόν προς το Montauk. Κάθομαι στο μπροστινό κάθισμα με τη μαμά μου. Τ' αδέλφια μου και η αδελφή μου κάθονται στο πίσω κάθισμα. Ο μπαμπάς είναι στην δουλειά. Η μαμά είναι τόσο χαρούμενη που θα πάμε στο Montauk. Ο θείος Β. είναι ετεροθαλής αδελφός της ... συναντήθηκαν μόλις πριν από δύο χρόνια, στην κηδεία του φυσικού της πατέρα.
Φτάνουμε στο Plains Ditch, το κάμπινγκ όπου μένουν στο Montauk. Χαζεύω εκεί γύρω για λίγο, μιλώντας με όλους, και μετά αποφασίζω να φορέσω το μαγιό μου (ένα μπικίνι), αλλά φοράω και το κομμένο τζην μου πάνω απ' το μαγιό μου. Βαριέμαι τόσο πολύ. Πάω να ρίξω μια ματία εκεί τριγύρω στο κάμπινγκ.
Περπατώ προς τα ανατολικά για λιγάκι και μετά από λίγο περνάω μπροστά από μία ομάδα σέρφερ που κάνουν κάμπινγκ εκεί. Ένας από αυτούς φαίνεται γνωστός ... είναι ο Μ. ! Ο μεγαλύτερος αδελφός του F.! Σταματάω για να πω ένα γεια. Ο M. με ρωτάει αν είδα τον F., και του λέω όχι. Λέει ότι ο F. κάνει σέρφινγκ αυτή τη στιγμή, έτσι αποφασίζω να περπατήσω μέχρι την θάλασσα και να ψάξω να τον βρω. Κάθομαι πάνω στην άμμο στην ακτή, παρακολουθώντας 5-6 σέρφερς. Επιτέλους, εντοπίζω τον F. Είναι τόσο όμορφος! Όταν βγαίνει από το νερό, σηκώνομαι και αρχίζω να περπατάω προς το μέρος του. Ελπίζω να με προσέξει. Καθώς πλησιάζω, όντως με προσέχει. Φωνάζει το όνομά μου και με χαιρετάει. Περπατώ προς το μέρος του και χαιρετιόμαστε με φιλιά. Με ρωτάει τι δουλειά έχω στο Montauk και του λέω. Με ρωτάει αν θα ήθελα να πάμε βόλτα σε καμιά ώρα. Έχει μερικά πράγματα που πρέπει να κάνει πίσω στο κάμπινγκ, μπορώ να τον συναντήσω εκεί; Ακούγεται καταπληκτικό!
Αυτή η ώρα περνάει τόσο αργά. Είμαι στο κάμπινγκ με τον F. και αρχίζουμε να περπατάμε προς τα ανατολικά. Περπατάμε κάτι λιγότερο από ένα μίλι. Υπάρχει ένας απότομος βράχος ίσια μπροστά μας και προχωράμε προς τους αμμόλοφους για να βρουμε ένα ήσυχο σημείο. Υπάρχει ψηλό χορτάρι στον αμμόλοφο πίσω μας. Ο F. έστρωσε μια πετσέτα για να καθίσουμε πάνω της και αρχίζουμε να φιλιόμαστε. Καταλήγουμε ξαπλωμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο. Φιλάει τόσο ωραία.
Ξαφνικά, ακούω ένα δυνατό βουητό, σαν ένα σμάρι από μέλισσες. Ανακάθομαι και το ίδιο κάνει και ο F. Τι είναι αυτό; Κάτι δεν πάει καλά! Κοιτάζω τον F. και το ακούει κι εκείνος. Είμαστε ακόμα ξαπλωμένοι ανάσκελα ο ένας δίπλα στον άλλο. Γιατί το κάνω αυτό; Θα έπρεπε να το σκάσουμε! Προσπαθώ να φωνάξω στον F. ότι πρέπει να φύγουμε από εκεί. Αλλά δεν μπορώ να μιλήσω ... Δεν μπορώ να κουνηθώ! Είμαι τόσο φοβισμένη ... Θέλω τη μητέρα μου!
Ακούγεται σαν να έρχεται ένα αυτοκίνητο ... ο ήχος έρχεται πιο κοντά, μετά σταματάει. Το βουητό είναι πιο δυνατό τώρα. Αν και φοβάμαι, το σώμα μου αντιδρά σαν να μην είμαι φοβισμένη. Ένας άνδρας που φορά μια στρατιωτική φόρμα κοιτάζει κάτω προς τα εμένα, ενώ στέκεται στα αριστερά μου. Στα δεξιά, είναι ένας άλλος στρατιώτης, που κλωτσάει το πόδι του F. «Έχει χάσει τις αισθήσεις του», λέει. «Mike, να τον πας στο τζιπ», λέει ο αρχηγός στα αριστερά μου. «ΟΚ, Terry», λέει ο τύπος στα δεξιά μου. Υπάρχουν και άλλοι δύο μαζί τους, αλλά δεν ξέρω τα ονόματά τους. Ο Terry έχει πολύ σκούρα επιδερμίδα, με σκούρα μαλλιά και μαύρα γυαλιά. Οι άλλοι φαίνεται να είναι πιο ανοιχτόχρωμοι. Ο Mike και ένας άλλος τύπος σηκώνουν τον F. και ο Mike τον μεταφέρει, όπως οι πυροσβέστες. Εμένα δεν με σηκώνει ο Terry, αλλά κάποιος άλλος.
Καθόμαστε στο πίσω κάθισμα του τζιπ, ταξιδεύοντας βόρεια, μέσα από τους αμμόλοφους και το ψηλό χορτάρι. Υπάρχει ένας μεγάλος λόφος ίσια μπροστά. Είναι τόσο παράξενο! Ο λόφος κινείται ... μόνο ένα μέρος του. Μοιάζει με μια πόρτα στο λόφο. Κινείται προς τα εμπρός και στη συνέχεια προς τα δεξιά μου. Μπαίνουμε μέσα με το αυτοκίνητο. Υπάρχει και ένα άλλο τζιπ παρκαρισμένο στα αριστερά μου. Δύο άλλοι άνδρες με ίδια στολή με μαύρους μπερέδες είναι μέσα. Έχουν όλοι όπλα! Ακόμα δεν μπορώ να μιλήσω, αλλά το σώμα μου κάνει ό,τι θέλουν. Με κατεβάζουν από το τζιπ. Ο F. είναι ανάμεσα σε 2 τύπους που τον βοηθούν να περπατήσει. Ο Terry και κάποιος άλλος με παίρνουν ανάμεσά τους και έτσι μπορώ κι εγώ να περπατήσω. Αυτό το μέρος μοιάζει με γκαράζ ή κάτι τέτοιο. Περνάμε μέσα από μια πόρτα. Είναι φωτεινά σε αυτό τον διάδρομο. Στρίβουμε δεξιά. Ο F. είναι ακριβώς μπροστά μου. Στον επόμενο διάδρομο, ο F. συνεχίζει να πηγαίνει ίσια με τους 2 τύπους, αλλά εμείς στρίβουμε προς τα δεξιά και προχωράμε μερικά μέτρα, μέχρι μια πόρτα από ασανσέρ. Ο Terry έχει κάτι που μοιάζει με πιστωτική κάρτα και το βάζει σε μια υποδοχή στο πλάι της πόρτας. Η υποδοχή είναι κατακόρυφη και υπάρχουν 2 φωτάκια από πάνω της ... ένα κόκκινο, ένα πράσινο.
Η πόρτα ανοίγει και μπαίνουμε μέσα, αλλά δεν υπάρχουν κουμπιά να πατήσεις. Κατεβαίνουμε προς τα κάτω, και μετά η πόρτα ανοίγει και είναι πολύ πιο σκοτεινά εδώ. Και μυρίζει παράξενα ... σαν ένα υπόγειο που έχει ένα πρόβλημα υπερχείλισης βόθρου. Στρίβουμε δεξιά και προχωράμε μερικά μέτρα ... μετά στρίβουμε αριστερά. Κρυώνω τόσο πολύ! Υπάρχει μια πόρτα στα αριστερά μου, ο Terry την ανοίγει. Αυτό το δωμάτιο είναι τόσο σκοτεινό που μετά βίας μπορώ να δω. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία επίπλωση σε αυτό. Υπάρχει κάτι που μοιάζει με ένα τραπέζι με μαλακή επένδυση. Με βοηθούν να ανέβω πάνω σε αυτό και με ξαπλώνουν κάτω. Τώρα κρυώνω πραγματικά πολύ. Ο ένας τύπος λέει, «Την αφήνουμε έτσι εδώ;», και ο Terry απαντάει, «Δεν πρόκειται να πάει πουθενά.» Φεύγουν από το δωμάτιο. Δεν φαίνεται να μπορώ να κινήσω τίποτε άλλο εκτός από τα μάτια μου. Γιατί είμαι εδώ; Δεν μου αρέσει αυτό. Πίσω στα αριστερά μου, κάτι κινείται. Έρχεται πιο κοντά ... μπορώ να το δω καλύτερα. Θεέ μου! Είναι ένα τέρας!


(Σημείωση: Στο σημείο αυτό ήμουν τόσο ταραγμένη που σχεδόν αναπήδησα από το ανάκλιντρο στο ιατρείο του Δρ Κ. Με μάτια ορθάνοικτα, δεν μπορούσα να σταματήσω να τρέμω και να ζαρώνω από φόβο. Ο Δρ Κ. με ηρέμησε και έτσι μπόρεσα να συνεχίσω...)


Αυτό που βλέπω είναι ένα πλάσμα περίπου 6-7 πόδια ψηλό (1,80 - 2,10 μέτρα). Τα αυτιά του είναι μεγάλα και μυτερά στην κορυφή. Τα μάτια του είναι φωτεινά χρυσοκίτρινα και φαίνεται να λαμπυρίζουν. Έχει μυτερά δόντια και ένα μεγάλο επίμηκες εξόγκωμα στο μέτωπό του και έχει ουρά! Έρχεται προς το μέρος μου ... Δεν ήμουν ποτέ ξανά τόσο φοβισμένη στην ζωή μου. Έρχεται μέχρι την άκρη του τραπεζιού. Μου κατεβάζει το σορτσάκι μου και το κάτω μέρος από το μαγιό μου ... σμπρώχνει τα πόδια μου να ανοίξουν και με τραβάει προς τα κάτω προς το μέρος του. Το πρόσωπό του είναι τόσο κοντά στο δικό μου ... Θέλω να ουρλιάξω, αλλά το ουρλιαχτό είναι μόνο μέσα στο μυαλό μου. Ακούω έναν τραχύ ήχο που προέρχεται από αυτόν. Βάζει κάτι μέσα μου και νιώθω σαν να ξεσκίζομαι. Του αρέσει να βλέπει πόσο τρομαγμένη είμαι ... αυτό του δίνει μεγάλη ευχαρίστηση. Πονάει τόσο πολύ. Πρέπει να ξεφύγω μέσα στο μυαλό μου σε κάποιο ασφαλές μέρος. Φεύγω.
Δεν ξέρω πόση ώρα το κάνει αυτό, αλλά όταν τελειώνει, πηγαίνει πίσω στο μέρος του δωματίου που τον πρωτοείδα και τότε ξαφνικά εξαφανίζεται. Η πόρτα ούτε που ανοίγει. Δεν ξέρω πόση ώρα μένω ξαπλωμένη εκεί. Ο Terry και ένας άλλος τύπος μπαίνουν μέσα από την πόρτα και με ντύνουν. Με βοηθούν να κατέβω από το τραπέζι και φεύγουμε από το δωμάτιο. Αφού με φέρνουν πίσω με το ασανσέρ, με πηγαίνουν σε ένα άλλο καλά φωτισμένο δωμάτιο. Μου θυμίζει την αίθουσα εξέτασης σε ιατρείο ... όμως υπάρχουν μηχανήματα που δεν αναγνωρίζω με φωτάκια και ταμπλώ σε εσοχή στον τοίχο πάνω από μια περιοχή με έναν πάγκο. Υπάρχει πολύς εξοπλισμός από ανοξείδωτο χάλυβα. Και ένα τραπέζι που καλύπτεται με λευκό κάλυμμα. Με τοποθετούν στο τραπέζι αυτό και με δένουν με λουριά εκεί πάνω ... ακόμα και το κεφάλι μου. Είμαι τρομοκρατημένη. Μένω μόνη μου ίσως για μερικά λεπτά ... αλλά μου φαίνονται σαν ώρες.
Μια ομάδα 5-6 άνθρωπων μπαίνουν στο δωμάτιο. Φοράνε λευκές ποδιές και μάσκες και καπέλα που καλύπτουν το κεφάλι τους. Είναι άνδρες, αλλά βλέπω τουλάχιστον μία γυναίκα. Είναι πολύ απασχολημένοι. Δεν ξέρω γιατί.
Το κεφάλι μου είναι γυρισμένο στο πλάι και κολλημένο με ταινία στο τραπέζι. Ξέρω ότι αυτό ακούγεται παράξενο, αλλά ξυρίζουν ένα μικρό μέρος της περιοχής πάνω και πίσω από το δεξί αυτί μου. Τραβούν το αυτί μου προς τα εμπρός και το κολλάνε με ταινία πάνω στο πρόσωπό μου! Αν και είμαι ακινητοποιημένη και δεν μπορώ να μιλήσω είμαι απολύτως σε εγρήγορση!


Κάποιος γράφει κάτι στο δέρμα πίσω από το αυτί μου. Θυμάμαι ότι κάποιος λέει κάτι για μια «ενδοφλέβια ένεση». Και ένας άντρας λέει: «Νομίζετε ότι της χρειάζεται αυτό;» Κάποιος άλλος λέει, «Δεν θα ήθελα να ρισκάρω μήπως ξυπνήσει και αρχίσει να κουνιέται». Λίγα λεπτά αργότερα νιώθω ένα τσίμπημα στο χέρι μου.
Αυτά είναι τα μόνα που θυμάμαι μέχρι που ανέκτησα τις αισθήσεις μου πίσω στους αμμόλοφους με τον F.
* Σημείωση: Περίπου πριν από 10 χρόνια, μου εμφανίστηκε κάτι που πίστευαν ότι είναι μια κύστη με φλεγμονή πίσω από το δεξί αυτί μου. Ο γιατρός χρειάστηκε να την διατρήσει για να στραγγίσει το υγρό και να την αφαιρέσει. Μόλις έκοψε το δέρμα με το νυστέρι, κάτι πετάχτηκε έξω. Το εξέτασε και είπε ότι δεν είχε δει ποτέ κάτι παρόμοιο. Είπε ότι είχε το μέγεθος και το σχήμα μιας σφαίρας. Χρειάστηκε να καλύψει την τρύπα που άφησε με αιμοστατική γάζα.
Αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα

Το σοκ από αυτά που αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια της υπνωτικής παλινδρόμησης με άφησε ζαλισμένη και ταραγμένη. Μήπως άρχισα να χάνω το μυαλό μου; Πώς ήταν κάτι τέτοιο δυνατόν; Θα μπορούσα να έχω επινοήσει μια τέτοια λεπτομερή αφήγηση, ενώ βρισκόμουν υπό την επήρεια της ύπνωσης; Αυτά και πολλά άλλα ανησυχητικά ερωτήματα συνωστίζονταν μέσα στις σκέψεις μου τις επόμενες ημέρες μετά την συνεδρία.
Μια τυχαία συνομιλία με τους συγγενείς μου, τους οποίους είχα επισκεφτεί στο Montauk εκείνη την μοιραία ημέρα, με άφησε ακόμα πιο ταραγμένη. Καθώς περιέγραφα την «πόρτα στο λόφο» που είχα δει κοντά σε έναν απότομο βράχο, η ξαδέλφη μου ανέφερε ότι είχε τύχει να περάσει από μια περιοχή που έμοιαζε πολύ με αυτήν που περιέγραφα, ενώ περπατούσε κοντά στο Φάρο ένα απόγευμα. Ήξερα τότε, με απόλυτη βεβαιότητα, ότι έπρεπε να βρω την «πόρτα στο λόφο», ώστε να προσφέρω στον εαυτό μου την επαλήθευση αυτής της εμπειρίας.
Επέστρεψα στο Montauk την Κυριακή, 17 Δεκέμβρη 1995 με τον φίλο μου Bill, έναν ερευνητή της MUFON, και την σύζυγό του. Ο Bill κατανούσε την έντονη ανάγκη μου να βρω την «πόρτα στο λόφο», προκειμένου να μπορέσω να αντιμετωπίσω τις αναμνήσεις μου από εκείνη την μοιραία ημέρα πριν από 25 χρόνια. Όταν φτάσαμε στο Montauk, πρώτα κατεβήκαμε από την Παλιά Εθνική Οδό του Montauk ... τον δρόμο που η Louise και εγώ είχαμε πάρει στο τέλος της «περιοδείας» μας. Ο Bill μου ζήτησε να τους ειδοποιήσω όταν θα ένιωθα ότι εισερχόμασταν στο «κενό». Το ένιωσα πολύ ισχυρότερα από την πρώτη φορά. Τον ειδοποίησα πότε τελείωσε και άρχισε το δυσοίωνο συναίσθημα. Στο τέλος του δρόμου, ο σωρός από πριονίδια ξύλου που ήταν ορατός κατά την τελευταία επίσκεψή μας είχε καθαριστεί και ο δρόμος άνοιξε και πάλι. Φαινόταν σαν μια περιοχή με θάμνους και δέντρα να είχε καθαριστεί τελείως ... πολύ παράξενο. Δεν μπορούσα να πιέσω τον εαυτό μου να βγει από το αυτοκίνητο, ο φόβος μου ήταν τόσο έντονος.

Καθώς οδηγούσαμε και πάλι στο δρόμο προς την κατεύθυνση από την οποία ήλθαμε, ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας πέρασε από μπροστά μας. Αυτό μας φάνηκε αρκετά ασυνήθιστο καθώς ο δρόμος αυτός είναι απομονωμένος χωρίς έντονη κυκλοφορία. Μήπως η άφιξή μας είχε προκαλέσει ανησυχία;
Πριν να φτάσουμε στο «κενό» κατά το ταξίδι της επιστροφής μας, πρότεινα στον Bill να χρησιμοποιήσει τον ανιχνευτή ηλεκτρομαγνητικών πεδίων που είχε φέρει μαζί του για να δούμε αν έχουμε οποιεσδήποτε μετρήσεις. Τον έδωσε σε μένα και μου ζήτησε να τους ειδοποιήσω πότε «διαισθανόμουν» ότι μπαίναμε στο κενό. Τους είπα ότι διαισθάνθηκα ότι αρχίζει ... λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, το φως της συσκευής πήγε από το πράσινο στο πορτοκαλί. Είπα ότι άρχισε να γίνεται πολύ ισχυρό ... και πάλι πέρασαν ίσως 3 δευτερόλεπτα και το φως πήγε από το πορτοκαλί στο κόκκινο. Στη συνέχεια, η συσκευή τρελάθηκε .... αναβόσβηνε σαν φλιπεράκι! Καθώς αρχίσαμε να βγαίνουμε από το κενό, συνέχισα να δίνω τις «μετρήσεις» μου, οι οποίες επιβεβαιώνονταν από τη συσκευή λίγα δευτερόλεπτα αργότερα.


Οδηγήσαμε μέχρι τον κεντρικό αυτοκινητόδρομο και σταματήσαμε το αυτοκίνητο στον χώρο για στάση. Και οι τρεις μας ήμασταν υπερβολικά συγκλονισμένοι για να μπορέσουμε να μιλήσουμε. Ο Bill μου εκμυστηρεύτηκε ότι ήταν αρχικά πολύ δύσπιστος για την ικανότητά μου να «διαισθάνομαι» αυτό το κενό όταν ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι. Ήταν απόλυτα πεπεισμένος τώρα. Προχωρήσαμε προς το φάρο και παρκάραμε το αυτοκίνητο.
Καθώς κατηφορίζαμε ένα βραχώδες μονοπάτι προς την παραλία, παρατηρήσαμε μια πρόχειρη χειρόγραφη ειδοποίηση που προειδοποιούσε ότι ένα έργο για τον έλεγχο της διάβρωσης βρισκόταν σε εξέλιξη στην εν λόγω περιοχή. Πρόσφατα τοποθετημένες πέτρες και πλάκες τσιμέντου ήταν εμφανείς. Σε αυτό το σημείο, οι «διαισθήσεις» μου ήταν στο πιο έντονο επίπεδο που είχα νιώσει ποτέ. Υπήρχε κάτι που δεν δεν «πήγαινε καλά» με τον τρόπο που ήταν τοποθετημένες αυτές οι πλάκες και οι ογκόλιθοι. Με τραβούσε ένα σημείο πάνω από την παραλία ... ένας απότομος βράχος που προεξείχε πάνω από την άμμο.
Αφήσαμε την παραλία και προχωρήσαμε προς τα πάνω προς ένα λόφο στην κατεύθυνση του χώρου στάθμευσης στον οποίο η Louise κι εγώ είχαμε περπατήσει κατά την τελευταία μας επίσκεψή. Όσο ήμασταν στην παραλία, είχα την αίσθηση ότι μας παρακολουθούσαν και το ανέφερα αυτό στον Bill. Λίγο πριν φτάσουμε στο χώρο στάθμευσης, παρατήρησα έναν άνθρωπο να στέκεται χαμηλωμένος ανάμεσα στους θάμνους στην κορυφή ενός λόφου και τον έδειξα στον Bill. Ο άνθρωπος σηκώθηκε και μας κοίταξε. Ο Bill πήρε την φωτογραφική μηχανή του και τον φωτογράφησε. Ο άντρας έσκυψε κάτω πάλι και τελικά χάσαμε την οπτική επαφή μαζί του. Δεν τον συναντήσαμε ξανά.


Μόνο μερικές εκατοντάδες μέτρα από το λόφο βρισκόταν ο χώρος στάθμευσης επάνω στον βράχο. Κοιτάζοντας προς τα δυτικά βορειοδυτικά, βρισκόταν το στρατόπεδο Hero. Κάπου εδώ γύρω ήταν η περιοχή που η ξαδέλφη μου είχε αναφέρει ότι είχε δει μια πόρτα, παρόμοια με εκείνη που είχα περιγράψει εγώ. Κοίταξα γύρω μου και είδα κάτι που φαινόταν να είναι ένα μέρος της πρόσοψης ενός τοίχου από πέτρα και κονίαμα. Αυτή έπρεπε να είναι η πόρτα! Ένιωσα κάτι γι' αυτό, όμως, ήμουν μπερδεμένη ... απλά δεν φαινόταν σωστό κατά κάποιο τρόπο. Θυμόμουν ότι ο λόφος ήταν πιό ψηλός και πιο ευδιάκριτος. Άρχισα να περιπλανιέμαι απομακρυνόμενη από τον Bill και την σύζυγό του ... πηγαίνοντας πίσω προς τον φάρο. Περπατούσα στην αντίθετη πλευρά του λόφου όπου είχαμε εντοπίσει τον άνδρα ... πιο κοντά στον ωκεανό και τον γκρεμό.


Σταματούσα κάθε λίγα μέτρα και κοιτούσα προς τον ωκεανό και προσπαθούσα να συγκρίνω την εικόνα με αυτό που θυμόμουν. Ένοιωθα ανυπεράσπιστη και φοβόμουν, και τα συναισθήματά μου αυτά ήταν πολύ έντονα σε αυτό το σημείο. Συνέχισα να περπατώ κι άλλο προς τα πίσω πηγαίνοντας προς τον φάρο. Ξαφνικά, βρέθηκα να στέκομαι μπροστά της ... Η ΠΟΡΤΑ ... ακριβώς όπως την θυμόμουν! Φώναξα τον Bill και την γυναίκα του. Ήρθαν και φάνηκαν να εκπλήσσονται από αυτό που είδαν. Άρχισα να κλαίω, και όλα όσα είχα απωθήσει μέσα μου για τόσο πολύ καιρό βγήκαν στην επιφάνεια. Ήταν μεγάλη ανακούφιση. Ήξερα τώρα, με απόλυτη βεβαιότητα, ότι η εμπειρία μου ήταν πραγματική. Δεν είχα χάσει το μυαλό μου, ούτε φανταζόμουν αυτά τα πράγματα.

Δίπλα στην πόρτα ήταν ένα μικρό άνοιγμα που οδηγούσε σε μια μικρή σήραγγα. Το τέρμα του τούνελ στο βάθος είχε τσιμενταριστεί. Στο έδαφος, μπροστά από την πόρτα, υπήρχε ένας τσιμεντένιος κύκλος, που διαιρούνταν σε ίσα μέρη, περιλαμβανομένου ενός ίσου τμήματος στο κέντρο του κύκλου. Ήταν περίπου 8-10 πόδια σε διάμετρο. Υπήρχε ένας κόκκινος πυροσβεστικός κρουνός δίπλα του. Πιασμένο από έναν στύλο στην άλλη πλευρά του λόφου, και πηγαίνοντας σχεδόν πλήρως γύρω-γύρω από την περιφέρεια του λόφου, κρέμονταν ένα παχύ, μαύρο ηλεκτρικό καλώδιο. Αυτό το καλώδιο τελείωνε απότομα, δεμένο σε ένα θάμνο. Κοιτάζοντας πάνω από τον γκρεμό, καλώδια που έβγαιναν από το εσωτερικό του βράχου, ήταν κρεμασμένα προς τα κάτω περίπου 10 πόδια και στη συνέχεια έμπαιναν πάλι πίσω στο εσωτερικό του βράχου. Υπήρχαν κατάλοιπα μιας κατασκευής ή κτιρίου στην κορυφή του λόφου, πάνω από την πόρτα. Λήφθηκαν φωτογραφίες από ολόκληρη την περιοχή από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Καθώς αναχωρούσαμε από την περιοχή, είδα από το δρόμο ένα μέρος που φάνηκε να είναι άδειο από δέντρα ή θάμνους. Ενώ ο Bill περίμενε στο δρόμο, εγώ κατέβηκα μέσα στην παχιά θαμνώδη βλάστηση, για να ερευνήσω. Στο τέλος αφού την διαπέρασα, βρήκα μια μεγάλη, κυκλική περιοχή με κάτι που έμοιαζε να είναι ξερό, πατικωμένο γρασίδι, με διάσπαρτα ψηλότερα σημεία που φαινόταν σαν να είχαν κοπεί ή κλαδευτεί. Τα δέντρα που συνορεύαν με αυτό το κομμάτι φαινόταν επίσης ξερά. Κρυμμένο σε ένα άλσος από θάμνους, ακριβώς στα δυτικά του κύκλου, ήταν μια ομάδα από μεγάλες πέτρες, παρόμοιες με αυτές που ήταν εμφανείς στην παραλία. Η διάταξη των ογκόλιθων έφερε αμέσως μια εικόνα από «τραπέζι και καρέκλες» στο μυαλό μου. Πολλά δέντρα δίπλα στους ογκόλιθους είχαν ξεριζωθεί εντελώς. Ήταν προφανές ότι αυτές οι πέτρες δεν ήταν ένας φυσικός σχηματισμός, και είχαν με κάποιο τρόπο τοποθετηθεί σε αυτήν τη θέση. Αλλά πώς; Και πιο σημαντικό, γιατί;


Περαιτέρω επιβεβαίωση

Πρόσφατα, είχα την ευκαιρία να δω τις βίντεοταινίες που γυρίστηκαν από τον Preston Nichols, από τις υπόγειες εγκαταστάσεις στο Montauk πριν αυτές να σφραγισθούν. Περιείχαν υλικό που δεν περιλαμβάνεται στα βίντεο που δόθηκαν προς πώληση στο κοινό. Μία από τις κασέτες περιείχε πλάνα από το υπόγειο καταφύγιο στο οποίο με είχαν μεταφέρει, που κατέληξα να αποκαλώ η δική μου «πόρτα στον λόφο». Κάθισα, σαν σε έκσταση, και παρακολουθούσα τις οικείες εικόνες στην οθόνη ... τον μεγάλο χώρο της εισόδου πίσω από «την πόρτα» ... το «φωτεινό διάδρομο» (λευκό) πέρα από την περιοχή εισόδου ... μικρά δωμάτια που βρίσκονται μακριά στο διάδρομο. Αν και θυμόμουν ο διάδρομος να είναι μακρύτερος, και μια μικρή εσοχή όπου βρισκόταν ένα ασανσέρ, ήταν πιθανό να είχε κατασκευαστεί ένας τοίχος εκεί που φαινόταν να υπάρχει αδιέξοδο. Είχα ήδη επιβεβαιώσει την ύπαρξη ενός ανελκυστήρα σε αυτή την τοποθεσία από έναν συνταξιούχο αξιωματικό της υπηρεσίας αντικατασκοπίας του στρατού που ήταν εξοικειωμένος με τους υπόγειους χώρους στο στρατόπεδο Hero κατά τη διάρκεια της περιόδου 1954-1958.
Αυτή ήταν περαιτέρω επιβεβαίωση της ιστορίας μου! Θα έπρεπε να ήμουν κατενθουσιασμένη. Αντί γι αυτό, έπιασα τον εαυτό μου να κάθεται εκεί σιωπηλά, με έναν κόμπο στο στομάχι μου, επαναλαμβάνοντας από μέσα μου: «Θεέ μου ... είναι ΑΛΗΘΕΙΑ!» Δεν φαίνεται να έχει σημασία πόση επιβεβαίωση θα προκύψει ... Δεν θέλω να πιστέψω σε αυτό που ξέρω ότι είναι αλήθεια.
Επιπρόσθετα, ενώ έβλεπα αυτές τις βιντεοταινίες, είχα μια συνειδητή ανάμνηση ότι βυθιζόμουν σε μια δεξαμενή απομόνωσης. Αυτή η αναδρομή στο παρελθόν περιλάμβανε και το «πρόσωπο» ενός ανθρώπου (με ανθρώπινα χαρακτηριστικά) που μου ήταν οικείος, και μια τηλεπαθητική συνομιλία που είχε σκοπό να με ηρεμήσει και να με χαλαρώσει. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, αναφέρονταν σε μένα ως «μικρούλα».

Θάλαμος απομόνωσης (σκηνή από την ταινία "Altered States")

Συναντήθηκα με τον Δρ Kouguell λίγες μέρες αργότερα για να εξερευνήσω αυτή την ανάμνηση μέσω υπνωτικής παλινδρόμησης. Από τη στιγμή που με ρώτησε κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, εάν ήμουν σίγουρη ότι ήθελα να εξετάσουμε αυτή την ανάμνηση, μια μάχη άρχισε νε διεξάγεται μέσα στο μυαλό μου. Μου ζήτησε να υποδείξω το «ναι», με μια ελαφριά μετακίνηση του δείκτη στο δεξί μου χέρι. Και ενώ προσπαθούσα όσο πιο σκληρά μπορούσα να τον μετακινήσω, δεν μπορούσα να το κάνω. Στη συνέχεια, μου ζήτησε να υποδείξω το «όχι», με ελαφριά μετακίνηση του μεσαίου δάχτυλου στο δεξί μου χέρι. Χρειάστηκε όλη μου η δύναμη για να το κρατήσω στη θέση του. Μετακίνησα τελικά τον δεξιό δείχτη μου σχεδόν ανεπαίσθητα. Δεν μου συνέβη ποτέ πριν αυτή η εμπειρία, ενώ βρισκόμουν υπό την επήρεια ύπνωσης.
Θυμήθηκα ότι βρισκόμουν σε ένα σκοτεινό μέρος ... ήμουν φοβισμένη ... επέπλεα σε κάτι που έδινε την αίσθηση ότι ήταν λίγο βαρύτερο από το νερό ... αισθανόμουν θερμότητα ... και μύριζα την μυρωδιά μέντας ή δυόσμου. Με πήγε σε ένα σημείο πριν να βρεθώ σε εκείνο το μέρος. Ήμουν ξαπλωμένη γυμνή πάνω σε ένα τραπέζι και υπήρχαν πολλά καλώδια που συνδέονταν με εμένα, σε όλο το σώμα μου και στο κεφάλι μου. Είδα «εκείνον τον γιατρό» με μια άσπρη ποδιά εργαστηρίου να στέκεται δίπλα μου. Τότε με πήγε σε ένα σημείο προτού να βρεθώ εκεί. Ήμουν στο σπίτι μου, στο δωμάτιό μου (διαφορετικό σπίτι από ό, τι σήμερα). Ξύπνησα και 2 άνδρες ντυμένοι με μαύρα ρούχα ήταν στο δωμάτιό μου. Δεν μπορούσα να δω καθόλου πως ήταν. Ρώτησα, πού ήταν ο Joe και ο David (οι συγκάτοικοί μου). Μου είπαν ότι κοιμόντουσαν. Μου έγινε στη συνέχεια μια ένεση και αισθάνθηκα έντονη υπνηλία. Ήμουν τυλιγμένη με μια κουβέρτα και μεταφέρθηκα από την πίσω πόρτα σε ένα σκουρόχρωμο βαν (μπλε;). Με έβαλαν στο πάτωμα στο πίσω μέρος από το φορτηγό και κάποιος καθόταν κοντά μου. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι η αίσθηση σαν να ήμουν σε ένα τρενάκι του λούνα παρκ. Δεν ξέρω πού με πήγαν ή πόσος χρόνος χρειάστηκε για να φτάσουμε εκεί. Ξαφνικά, στεκόμουν γυμνή μπροστά από μια μεταλλική πόρτα, παλεύοντας με έναν στρατιώτη που κρατούσε όπλο, ενώ εκείνος ο «γιατρός» μου έλεγε ότι «έπρεπε να το κάνω αυτό». Έκλαιγα με αναφιλητά, παρακαλώντας τον να μην «με υποχρεώσει να ξαναπάω εκεί».
Δεν μπορούσα να συνεχίσω με την συνεδρία και ο Δρ Kouguell με επανέφερε. Του είπα, όσο κι αν ήθελα να θυμηθώ τι συνέβη, ήξερα ότι δεν ήμουν ακόμα έτοιμη για να το αντιμετωπίσω. Στο τέλος, ήξερα ότι θα έπρεπε να το κάνω.
Ένα αγωνιώδες δίλημμα προέκυψε. Έχοντας επίγνωση της ανάγκης μου να μάθω την αλήθεια για την συμμετοχή μου, μήπως πραγματικά δεν θα ήμουν σε θέση να την αντιμετωπίσω; Μήπως η απροθυμία μου να εξερευνήσω αυτή την ανάμνηση ήταν κατευθυνόμενη από εξωτερικές επιρροές; Και η μάχη συνέχισε να μαίνεται στο μυαλό μου. Τέλος, πήρα την απόφαση να συνεχίσω ... είχα προχωρήσει πάρα πολύ μακριά για να γυρίσω πίσω τώρα. Θα αντιμετώπιζα την αλήθεια και θα στηριζόμουν στη δύναμη της πεποίθησής μου οτι θα ξεπερνούσα τα οποιαδήποτε εμπόδια.
Πριν αρχίσουμε την επόμενη παλινδρόμηση, ανέφερα τις παρατηρήσεις μου σχετικά με τα πιθανά «μπλοκαρίσματα» αυτής της ανάμνησης στον Δρ. K. Πρότεινα ότι ενδεχομένως ίσως να χρειαζόταν ένα βαθύ επίπεδο έκστασης για να ανακτηθεί. Υπό την επήρεια της ύπνωσης, άρχισα να «ξαναζώ» αυτή την εμπειρία ...

Βρίσκομαι, για άλλη μια φορά, σε έναν μαύρο περίκλειστο χώρο ... αντιδρώ, φοβάμαι τον πνιγμό. Γιατί πρέπει να είμαι σε αυτό το μέρος; Με τρομάζει τόσο πολύ ... Θέλω να βγω έξω! Ηρεμώ αρκετά τον εαυτό μου ώστε να επιπλεύσω. Το υγρό δίνει την αίσθηση ότι είναι βαρύτερο από το νερό. Είναι χλιαρό και μου μυρίζει κάτι σαν «μέντα». Αισθάνομαι καλώδια που συνδέονται στο σώμα μου καθώς κουνάω τα χέρια και τα πόδια μου ... στο στήθος και το κεφάλι μου επίσης. Απλώνω τα χέρια μου, προσπαθώντας να αγγίξω τα τοιχώματα που με περικλείουν. Στα δεξιά μου, τα δάχτυλά μου διαγράφουν την λεία επιφάνεια, που πηγαίνει προς τα πάνω σε ένα «τόξο» από πάνω μου. Επιπλέοντας ... απαλή κίνηση ... μαυρίλα ολόγυρα ... είναι τα μάτια μου ανοιχτά ; ... ή είναι κλειστά; ... μήπως αυτή η «μαυρίλα» που βλέπω είναι μόνο στο μυαλό μου;
Μπορώ να διακρίνω κίνηση ... μορφές και σκιές. Η μαυρίλα φωτίζεται σε σκούρο γκρι. Ο φίλος μου είναι εδώ και λέει, «Μη φοβάσαι, μικρούλα. Εγώ θα σε βοηθήσω ... θα σε καθοδηγήσω ... πιάσε το χέρι μου».

Το σκούρο γκρι τώρα μετατρέπεται σε μπλε, στο χρώμα του ουρανού ... λευκά σύννεφα. Νιώθω σαν να πετάω. Μπορώ να δω μια όμορφη, καταπράσινη κορυφή ενός λόφου, με θέα στο ήρεμο μπλε νερό. Ένα μεγάλο λευκό κτίριο (ένα σπίτι;) με ψηλές κολώνες και σκαλοπάτια βρίσκεται στην κορυφή του λόφου. Ένας χωματόδρομος είναι σε κοντινή απόσταση, και μπορώ να δω έναν άνθρωπο, ντυμένο με κοντό χιτώνα, να αγωνίζεται για να μετακινήσει ένα ξύλινο καρότσι. Σκηνές που αναβοσβήνουν ... μια φωτεινή δίνη χρωμάτων .. πορτοκαλί, κόκκινο, βαθύ μωβ και αποχρώσεις του καφέ και του μπεζ.
Βλέπω μία βραχώδη, ορεινή περιοχή ... στεγνή σαν την έρημο, σκονισμένη. Υπάρχουν βαθιά φαράγγια ... ψηλοί γκρεμοί. Σκηνές αναβοσβήνουν ... κάνοντας κατάδυση μέσα από το λευκό αφρό ενός σκούρου μπλε κύματος. Είμαι κάτω από το νερό, ανάμεσα στα πλάσματα της θάλασσας. Αλλά είναι φωτεινά και μπορώ να δω όμορφα χρώματα. Υπάρχει μια σκοτεινή είσοδος σε κάτι που μοιάζει με σπηλιά ανάμεσα στους λόφους και τους βράχους. Σκηνές που αναβοσβήνουν ... ένα ερημικό μέρος ... δεν προκαλεί ευχάριστο συναίσθημα ... άγονο ... μοναχικό ... κρύο ... ένα μέρος έξω από τον χρόνο. Ο χρόνος δεν είναι αυτό που νομίζουμε. Κάθε στιγμή συμβαίνει τώρα ... σε έναν αέναο «βρόχο». Μπορούμε να εισέλθουμε στους βρόχους από πολλά σημεία ... αλλά θα πρέπει να προσέξουμε να μη διαταραχθούν οι βρόγχοι. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συμβαίνουν ταυτόχρονα.

Μετά την συνεδρία, συζήτησα αυτά που είχαν ανακτηθεί με τον Δρ. Kouguell. Παρά το γεγονός ότι ήμουν γεμάτη με θαυμασμό και δέος γι αυτό που είχα βιώσει, δεν ήμουν σίγουρη αν αυτό είχε συμβεί κατά το παρελθόν ή το παρόν, αισθανόμουν ακόμα ότι δεν μου είχε δοθεί καμία δυνατότητα «επιλογής» για την συμμετοχή μου ή όχι. Ο Δρ Κ. ανέφερε το γεγονός ότι με την θέλησή μου είχα "πιάσει" το χέρι του φίλου μου ... δεν ήταν αυτό μια επιλογή;
Του εξήγησα τα συναισθήματά μου χρησιμοποιώντας την ακόλουθη αναλογία ...
Αν κάποιος μου είχε κρεμάσει από τα πόδια από τον 13ο όροφο ενός κτιρίου, απειλώντας να με αφήσει να πέσω, και ξαφνικά έρχεται ένας άνθρωπος σε ένα ιπτάμενο χαλί, και προσφέρεται να με σώσει ... είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αυτό μια επιλογή; Ή εξαναγκάζομαι να ακολουθήσω μια συγκεκριμένη κατεύθυνση; Μετά από κάποια συζήτηση, κατέληξα στην παραδοχή ότι τώρα έχω μια επιλογή. Είμαι σε θέση να πηδήξω από το εκείνο το «13όροφο κτίριο». Ξέρω ότι δεν θα πέσω!


Υβρίδια ανθρώπων/εξωγήινων
© από την Michelle Guerin


Μιλώ από τη θέση κάποιου που έχει υποστεί τόσο τον σωματικό, όσο και τον συναισθηματικό πόνο και τα βάσανα που σχετίζονται με τα «προγράμματα υβριδισμού» των γκρίζων και των ερπετοειδών εξωγήινων. Υποστηρίζω ότι αυτά τα προγράμματα υπάρχουν για να ενισχύσουν το είδος τους με την προσθήκη ανθρώπινων συναισθημάτων. Κατά τη γνώμη μου, που προσπαθούν να ενσταλάξουν εξατομικευμένη «ψυχή» σε μια φυλή που σήμερα υφίσταται ως μία ενιαία κοινή συνειδητότητα. Ωστόσο, η αντζέντα τους είναι αυστηρά προσανατολισμένη στο δικό τους όφελος. Δεν τρέφουν καμία συμπόνια για μας ούτε μας επισκέπτονται για να μας οδηγήσουν καλοπροαίρετα παρακάτω στο δρόμο της κοσμικής λύτρωσης. Απλά, είναι εδώ για να πάρουν ό,τι χρειάζονται.
Όμως, κατά την εκτίμησή μου, αυτό το σχέδιο έχει έναν ενσωματωμένο μηχανισμό «αυτοκαταστροφής».
Περίπου πριν από τρία χρόνια, είδα ένα «όνειρο» που με τάραξε πολύ. Είχα ονειρευτεί ότι κρατούσα ένα «μωρό μαϊμούς». Ένιωσα μια έντονη συναισθηματική αναστάτωση μέσω μιας ισχυρής μητρικής παρόρμησης ... η ανάγκη να κάνω την «μητέρα» σε κάτι ... με εξώθησε να πάω σε ένα καταφύγιο ζώων το επόμενο πρωί για να υιοθετήσω ένα κουτάβι.
Αλλά υπήρχε κάτι αναφορικά με αυτό το «όνειρο» που συνέχιζε να με ενοχλεί. Ήξερα ότι κρατούσα κάτι άλλο, πριν από την «μαϊμού». Υπό την επήρεια της ύπνωσης, είχα την ευκαιρία να θυμηθώ ότι μου παρουσίασαν, και κράτησα στην αγκαλιά μου, ένα υβριδικό παιδί που ήξερα ότι ήταν δικό μου.

Καθώς κρατούσα στην αγκαλιά μου τον γιο μου τον Lyjor και κοίταζα μέσα στα μάτια του, έπιασα τον εαυτό μου να του μιλάει τηλεπαθητικά. Και ξέρω ότι καταλάβαινε τι του έλεγα. Η διανοητική του ικανότητα ήταν πολύ ανώτερη από αυτό που περιμένουμε από ένα βρέφος. «Αισθανόμουν» την άνευ όρων αγάπη του για μένα, τη μητέρα του. Και ξέρω ότι εκείνος αισθανόταν και την δική μου. Του είπα ότι θα υπάρχει πάντα ένα μέρος του εαυτού μου μέσα του. Και ένιωσε την θλίψη μου επειδή ήξερα ότι δεν θα ήμασταν μαζί, παρά μόνο εν πνεύματι ... επειδή ναι, αυτό το παιδί είχε ψυχή. Του είπα ότι κι αυτός είχε πλέον την επιλογή της «Ελεύθερης Βούλησης». Ήταν μια εξατομικευμένη ψυχή. Το κατάλαβε αυτό πλήρως. Αλλά αυτό ήταν που μπέρδευε τους γκρίζους που παραβρισκόταν εκεί ... η έννοια της "Ελεύθερης Βούλησης". Έτσι εάν ο στόχος τους είναι απλά και μόνο να προσθέσουν την δυνατότητα συναισθημάτων στο είδος τους ... Τους περιμένει μια ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΠΛΗΞΗ. Αυτά τα υβριδικά παιδιά σίγουρα θα «βαδίσουν με τον ρυθμό ενός διαφορετικού τυμπανιστή». Και κατά κάποιο τρόπο ξέρω ότι θα τον ξαναδώ και πάλι..

Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να το δεχτεί κανείς. Αλλά από όλες τις εμπειρίες μου, αυτή είναι εκείνη για την οποία είμαι περισσότερο σίγουρη. Ο λόγος που μπορεί να συμβεί «ακριβώς κάτω από τη μύτη όλων μας» οφείλεται στο γεγονός ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θα δεχτεί κάτι που δεν μπορεί ούτε να δει, ούτε να ακούσει ούτε να αισθανθεί. Ο λόγος που η Ουάσιγκτον φαίνεται να επιδεικνύει έλλειψη ανησυχίας είναι ότι δεν υπάρχει καμία εμπλοκή με το «κυβερνών σώμα» μας αυτό καθ'εαυτό. Όλα τα σημεία εμπλοκής δείχνουν προς την κατεύθυνση των στρατιωτικών και των υπηρεσιών πληροφοριών, που κατέστη δυνατή από οικονομικές παρεμβάσεις από εκείνους που ελέγχουν τις ισχυρές βιομηχανίες της ενέργειας και της άμυνας. Και έχουμε επιτρέψει την ανάπτυξη ενός διαχωρισμού που τους απομακρύνει από την πραγματική κυβερνητική εποπτεία. Τον Μαύρο Προϋπολογισμό! («Black Budget»). Αν και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το φαινόμενο των απαγωγών από εξωγήινους είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, δεν νομίζω ότι θα πρέπει απορρίψουμε την θεωρία ότι ο πολύ γήινος «Έλεγχος του Νου» («Mind Control») μπορεί να κρύβεται πίσω από μερικές από τις απαγωγές. Αυτή είναι μια κρίσιμη περιοχή του φαινομένου που πρέπει να διερευνηθεί και να αντιμετωπιστεί.

Τα κονδύλια του Μαύρου Προϋπολογισμού των ΗΠΑ για το 2012 ανέρχονται σε περίπου 80 δις δολάρια. Τα κονδύλια αυτά δεν υπόκεινται σε κανενός είδους έλεγχο η εποπτεία και οι σκοποί για τους οποίους ξοδεύονται είναι απόρρητοι. Πηγή: εδώ


Προσπαθώ απεγνωσμένα να μην θολώνω το μυαλό μου με αυτολύπηση. Το να παίζω τον ρόλο του «θύματος» δεν πρόκειται να λύσει αυτό το δίλημμα. Γι' αυτό πιστεύω ότι είναι στο χέρι μας, όλων ημών που εξ'ορισμού εμπλεκόμαστε σε αυτή την συνωμοσία, να επιδιώξουμε τις απαντήσεις. Και να κάνουμε την φωνή μας να ακουστεί.
Η αλήθεια είναι εκεί έξω και βρίσκεται εκεί, εδώ και πολύ καιρό. Αλλά κανείς δεν ακούει ...


ΠΗΓΗ:http://aliengrip.pblogs.gr/2012/01/erpetoeideis-sto-montauk-michelle-guerin.html
Μπορεί να ακούγονται φανταστικά ολα αυτά σε πρώτη ανάγνωση. Τί γίνεται όμως οταν άνθρωποι μυημένοι σε στοές, μυστικισμό και σατανισμό επιβεβαιώνουν τα γεγονότα; πως υπάρχουν υβρίδια ερπετοειδή κατασκευασμένα απο ανθρώπους και δαίμονες;; φαντασία η πραγματικότητα; δείτε τα βίντεο - ντοκιμαντέρ. ΕΔΩ
http://www.atia-ufo.gr/2012/03/i-montauk-michelle-guerin.html






afipnisoy.blogspot.com
arisix8issynomwsiologos.blogspot.com/



http://www.atia-ufo.gr/2012/03/i-montauk-michelle-guerin.html
http://skotinoprosopo.blogspot.gr/2013/02/i-montauk-michelle-guerin.html

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...